Το ξέραμε. Παραμονή του Συνεδρίου μάθαμε το κακό. Η Ελένη σύνεδρος, μαχήτρια όπως πάντα. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, η Ελένη Αστρινάκη πέθανε. Η οδύνη μεγάλη, παρόλο που το περιμέναμε.

Από τα μαθητικά της χρόνια η Ελένη πάλεψε για τις ιδέες της Αριστεράς με ένα μοναδικό, δυναμικό τρόπο. Ασυμβίβαστη, υπερήφανη, σεμνή, ανιδιοτελής, αλλά και εκρηκτική, με φλογερό ταμπεραμέντο. Είχε βαθιά γνώση για την τέχνη και τον πολιτισμό, και ήταν ευαίσθητη ποιήτρια.

Αγωνίστηκε με ξεκάθαρη αριστερή ματιά μέσα από τις γραμμές του ενιαίου Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, η δε συμβολή της στη δημιουργία του ήταν σημαντική. Έδινε τη μάχη της από διάφορες θέσεις. Διετέλεσε μέλος του συντονιστικού της ΝΕ Α’ Αθήνας, ενώ η τελευταία θέση από την οποία πάλεψε ήταν της εκλεγμένης περιφερειακής συμβούλου.

“Ερείπια τώρα φωταγωγημένα
έσχατο σήμαντρο και τελευταίος αποχαιρετισμός”
(Ελεγχόμενη προσάραξη – Basso Continuo, 2014)

Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνούν κι εμείς δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ Ελένη Αστρινάκη.

Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα στις 13:30 στο νεκροταφείο Ζωγράφου στο ναό του αγίου Κωνσταντίνου.