.

Ολόκληρη η ομιλία από τα πρακτικά της βουλής

Η πρώτη σκέψη που κάνει κανείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αντιμετωπίζοντας αυτή την πρόταση μομφής της Νέας Δημοκρατίας, είναι ότι φαίνεται ότι η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας πιστεύει ότι πραγματοποιεί μια φυγή προς τα εμπρός. Στην πραγματικότητα επιχειρεί με την αμήχανη και σπασμωδική αυτή κίνηση να κρύψει την άμετρη αμηχανία που προκαλεί το ασύμβατο των σημερινών της θέσεων με τις θέσεις της στο πρόσφατο παρελθόν και βεβαίως να συσκοτίσει, όσο το δυνατόν, την πολύ μεγάλη επιτυχία που επισφραγίστηκε σήμερα το μεσημέρι με την επιβεβαίωση της εξόδου της χώρας μας από τις μνημονιακές καταστάσεις.
Στην πραγματικότητα, όμως, η Νέα Δημοκρατία δεν συγκρούεται μόνο με το παρελθόν της, συγκρούεται και με το παρόν της, με μεγάλο τμήμα των λογικών ψηφοφόρων της, με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, με τους Διεθνείς Οργανισμούς που χαιρέτισαν τη Συμφωνία ως βήμα για σταθερότητα, ευημερία και πρόοδο της περιοχής. Συγκρούεται ακόμα, οξύνοντας τα πράγματα, οδηγώντας τα πράγματα σε συγκρούσεις, προσωπικά ο επικεφαλής της και με το δικό του μέλλον και το μέλλον της παράταξής του. Αν και είμαι αναρμόδιος, νομίζω ότι αντί να συσπειρώνει η πρόταση μομφής, υπονομεύει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Είναι πολλές φορές διαπιστωμένο στον πολιτικό στίβο ότι η διαρκής υποχωρητικότητα και ο ετεροκαθορισμός μιας ηγεσίας είναι συνήθως ο προθάλαμος της αποδυνάμωσης και της ανατροπής της. Ο απόλυτα μανιχαϊστικός και ισοπεδωτικός τρόπος που η Νέα Δημοκρατία εκφράζεται απέναντι στη Συμφωνία είναι ενδεικτικός μιας πολιτικής άκριτα λαϊκίστικης. Στη συσκότιση, που πάντοτε συνοδεύει τον λαϊκισμό, συμβάλλει η παραποίηση, στην οποία εδώ μέσα επιδόθηκαν οι ομιλητές της, λέγοντας σε αρκετά σημεία τη μισή αλήθεια.
Και θέλω να αναφέρω δυο παραδείγματα. Ο κ. Τσιάρας παραπονέθηκε για το μεγάλο, κατά την αντίληψή του, χρονικό περιθώριο που δίδεται στην άλλη πλευρά προκειμένου να ολοκληρώσει τις δεσμεύσεις της, να τις υλοποιήσει δηλαδή. Δεν λέει, όμως, τι προτείνει. Προτείνει σφικτό χρονοδιάγραμμα και σε τι θα εξυπηρετούσε αυτό; Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι πρέπει να γίνουν σεβαστές σε μια Συμφωνία οι δυνατότητες και οι ρυθμοί ενός συντεταγμένου κράτους, εάν θέλουμε πραγματικά μια βιώσιμη Συμφωνία, αλλιώς πάμε στο σφίξιμο της βίδας, που, ως γνωστόν, οδηγεί στη θραύση συνήθως, στο μπάχαλο. Αυτό θέλουν;
Και δεύτερο παράδειγμα επιπολαιότητας –τουλάχιστον- είναι η φράση του Εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας του κ. Γεωργαντά, ο οποίος, μιλώντας εκτός χειρογράφου, ζήτησε να έρθει η Συμφωνία στη Βουλή για Κύρωση, υπογεγραμμένο το «κύρωση» πριν τις Πρέσπες. Αυτό εάν είναι δυνατόν! Εάν δεν του ξέφυγε και εάν το έλεγε στα σοβαρά, είναι τρομερό, διότι, όπως ξέρουμε όλοι, η Κύρωση αποτελεί την τελευταία ενέργεια που υποστασιοποιεί μια διεθνή συμφωνία. Εάν ήταν έτσι, πώς θα μπορούσαμε εμείς να αξιώνουμε, από την άλλη πλευρά να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της, όταν θα έχουμε κυρώσει τη συμφωνία; Και η κύρωση, απ’ ό,τι αντιλαμβάνεται ο καθένας, είναι ένα όπλο που δεν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις, παρά μόνο εν καιρώ, όπως ακριβώς προβλέπει αυτή η Συμφωνία, όταν θα έχουν υλοποιηθεί δηλαδή όλες οι δεσμεύσεις από την άλλη πλευρά.
Μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω και το περίφημο πυρηνικό όπλο του κ. Κουμουτσάκου. Εφόσον έτσι είναι και μας είχε εφοδιάσει η θητεία της Νέας Δημοκρατίας με αυξημένη ισχύ, γεννώνται ερωτήματα, όπως: Γιατί από αυτή τη θέση, από τα όπλα δηλαδή, απέστη, έφυγε, απομακρύνθηκε και υπονόμευσε η ίδια η Νέα Δημοκρατία; Η απάντηση σ’ αυτό είναι πως εκείνο που τους έλειψε τότε ήταν η πολιτική τόλμη, η αίσθηση ότι υπεράνω του κομματικού είναι το συμφέρον της χώρας και βεβαίως η έλλειψη τότε της συνοχής και μαζί με τη θέληση και την αποφασιστικότητα που δεν υπήρξαν. Είναι μια συνοχή και μια αποφασιστικότητα που σήμερα υπάρχουν και απέφεραν μια συμφωνία συμφέρουσα τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τον γειτονικό λαό και ασφαλώς συμφέρουσα για την ειρήνη, για τη σταθερότητα στην περιοχή.
Σχολιάζω επίσης, ακόμα και τη στάση του Κινήματος Αλλαγής, εάν αυτή είναι τελικά, όπως εκφράστηκε από τον κ. Σκανδαλίδη, ο οποίος χαρακτήρισε «δίβουλη και αμήχανη την Κυβέρνηση», ενώ στην ουσία καιροσκοπική και μικρόψυχη είναι η στάση τους. «Αν και βλέπουν», όπως είπε, «θετικά σημεία», εντούτοις νομίζουν «ότι θα πιάσουν την καλή», εάν πέσει η Κυβέρνηση.

Μάταια, όμως. Δεν θα γίνει αυτό το χατίρι σε κανέναν, διότι πριν από όλα έχουμε μια πολύ καλή συμφωνία, που όσο περνούν οι μέρες θα αποδεικνύεται με πόση προσοχή, με πόση ευαισθησία λύνονται θέματα που αγγίζουν την κοινή γνώμη, όπως είναι ο σφετερισμός συμβόλων και ιστορικών δεδομένων, που τώρα εξοστρακίζεται πλήρως ως δυνατότητα.
Η πρόταση μομφής, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι δεδομένο ότι θα απορριφθεί. Η διαδικασία που άρχισε είναι ανεπίστρεπτη. Θα οδηγήσει σε ένα καλύτερο, πιο ασφαλές αύριο, σε αρμονία με τους σύγχρονους διεθνείς κανόνες ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, που είναι και πρέπει να εξακολουθήσουν να είναι η βάση για τις διεθνείς σχέσεις, σε ένα πεδίο που η Ελλάδα είναι και μπορεί να αναδειχθεί ακόμα περισσότερο μια δύναμη σταθερότητας και ένας πυλώνας ανάπτυξης και δημιουργίας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)