Σαράντα πέντε χρόνια μετά το Νοέμβρη του 1973, η μεγάλη εξέγερση της νεολαίας ενάντια στην δικτατορία των συνταγματαρχών παραμένει το πιο φωτεινό παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για κάθε δημοκρατικό αγώνα. 

Το ανεξίτηλο στίγμα που άφησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει και σήμερα ζωντανό, αρνούμενο να πάρει απλώς τη θέση του σε μια τυπική μουσειακή προθήκη. Αρνείται σε πείσμα πολλών επίδοξων να γίνει απλά μια τυπικά αναφερόμενη ανάμνηση. Είναι εκείνη η επικαιρότητα των αιτημάτων του, ο διαρκής αγώνας για δημοκρατία, κοινωνικά δικαιώματα, αξιοπρέπεια, για μια ζωή που αξίζει κανείς να τη ζει. Αυτό είναι που κάνει τη συγκεκριμένη επέτειο να μην μοιάζει με τις άλλες.
Σήμερα, μάλιστα, μέσα σε μια ζοφερή διεθνή συγκυρία, όπου νοσταλγοί αυταρχικών καθεστώτων,κήρυκες της μισαλλοδοξίας αλλά και της ιστορικής λήθης, της αναθεώρησης του παρελθόντος, κάνουν δυναμικά και πάλι την εμφάνισή τους, προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη η αξία και η σημασία του αντιδικτατορικού αγώνα, με προεξάρχουσα την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών είναι η πάλη για τη βελτίωση της ζωής των επερχόμενων γενιών, η απομόνωση των φασιστικών στοιχείων.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας απέναντι στον σκοταδισμό της ακροδεξιάς και του ρατσιστικού μίσους. Το Πολυτεχνείο έχει επιτύχει να βρίσκεται ως φωτεινό παράδειγμα στους αγώνες για κοινωνική απελευθέρωση. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί το καλύτερο αντίδοτο στην ακροδεξιά ρητορική που εκτοξεύεται κατά καιρούς ακόμα και από επίσημα χείλη εκπροσώπων και στελεχών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της χώρας. Ας συμμετέχουμε λοιπόν μαζικά στις επετειακές εκδηλώσεις κρατώντας τη φλόγα των μηνυμάτων που διαπερνούν το Πολυτεχνείο ζωντανή.