Συνέντευξη στον ρ/σ «Στο Κόκκινο 105.5»: Όσο πιο γρήγορα βρεθεί ένα modusvivendi στην Ιταλία, τόσο το καλύτερο και για την Ελλάδα, γιατί αυτή η κατάσταση μας επηρεάζει σε μια περίοδο που προσπαθούμε να κάνουμε τα πρώτα μεταμνημονιακά μας βήματα

Η κόντρα Βρυξελλών - Ρώμης δεν έχει μόνο οικονομική διάσταση, αλλά και πολιτική - Γι’ αυτό, όσοι παρομοιάζουν το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης Τσίπρα με τις κινήσεις Σαλβίνι - Ντι Μάιο κάνουν τεράστιο λάθος

Σε σημερινή του συνέντευξη στον ρ/σ «Στο Κόκκινο 105.5» (Στ. Σχινά), ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, επεσήμανε τα ακόλουθα:

Η αναβάθμιση των ελληνικών τραπεζών από τον Fitch και η σημαντικά βελτιωμένη εκτίμηση της πορείας ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από το ΔΝΤ είναι δύο νέα θετικά σήματα

Η αναβάθμιση των ελληνικών τραπεζών από τον Fitch και η σημαντικά βελτιωμένη εκτίμηση της πορείας ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από το ΔΝΤ, είναι δύο νέα θετικά σήματα υπέρ της προοπτικής της ελληνικής οικονομίας και υπέρ της θετικής πορείας και του τραπεζικού συστήματος.
Το ΔΝΤ διορθώνει θεαματικά προς τα πάνω τις απαισιόδοξες προβλέψεις του για την πορεία της οικονομίας κι έρχεται να συμφωνήσει με τις προβλέψεις που έχει εδώ και χρόνια η ελληνική κυβέρνηση κι η Κομισιόν.
Τον Απρίλιο προέβλεπε ανάπτυξη 1,8% για το 2019, τώρα πάει στο 2,4%. Αυτή η καθυστέρηση έχει κοστίσει πολύ στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Όταν ακόμη και το παραδοσιακά απαισιόδοξο ΔΝΤ καταγράφει αισιόδοξες προοπτικές, αυτό είναι κόλαφος για την καταστροφολογία της ΝΔ και του Κυρ. Μητσοτάκη.
Η δε αναβάθμιση των μακροπρόθεσμων προοπτικών των τραπεζών, χθες το βράδυ, από τον οίκο Fitch, είναι επίσης ένα πλήγμα στο σορτάρισμα διάφορων «goldenboys» στο Λονδίνο εναντίον του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, που είναι ένα χρηματιστηριακό φαινόμενο κι όχι τραπεζικό πρόβλημα, γιατί τα θεμελιώδη και της ελληνικής οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος είναι θετικά.

Πρώτη προτεραιότητα για την κυβέρνηση Τσίπρα κι όσους αγαπάνε την πατρίδα είναι να οικοδομούμε ολοένα και περισσότερη εμπιστοσύνη στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας

Βεβαίως, για να μην περάσουμε στην άλλη άκρη της αφελούς αισιόδοξης προσέγγισης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη γειτονιά μας συμβαίνουν μεγάλες αναταράξεις, με ευρύτερες επιπτώσεις. Έχουμε εδώ και καιρό την Τουρκία, με μια σοβούσα σοβαρή οικονομική κρίση και εσχάτως την Ιταλία.
Επειδή είμαστε σε μια εποχή διεθνούς αβεβαιότητας, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα πηγαίνει μπροστά ως οικονομία, οι αναταράξεις στην Ιταλία επηρεάζουν και την Ελλάδα. Έχει, λοιπόν, ιδιαίτερη αξία να καταλάβουμε όλοι ότι πρώτη προτεραιότητα για την κυβέρνηση Τσίπρα κι όσους αγαπάνε την πατρίδα είναι να οικοδομούμε ολοένα και περισσότερη εμπιστοσύνη στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Αυτός είναι κι ο λόγος που Τσακαλώτος και Χουλιαράκης πηγαίνουν στην Ασία, προκειμένου να ενισχύσουν ένα φιλοεπενδυτικό κλίμα για την Ελλάδα διεθνώς. Επιπλέον, στην επερχόμενη Σύνοδο του ΔΝΤ ο στόχος μας είναι να κάνουμε ένα ακόμη βήμα για να πείσουμε τους πάντες ότι τηρούμε τις δεσμεύσεις μας για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% και το 2019, χωρίς το αχρείαστο μέτρο της πρόσθετης περικοπής των συντάξεων.
Είμαι αισιόδοξος ότι κάνουμε θετικά βήματα. Το κλίμα στις Βρυξέλλες είναι πολύ μακριά από την καταστροφολογία που κυριαρχεί στη ΝΔ και στα πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ που τη στηρίζουν, όχι μόνο για την οικονομία αλλά και τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας, που θεωρείται πυλώνας σταθερότητας στα Βαλκάνια.
Η συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να προκαλεί κάποιο -εκτιμώ εφήμερο- πολιτικό κόστος για τον ΣΥΡΙΖΑ στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά ενισχύει την αξιοπιστία της χώρας, του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης Τσίπρα παγκοσμίως.

Η κόντρα Βρυξελλών - Ρώμης δεν έχει μόνο οικονομική διάσταση, αλλά και πολιτική. Γι’ αυτό, όσοι παρομοιάζουν το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης Τσίπρα με τις κινήσεις Σαλβίνι - Ντι Μάιο κάνουν τεράστιο λάθος

Χθες, Σαλβίνι και Λεπέν από την Ιταλία σάλπισαν τον αγώνα της μαύρης διεθνούς, ενόψει και των ευρωεκλογών του 2019. Είναι ένας κίνδυνος για τη δημοκρατία και την Ευρώπη και επιβάλλει ως αριστερές δυνάμεις να επιταχύνουμε για τη συγκρότηση μιας ευρύτερης δυνατής προοδευτικής συμμαχίας, προκειμένου η Ευρώπη να προχωρήσει στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και το δόγμα Σόιμπλε. Γιατί οι ανισότητες, μαζί με το προσφυγικό, τρέφουν την άκρα Δεξιά. Επίσης, απέναντι στον κίνδυνο του φασισμού, που δεν πρέπει καθόλου να υποτιμάμε, -είδατε τι γίνεται στη Βραζιλία- θα χρειαστεί να οικοδομήσουμε το ευρύτερο δυνατό δημοκρατικό κι αντιφασιστικό μέτωπο.
Η κόντρα Βρυξελλών - Ρώμης δεν έχει μόνο οικονομική διάσταση, αλλά και πολιτική. Γι’ αυτό, όσοι παρομοιάζουν το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης Τσίπρα, με τις σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα και τους δανειστές, με τις κινήσεις Σαλβίνι - Ντι Μάιο κάνουν τεράστιο λάθος.
Εμείς προσπαθούσαμε να αντιδράσουμε σε μια πολιτική λιτότητας για να βοηθήσουμε τους πολλούς, το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης Σαλβίνι - Ντι Μάιο έχει ενιαίο συντελεστή φορολόγησης10%, που σημαίνει ότι διεκδικεί φοροελαφρύνσεις για τους λίγους και τους πλούσιους, εν ολίγοις γραμμή Τραμπ εις το τετράγωνο.
Ήδη υπάρχουν αντιδράσεις, γιατί ανεβαίνουν τα επιτόκια για τα ιταλικά ομόλογα και το ιταλικό χρέος είναι τεράστιο, οπότε εκτιμώ ότι μέσα στους επόμενους μήνες η Ρώμη - Σαλβίνι και Ντι Μάιο- θα αναγκαστεί να κάνει πίσω και να εξασφαλίσει πιο νοικοκυρεμένα δημόσια οικονομικά. Διαφορετικά, θα αντιμετωπίσουν σοβαρούς κινδύνους και ήδη οι ιταλικές τράπεζες έχουν κάποιους σκελετούς στην ντουλάπα τους.

Η Ιταλία γίνεται αυτή τη στιγμή η σημαία της αντιευρωπαϊκής λαϊκίστικης άκρας Δεξιάς - Προς το συμφέρον της χώρας μας να τονίζουμε διαρκώς ότι άλλο Ελλάδα, άλλο Ιταλία

Όσο πιο γρήγορα βρεθεί ένα modusvivendi τόσο το καλύτερο και για την Ελλάδα, γιατί αυτή η κατάσταση επηρεάζει και εμάς, σε μια περίοδο που προσπαθούμε να κάνουμε τα πρώτα μεταμνημονιακά μας βήματα.
Το πράγμα γίνεται δυσκολότερο, γιατί η Ιταλία γίνεται αυτή τη στιγμή η σημαία της αντιευρωπαϊκής λαϊκίστικης άκρας Δεξιάς, η οποία το παίζει αντισυστημική, ενώ είναι φανατικά εναντίον της δημοκρατίας, αλλά και υπέρ των πλουσιότερων κοινωνικών στρωμάτων.
Φυσικά, η Ελλάδα δεν είναι Ιταλία, όχι μόνο στα θέματα τηςοικονομίας -γιατί τα πηγαίνουμε καλύτερα-, αλλά ούτε και στο προσφυγικό. Εμείς αγκαλιάσαμε τους πρόσφυγες, παρότι δεχτήκαμε περίπου 1 εκατομμύριο το 2015 με τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, ενώ ο Σαλβίνι βουλιάζει καράβια, κλείνει λιμάνια και τώρα απειλεί ότι θα κλείσει και αεροδρόμια. Πρέπει, επομένως, για το συμφέρον της χώρας μας, να τονίζουμε διαρκώς ότι άλλο Ελλάδα, άλλο Ιταλία.