.

Ολόκληρη η ομιλία από τα πρακτικά της βουλής
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Τώρα πώς να αγιάσει κανείς μετά από όλα αυτά;
Σε άλλο τόνο ήθελα να μιλήσω και να πω στον κ. Χατζηδάκη, που είναι και πολύ συμπαθής και πολύ προσεκτικός, ότι όταν μίλησε το πρωί, μετά από την άθλια αυτή παρέμβαση του χρυσαυγίτη νεοναζί, η πτέρυγα των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ τον χειροκρότησε, όπως χειροκροτήσαμε και την παρέμβαση του εκπροσώπου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του ΚΚΕ, ακριβώς γιατί ο τόνος μας είναι να αναδείξουμε αυτόν τον κίνδυνο, που μέσα από τέτοιου είδους πατριδοκάπηλες εξάρσεις, μπορεί το αβγό του φιδιού να επωαστεί. Κι όχι μόνο να επωαστεί, αλλά να βγει με πολύ επικίνδυνο τρόπο στην επιφάνεια.

Όμως, αυτά που είπε η κυρία Βούλτεψη τι άλλο είναι από εθνική μειοδοσία, από προδοσία από τη μεριά μας; Πώς περιγράφονται, δηλαδή; Πώς θα τα χαρακτήριζε όλα αυτά που έχει ανακαλύψει σ’ αυτήν τη συμφωνία η κυρία Βούλτεψη και πολλοί άλλοι Βουλευτές;
Άρα, αν είμαστε προδότες, αν είμαστε μειοδότες, αν η πατρίς κινδυνεύει, αν καταστρέφεται το έθνος, η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας, η κυριαρχία μας, τότε πράγματι πρέπει να εξεγερθείτε όλοι και πράγματι να θέσετε και ζήτημα όχι μόνο να πέσει η Κυβέρνηση, αλλά να στηθούν και δικαστήρια και στρατοδικεία, αν είμαστε προδότες. Περί αυτού πρόκειται; Αυτήν τη συζήτηση θα κάνουμε; Όταν την κάνει κανείς αυτήν τη συζήτηση και θέτει έτσι τα ζητήματα για λόγους πολιτικής τακτικής, είναι ανεύθυνος, είναι και επικίνδυνος. Γιατί αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι μπορούμε να αγνοούμε ότι οι επιλογές μας -που πράγματι δεν έχει καμμία σχέση με τη Χρυσή Αυγή η Νέα Δημοκρατία- μπορεί να νομιμοποιούν συνειδήσεις και σκέψεις και πρακτικές και παίρνουν φωτιά τα μυαλά τους μ’ αυτόν τον τρόπο;
Οι συνθήκες είναι κρίσιμες. Η Ελλάδα είναι ακόμα στη χρεοκοπία, στη διαδικασία οριστικής υπέρβασης της χρεοκοπίας. Δεν είμαστε στην άνετη περίοδο, όσο και αν έχουν γίνει τεράστια βήματα χάρη και στις μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού και όσο και αν είμαστε πια σε δρόμο κανονικότητας.
Ας δούμε, λοιπόν, μια πρόταση δυσπιστίας που «ξεχειλίζει το ποτήρι της αγανάκτησης του ελληνικού λαού». Αυτό λέει η πρόταση. Αν συζητήσουμε τη συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και FYROM, των Υπουργών Εξωτερικών και των Πρωθυπουργών, μπορεί να κάνει ο καθένας ένα σωρό παρατηρήσεις, αλλά προς Θεού, δεν μπορεί να ισχύει το ότι αυτή η συμφωνία δεν είναι όχι μόνο εντός της εθνικής γραμμής, αλλά και ότι την επιβεβαιώνει στον μέγιστο βαθμό και μάλιστα με τις σύγχρονες αιτιάσεις και τα ζητήματα που τέθηκαν όλο το τελευταίο διάστημα, και τη σύνθετη ονομασία με τον γεωγραφικό προσδιορισμό -είναι ή δεν είναι στην εθνική γραμμή αυτό;- και erga omnes έναντι όλων. Είναι ή δεν είναι στην εθνική γραμμή αυτό; Η εθνική γραμμή εκεί, αν θυμάμαι καλά, σταμάταγε, με την προσθήκη «κοινά αποδεκτή και από τα δύο μέρη».
Εδώ είναι το ζήτημα που κρίνεται, αν θα είναι κοινά αποδεκτή και από τα δύο μέρη. Γιατί να μην είναι, λοιπόν, κοινά αποδεκτή και από τα δύο μέρη και να διαμορφώσει όρους προόδου, εθνικής ενότητας, συνεννόησης, ψύχραιμης αντιμετώπισης;
Μια συμφωνία δεν τελειώνει τα ζητήματα. Έχει μέλλον η συνανάπτυξη των λαών της Βαλκανικής, η εγκαθίδρυση σχέσεων πλήρους εμπιστοσύνης, φιλίας και συνεργασίας. Έχει πραγματικό μέλλον αυτό. Δεν τελειώνει με οποιαδήποτε υπογραφή οποιασδήποτε σύμβασης.
Υπογραμμίζουν και τα δύο μέρη τις αρχές του απαραβιάστου των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητος, ότι το υφιστάμενο σύνορο είναι ένα διαρκές διεθνώς σύνορο, ότι είναι ανάγκη να απέχουν και δεσμεύονται γι’ αυτό από κάθε είδους αλυτρωτισμό και αναθεωρητισμό, ότι συμφωνούν στην υποχρέωσή τους να κινούνται σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και το διεθνές δίκαιο και να μην παρεμβαίνουν με οποιοδήποτε πρόσχημα ή τρόπο στις εσωτερικές υποθέσεις και στις δικαιοδοσίες άλλου. Αυτά έρχονται ως συνέχεια και της ενδιάμεσης συμφωνίας και φτάνουν ακριβώς να θέσουν το επίσημο όνομα του δεύτερου μέρους, δηλαδή της FYROM, «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», γιατί εδώ ακούσαμε ότι δεν αναφέρεται καν στη σύμβαση η ονομασία.
Φυσικά και αναφέρεται. Αυτή είναι η ελληνική μετάφραση: Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Θα είναι το συνταγματικό όνομα, erga omnes, δεσμευτικά. Η ιθαγένεια του δεύτερου μέρους θα είναι «Μακεδονικοί πολίτες της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», όπως αυτή θα εγγράφεται σε όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα. Η επίσημη γλώσσα του δεύτερου μέρους, δηλαδή της FYROM, θα είναι η Μακεδονική γλώσσα, όπως αναγνωρίστηκε από την τρίτη συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την τυποποίηση των γεωγραφικών ονομάτων που διεξήχθησαν στην Αθήνα το 1977, δηλαδή κεκτημένα. Είναι πραγματικά συμφωνημένα από το παρελθόν από τις δύο χώρες.
Οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνες» έχουν την έννοια που αποδίδεται στο άρθρο 7 της παρούσης Συμφωνίας, όπου το άρθρο 7 ξεκαθαρίζει τη διακριτότητα των πολιτισμών, των ιστορικών παραδόσεων, της καθεμιάς διακριτής σχέσης με αυτό το όνομα, γιατί ακριβώς η γεωγραφική Μακεδονία 51% στην ελληνική πλευρά και τα υπόλοιπα, μικρότερο ποσοστό στη βουλγαρική και τα άλλα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Αυτά είναι πασίγνωστα, κεκτημένα, τετριμμένα πράγματα της βασανιστικής διαδρομής, όχι της διαπραγμάτευσης της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όλων των κυβερνήσεων. Αποτυπώνονται όλα αυτά με τον πιο εναργή, λεπτομερή, σαφή και δεσμευτικό τρόπο, με δημοψήφισμα, με συνταγματικές τροποποιήσεις, με όλα αυτά που η ίδια η Συμφωνία δεσμευτικά τα περιλαμβάνει. Και μάλιστα εφόσον η άλλη πλευρά τα κυρώσει και τα πραγματοποιήσει, τότε θα έρθει η ελληνική πλευρά να πει ότι πραγματικά δεσμεύεται.
Τελειώνοντας, κύριε Πρόεδρε, να αναφερθώ σε αυτό που είπε ο κ. Μανιάτης χθες το βράδυ, ότι δίνουμε την ΑΟΖ. Ο κ. Θεοχάρης τσίμπησε και κάποιοι άλλοι. Αν είναι δυνατόν! Κύριε Κουμουτσάκο, πείτε το. Ήταν στην ενδιάμεση συμφωνία. Είναι υποχρέωση από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Δεν παραχωρείς τίποτα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΣ: Δεν υπάρχει υποχρέωση.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Σας παρακαλώ, κοιτάξτε καλύτερα.
Είναι υποχρέωση και δεν έχει καμμία αυτόματη λειτουργία. Είναι μέσα σε ένα πλαίσιο.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, υπάρχει πράγματι η άλλη πλευρά: ο Ιβάνοφ, ο Μιτσόσκι, όλοι αυτοί που είναι στο VMRO. Είναι συνδεδεμένο μέλος του VMRO με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Ο Μιτσόσκι λέει: «Η Μακεδονία χάνει την ταυτότητά της. Χάνει τμήμα των γνωρισμάτων αυτού που μας καθορίζει ως έθνος-κράτος και πολίτες. Αλλάζει την ταυτότητά της. Ο Ζάεφ προχώρησε σε μια συμφωνία συνθηκολόγησης για τη Μακεδονία. Προκάλεσε ζημιά στη χώρα».
Τι να σας πω; Να πάρει ο κ. Μητσοτάκης τον Ιβάνοφ και τον Μιτσόσκι χέρι-χέρι και να πάνε στη Μέρκελ και στο Λαϊκό Κόμμα και να τους πούνε: «Καταστρέφετε τις χώρες μας, την Ελλάδα και τη FYROM»; Θα ήταν μια πολιτική πράξη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Καμμένος): Κύριε Δρίτσα, σας παρακαλώ, ολοκληρώστε.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Τελείωσα. Μια τελευταία λέξη επιτρέψτε μου, κύριε Πρόεδρε. Η εθνική ανασφάλεια περισσεύει στη χώρα μας και υπάρχουν αιτίες για αυτό. Χρέος των πολιτικών ηγεσιών είναι να τονώσουν την εθνική αυτοπεποίθηση, όχι με ψέματα, αλλά με σχέδια και προοπτικές ανοιχτών οριζόντων που επιτρέπουν πραγματικά την ειρηνική πρόοδο, όχι μόνο της δικής μας χώρας και του δικού μας λαού, -γιατί κανένας δεν μπορεί να είναι μόνος του- αλλά ιδιαίτερα όλου του χώρου της Βαλκανικής και της Μεσογείου.
Αυτό το στοίχημα παλεύει η δική μας Κυβέρνηση και κανένα συντηρητικό κόμμα δεν μπορεί να αντιστρατεύει με πατριδοκάπηλες θέσεις τέτοιου είδους προοπτικές.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)