Ομιλία του Ν. Παρασκευόπουλου στη Βουλή για το νομοσχέδιο Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής για τους πρόσφυγες

Μπορώ να συγκεντρωθώ, γιατί και η δική μου άμυνα είναι να κατορθώνω να μην ακούω σε ορισμένες περιπτώσεις και έτσι περνώ απευθείας στο δικό μου κείμενο.
Θα ήθελα να πω και εγώ δυο λόγια αρχικά για το Ψήφισμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για τα τραγικά γεγονότα στη Λωρίδα της Γάζας. Είναι αυτονόητη, είναι δεδομένη και η δική μου υπογραφή στο κείμενο.
Θα ήθελα να πω ότι δεν συμμερίζομαι την άποψη του κ. Θεοχαρόπουλου για διγλωσσία στο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή για διαφορά του κυβερνητικού λόγου από τον λόγο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Διότι ο κ. Θεοχαρόπουλος, ο οποίος είναι βεβαίως, εκτός από ευγενής και προσεκτικός συνήθως, είπε ότι το Υπουργείο Εξωτερικών είχε μια διαφορετική γλώσσα και ότι γράφει: «Καταγράφουμε τα γεγονότα». Κοίταξα το κείμενο και βλέπω ότι το κείμενο γράφει: «Καταγράφουμε με αποτροπιασμό τα γεγονότα». Βεβαίως, ο αποτροπιασμός είναι όχι μόνο καταδίκη, αλλά και κάτι πολύ περισσότερο. Κάνει λόγο, επίσης, η ανακοίνωση του Υπουργείου Εσωτερικών και για τη δυσανάλογη βία από την πλευρά του κράτους του Ισραήλ.
Περνώ στο κείμενο. Δεν θα επαναλάβω τίποτα που έχει ειπωθεί από άλλον ομιλητή. Θα αναφερθώ σε ορισμένες ρυθμίσεις, που ίσως δεν είναι οι πιο προσεγμένες, ίσως γιατί μας φαίνονται αυτονόητες ή κάπως γενικόλογες, όπως οι ρυθμίσεις που αφορούν την ενημέρωση. Ωστόσο, η ενημέρωση, ειδικά σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες, είναι πραγματικά στήριγμα επιβίωσης για τους ίδιους, όταν εισέρχονται σε μια χώρα. Και, μάλιστα, ενημέρωση δεν χρειάζονται μόνο οι ίδιοι, χρειάζονται πολλές φορές και οι υπηρεσίες οι οποίες τους υποδέχονται, ακόμη και η Αστυνομία και επομένως η διασφάλιση και η κανονιστική ρύθμιση αυτής της ενημέρωσης είναι πολύ σημαντικές.
Επίσης, είναι σημαντικό το γεγονός ότι χορηγούνται ταξιδιωτικά έγγραφα σε πρόσφυγες οι οποίοι έχουν ανάγκη να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες, επειδή εκεί βρίσκονται συγγενείς τους, επειδή οι συγγενείς τους μπορεί να έχουν ένα πρόβλημα υγείας ή οτιδήποτε άλλο. Σωστά η ρύθμιση λέει ότι εάν δεν υπάρχουν επιτακτικοί λόγοι δημόσιας ασφάλειας ή δημόσιας τάξης, τα έγγραφα αυτά χορηγούνται. Μάλιστα, είναι γνωστό ότι είναι συχνό το φαινόμενο οι πρόσφυγες να έχουν συγγενείς σε άλλες χώρες, ιδίως ευρωπαϊκές.
Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντική, επίσης, η ρύθμιση της παροχής φαρμακευτικής περίθαλψης από το Εθνικό Σύστημα Υγείας στους αιτούντες το άσυλο. Μάλιστα, επεκτείνεται η παροχή αυτή και στον τομέα της ψυχιατρικής περίθαλψης, πράγμα το οποίο είναι και πολύ σημαντικό, διότι όντως οι κακουχίες και το ξερίζωμα των προσφύγων πολλές φορές οδηγεί στη δημιουργία προβλημάτων ψυχολογικών, ίσως και παθολογίας και αυτή η ψυχιατρική περίθαλψη πολλές φορές είναι αναγκαία.
Θέλω να πω κάποια πράγματα, επίσης, και για το πλέγμα των ρυθμίσεων που αφορούν τους ασυνόδευτους ανηλίκους. Άκουσα προηγουμένως ομιλητές της Αντιπολίτευσης να διερωτώνται «Τι κάνατε τόσο καιρό για τους ασυνόδευτους ανηλίκους;». Βεβαίως, απάντησε και ο Υπουργός, θυμίζοντας πόσο έχουν αυξηθεί οι θέσεις στις δομές για ασυνόδευτους ανηλίκους. Έχουν υπερτριπλασιαστεί σε σχέση με αυτές που προϋπήρχαν.
Όμως, θέλω να προσθέσω κάτι. Η Κυβέρνηση αυτή προέβλεψε την ένταξη στην εκπαίδευση των ασυνόδευτων ανηλίκων. Αυτό είναι μια πολύ σημαντική ρύθμιση. Είναι σημαντική και στο ευρωπαϊκό πλαίσιο ιδιαίτερα σημαντική. Αρχικά προβλέφθηκε η ένταξη των ανηλίκων στις ιδιαίτερες δομές υποδοχής και εκπαίδευσης που δημιουργήθηκαν και στη συνέχει το άνοιγμα της εκπαίδευσης στα ελληνικά σχολεία. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις είδαμε κάποιες κοινωνικές αντιδράσεις τελείως μεμονωμένες.
Το γεγονός ότι αυτή η διάσπαρτη εκπαίδευση των ασυνόδευτων καθιερώθηκε και έγινε αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό πολιτισμό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Νομίζω ότι πρέπει να θυμηθούμε τους Υπουργούς Υγείας και τον σημερινό Γενικό Γραμματέα που, επίσης, εργάστηκαν προσωπικά σε αυτήν την κατεύθυνση για αυτήν την πολύ σημαντική πρωτοβουλία, η οποία νομίζω ότι αλλάζει τον χάρτη της υποδοχής των ασυνόδευτων ανηλίκων, πέρα βέβαια και από τα υπόλοιπα -τα οποία προανέφερα- και βέβαια και την περίθαλψη η οποία τους παρέχεται.
Φυσικά, το νομοσχέδιο αυτό σε ορισμένα θέματα κάνει πολύ σημαντικά και οριστικά βήματα. Σε ορισμένα άλλα πεδία φαίνεται να κινείται σε σωστή κατεύθυνση, χωρίς να φτάνει στο τέλος της διαδρομής, διότι οι συνθήκες πάντοτε δεν το επιτρέπουν.
Αυτό το τελευταίο το οποίο αναφέρω έχει σχέση και με το θέμα της κράτησης ανηλίκων. Και η ποινική νομοθεσία η γενική, όχι αυτή που αφορά τους ξένους ή τους πρόσφυγες, είναι πλέον πολύ επιφυλακτική απέναντι στην κράτηση των ανηλίκων και την περιορίζει σε ελάχιστες περιπτώσεις. Αυτή πρέπει να είναι η κατεύθυνση και της ελληνικής πολιτείας και σε ό,τι αφορά τους ανήλικους πρόσφυγες. Προς το παρόν γίνονται κάποια βήματα προς την κατεύθυνση αυτή και αυτό είναι, επίσης πολύ, σημαντικό.
Να πω δυο λόγια και για τον γεωγραφικό περιορισμό ο οποίος υπάρχει σήμερα, ένα πολύ καυτό θέμα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο γεωγραφικός περιορισμός έχει ένα κόστος και για τους πρόσφυγες, οι οποίοι λόγω του περιορισμού πολλές φορές βρίσκονται με δύσκολες συνθήκες συγκεντρωμένοι σε κάποιους χώρους, αλλά και για τον ελληνικό πληθυσμό, γιατί δεν έχουμε την ίση κατανομή της υποδοχής των προσφύγων.
Όμως, και σε αυτό το πεδίο νομίζω ότι επίκειται μια σημαντική στροφή. Υπάρχει μια σταδιακή αλλαγή πολιτικής και πιστεύω ότι ως ένα βαθμό έχει αρχίσει να διαμορφώνεται μια διαφορετική κατάσταση, ερήμην της πολιτικής, ερήμην οποιασδήποτε πολιτικής, στο μέτρο που έχουμε βέβαια και στις εισροές από τον Έβρο. Επομένως, επιπλέον των νησιών και άλλες περιοχές επιβαρύνονται με μεταναστευτικές ροές και με ανάγκες εγκατάστασης προσφύγων.
Αυτό αφορά ακόμη και τη Θεσσαλονίκη. Είναι γνωστοί οι χώροι που έχουν δημιουργηθεί εκεί, στα Διαβατά και στα Λαγκαδίκια. Επομένως, το πρόβλημα επεκτείνεται.
Νομίζω, λοιπόν, ότι είναι ένα νομοσχέδιο, το οποίο κάνει πολύ σημαντικά βήματα, όλα σε σωστή κατεύθυνση. Ορισμένα είναι τελειωμένα και ορισμένα πιστεύω ότι είναι φανερό ότι θα συνεχιστούν.