.

Κυρία Πρόεδρε, πριν ξεκινήσω την ομιλία μου, θέλω δύο-τρία λεπτά για ένα προσωπικό θέμα.
Μου έκανε την τιμή ο αξιότιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας προχθές να με χαρακτηρίσει «παλιό».
Κυρία Πρόεδρε, εγώ είμαι από μία αγροτική οικογένεια, από ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, τον Βάτο, Ποντιακής καταγωγής, που ήρθε ορφανή από τον Πόντο, θύμα του διχασμού εκείνης της περιόδου.
Και στα δέκα μου χρόνια με όπλα την επιμονή, το πυρακτωμένο πείσμα κατόρθωσα να φτάσω μέχρι εδώ, χωρίς να είμαι γιος πρωθυπουργού.

Αυτό, λοιπόν, το παλιό με τους αγώνες του έβγαλε από τον κοινωνικό τάφο δεκάδες, χιλιάδες αναπήρους, συγκρουόμενος με τις κοινωνικές κατασκευές όλων εκείνων των ετών.
Αυτό το παλιό ως Υπουργός Υγείας τόλμησε να πάει στο Συμβούλιο Υπουργών και στη συνέλευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και να τους πει ότι «κύριοι, εδώ είμαστε εκπρόσωποι των λαών και των ανθρώπων και όχι των εταιρειών». Άρα, η Ευρώπη αλλά και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας –είναι καταγεγραμμένα αυτά- οφείλει να διαπραγματευτεί με τις πολυεθνικές την τιμή των καινοτόμων φαρμάκων για να τα καταστήσει προσβάσιμα σε όλους τους ανθρώπους.
Αυτό το παλιό συνεργάστηκε με τους συντρόφους του στο Υπουργείο Υγείας και προχωρήσαμε την απόφαση για να ασφαλίσουμε δυόμισι εκατομμύρια ανθρώπους που ήταν ανασφάλιστοι γιατί κάποιοι από εσάς ενδεχομένως δεν το είχατε ανάγκη, πηγαίνατε στο ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ τσάμπα.
Αυτό, λοιπόν, το παλιό κατήργησε τα 5 ευρώ που ετοιμαζόσασταν, αν δεν είχε πέσει η Κυβέρνηση Σαμαρά, να το κάνετε 30 ευρώ -θυμάστε τι είχε γίνει με εκείνη την ιστορία- και πάγωσε την αύξηση της συμμετοχής των πολιτών στα φάρμακα.
Κύριε Μητσοτάκη, γι’ αυτό το παλιό ρωτήστε τους δημάρχους της Νέας Δημοκρατίας τι σχέση είχαμε και τι άποψη είχαν οι άνθρωποι αυτοί για τη δουλειά που έκανε αυτό το παλιό στο Υπουργείο Εσωτερικών. Συγκρότησε και θέσπισε την Εθνική Επιτροπή για την Κωδικοποίηση της νομοθεσίας. Και αυτό το παλιό σας πήρε τηλέφωνο και σας ζήτησε εκπρόσωπο χωρίς να υποχρεούτο και βάλατε έναν –εγώ θα πω- αξιόλογο άνθρωπο στην Επιτροπή αυτή.
Αυτό το παλιό στο Υπουργείο Ναυτιλίας έφερε πελώριες ανατροπές. Τι έγινε στην ακτοπλοΐα; Πείτε μου έναν δήμαρχο που διαμαρτύρεται για τη δουλειά που έγινε στην ακτοπλοΐα. Τι έγινε με το μεταφορικό ισοδύναμο το οποίο το τάζατε σαράντα χρόνια; Τι έγινε με τη σύνθεση των πληρωμάτων των πλοίων, που πίεζε η Τρόικα να μειωθεί η σύνθεση των πλοίων; Τι έγινε με την αύξηση για πρώτη φορά μετά από οχτώ χρόνια των ναυτικών; Τι έγινε στα Λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, όταν πραγματικά μέσα από διαπραγματεύσεις καθιερώσαμε δυο συμβάσεις που έθεσαν σε μια άλλη, εντελώς διαφορετική, αντίληψη το τι σημαίνει ιδιωτική επένδυση, με υποχρεωτικές επενδύσεις και όχι με αέρα, με παροχή δυνατότητας στους δήμους να λαμβάνουν το 3,5%;
Κύριε Μητσοτάκη, ρωτήστε τον κ. Κυρίζογλου, έναν καλό Δήμαρχο να σας πει τι αποτέλεσμα είχε αυτή η δουλειά που κάναμε με παραχωρήσεις χώρων σε πολλά λιμάνια, με προσπάθεια αναβάθμισης της ναυτιλίας και της εκπαίδευσης των νέων ανθρώπων.
Ρωτήστε στην πατρίδα σας, στα Χανιά πόσα χρόνια ήταν εγκαταλελειμμένη η Σχολή; Για ρωτήστε τους τώρα τι γίνεται για να δείτε. Ρωτήστε τον κ. Ευγενίδη ή ρωτήστε τι έγινε με τα τουριστικά σκάφη αναψυχής. Ρωτήστε τον κ. Στελλιάτο και τον κ. Βερνίκο για να σας πουν τι ακριβώς έχει γίνει, ποιος τόλμησε να συγκρουστεί με αυτό που βασίλευε, με τις παράνομες ναυλώσεις, στο Αιγαίο από τα τούρκικα πλοία. Και όχι μόνο αυτά, αλλά και άλλα.
Κυρία Πρόεδρε, πριν από λίγα χρόνια όλοι γνωρίζουμε ότι έπεσε το Τείχος του Βερολίνου, όμως, ανάμεσα στις κοινωνίες πλέον, και όχι στα σύνορα των λαών, ορθώθηκαν τείχη, αντικοινωνικά, έξω από τα οποία το σύστημα εκσφενδονίζει όλους τους ανεπιθύμητους, όλους εκείνους που απελπισμένοι βρίσκονται σε ένα χώρο εγκατάλειψης, άνθρωποι που βυθίζονται στη «χωματερή» της απόγνωσης και φυλακίζονται στη μελαγχολία και στην εξαθλίωση.
Αυτό που έγινε στη Γαλλία κυοφορείται σε όλες τις κοινωνίες της Ευρώπης, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος διακήρυξε ότι θα έλυνε προβλήματα των κοινωνιών στα ζητήματα της ανεργίας, της ανάπτυξης, έδειξε ότι ξέχασε εκατομμύρια ανθρώπους αυτή η ανάπτυξη στην οποία πίστευε. Έτσι το μοντέλο Σαρκοζί, ενός συντηρητικού ανθρώπου, το μοντέλο του σοσιαλιστή Ολάντ και το μοντέλο στου σημερινού Προέδρου, του κεντρώου Μακρόν, πλέον έχουν εξατμιστεί.
Οι λαοί βρίσκονται σε μια απόγνωση, μια απόγνωση που στον χώρο που βρίσκονται, όπως προείπα -το έλεγε ο Ρενέρ Ρουά- ο καλός φτωχός εύκολα γίνεται κακός και γίνεται ενδεχομένως και εγκληματίας στον βωμό της αυτοσυντήρησης.
Όλα αυτά, αν δεν τα απαντήσουμε ως πολιτικό σύστημα στην Ευρώπη, η Ευρώπη απειλείται εκ των ένδον. Θα καταληφθεί το φρούριο από δυνάμεις οι οποίες προσπαθούν να εξαπατήσουν τις κοινωνίες στον βωμό του εθνικισμού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν σήμερα μεταφέρουμε το κεφάλαιο του Μαρξ και τους «Άθλους» του Ουγκώ σε αυτό που γίνεται και σε αυτό που καταγράφεται σήμερα, μπορούμε εύκολα να ισχυριστούμε ότι γράφτηκαν για τη σημερινή πραγματική κοινωνική κατάσταση.
Εδώ, λοιπόν, καλούμεθα να ψηλαφίσουμε αυτή την πραγματικότητα, να δούμε ότι υπάρχει ένας πυρήνας ακραίας φτώχειας, ότι υπάρχουν άνθρωποι της διπλανής πόρτας που, ενώ δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα βρεθούν σε μια τέτοια μοίρα, έγιναν «οι μοιραίοι της μοίρας» και βρέθηκαν σε αυτή την κατάσταση. Αυτοί οι άνθρωποι είναι κοντά στην παραίτηση, αν δεν μπορέσει να υπάρξει μια προσπάθεια που θα προτάξει το ενδιαφέρον της πολιτείας.
Μας λέτε, λοιπόν, τι έκανε και τι κάνει αυτή η αριστερή Κυβέρνηση. Έχει μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόταγμα: να στηρίξει τους «κολασμένους» της κρίσης, να στηρίξει όλους εκείνους που απειλούνται να μετατρέψουν ένα μέρος της κοινωνίας μας σε κοινωνικό νεκροταφείο. Αυτό που δεν έγινε στην Ευρώπη και που απειλεί τα κοινωνικά συστήματα στην Ευρώπη, γιατί είναι πυρίτιδα στα ύφαλα του κοινωνικού συστήματος της Ευρώπης.
Εγώ, λοιπόν, θεωρώ ότι αυτές οι πολιτικές που ασκήθηκαν και ασκούνται από αυτή την Κυβέρνηση είναι πολιτικές που στηρίζουν πραγματικά εκείνους που έχουν πρώτα τη μεγαλύτερη ανάγκη.
Τα μέτρα για το Πρόγραμμα «ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ» και για πρώτη φορά μετά από είκοσι πέντε χρόνια ένα πρόγραμμα ζωής, που το επιβεβαίωσε η ίδια η ζωή, έρχεται να αποκτήσει μια σταθερότητα και μια σειρά μέτρων που έχουν να κάνουν πραγματικά με τους πιο ευάλωτους ανθρώπους.
Μπροστά σε αυτή την κοινωνική κρίση οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη πρέπει να απαντήσουν στο μέγα ερώτημα, στο ερώτημα που λέει: «παράγεται πλούτος;». Μάλιστα. Το αμφισβητεί κανείς; Όχι. Πώς συμβαίνει την ίδια ώρα ο ιός της φτώχειας να μολύνει όλο και περισσότερο το κοινωνικό σώμα σε όλους τους λαούς.
Θα απαντήσουν, λοιπόν, οι προοδευτικές δυνάμεις; Εγώ θα τολμούσα να κάνω μια πρόταση σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις αυτού του τόπου. Μπορούμε να συζητήσουμε και σε ένα πνεύμα συνεννόησης και συνεργασίας, ακόμα να τολμήσουμε να κατεβάσουμε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό ψηφοδέλτιο. Θα είναι μια υπέρβαση, προσφορά στις προοδευτικές δυνάμεις, στην κοινωνία που πραγματικά το αναζητεί και το διεκδικεί.
Σας ευχαριστώ.