Εισήγηση-δευτερολογία στην Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, στη συζήτηση για τη Συμφωνία των Πρεσπών

.

Αναλυτικά η ομιλία:

Θέλω, να μείνω σε μερικά σημεία της τοποθέτησής του κ. Κουμουτσάκου. Πρώτο σημείο για τον κ. Κουμουτσάκο: Ότι είναι επιζήμια η Συμφωνία, γιατί ανοίγει την όρεξη της Τουρκίας, γιατί η Τουρκία θα πει ότι αφού υποχωρούν σε αυτά τα θέματα πάει να πει ότι μπορούν να υποχωρήσουν σε όλα τα άλλα. Δεν θα σχολιάσω τι είδους κριτική είναι αυτή. Θα όμως ένα πράγμα. Θα αναρωτηθώ γιατί η Τουρκία, η οποία είναι από τις πρώτες χώρες που είχε αναγνωρίσει τη Βόρεια Μακεδονία με το συνταγματικό της όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας, γιατί με θέλει τη συμφωνία; Αναρωτήθηκε ο κ. Κουμουτσάκος; Γιατί είναι εναντίον;

Ο κ. Κουμουτσάκος είναι υπεύθυνος των εξωτερικών σχέσεων, της εξωτερικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας. Δεν άκουσα ούτε μία λέξη για το κόμμα του, το οποίο διεκδικεί την κυβέρνηση, πώς βλέπει τα Βαλκάνια, πώς βλέπει τη θέση της χώρας στα Βαλκάνια, τι θα γίνει αν υπάρξει ή αν δεν υπάρξει συμφωνία και με ποιους όρους; Τι γίνεται στα δυτικά Βαλκάνια, πώς ετοιμάζονται σχέδια μεγάλης Αλβανίας πώς ετοιμάζονται μουσουλμανικά κράτη, πώς ετοιμάζονται αναθεωρήσεις διεθνών συμφωνιών και πόση σημασία έχει για μας η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, η ενίσχυση με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, όπως είναι εδώ και τι γίνεται με την Τουρκία και πώς βλέπουμε τη θέση μας, σε σχέση με την Τουρκία; Φιλικές σχέσεις, αλλά να απαντηθεί αυτό το ερώτημα.

Δεύτερο σημείο. Μας είπε ο κύριος Κουμουτσάκος τρία σημεία λέει, τρεις ήταν οι πυλώνες της πολιτικής της Ελλάδας από το 1870 μέχρι σήμερα. Δεν θα σημειώσω εδώ τα λογικά άλματα. Από το 1870 μέχρι σήμερα έχουμε μερικές σημαντικές τομές σε αυτή την ιστορία αυτής της περιοχής και αναφέρομαι βέβαια στο 1913 και τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Είπε λοιπόν: Πρώτον, να μην επιτρέψει η Ελλάδα να μονοπωλήσει οποιοσδήποτε την ταυτότητα και το σύνολο της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Αυτό ακριβώς κάνει η Συμφωνία. Αυτό ακριβώς κάνει από το άρθρο 1 με την ονομασία, μέχρι το άρθρο 3, 4, 6, με τα πάντα και κυρίως βέβαια με το άρθρο 7.
Δεύτερος στόχος: Να μην μπορέσει ποτέ άλλο μέρος να εμφανιστεί ως νόμιμος νομιμοφανής ή νομιμοποιημένος διεκδικητής της πολιτιστικής και της εδαφικής υπόστασης της Μακεδονίας, που ανήκει στην Ελληνική Επικράτεια. Σε τι απαντάει ακριβώς η Συμφωνία των Πρεσπών; Είναι όλα τα άρθρα, τα οποία θα μπορούσα να διαβάσω για πολλοστή φορά, αλλά φαίνεται ότι κάποιοι δεν έχουν διαβάσει τα άρθρα και παίζουν πάνω στις εντυπώσεις που δημιουργούνται; Ποια συμφωνία κατοχυρώνει την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά της Ελληνικής Μακεδονίας, την ιστορία της Ελληνικής Μακεδονίας εκτός από τη Συμφωνία των Πρεσπών; Έχουμε καμία άλλη συμφωνία; Σε αυτό θα ήθελα να απαντήσει.

Τέλος, τρίτος στόχος: Να μην διαμορφωθούν προϋποθέσεις έγερσης ζητήματος ή δημιουργίας μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Να αναφερθώ στο άρθρο που το λέει;Άρθρα 4 και 6. Υπάρχει λόγος; Αυτοί ήταν οι τρεις πυλώνες, λέει κ Κουμουτσάκος, της ελληνικής πολιτικής. Βέβαια τώρα από ό,τι είδαμε, πάθαμε μία σύγχυση. Εμφανίστηκε ο Αντιπρόεδρος και είπε ότι δεν ήταν αυτή, ήταν ότι να μην υπάρξει ποτέ ο όρος «Μακεδονία».

Θα κλείσω, με ένα θέμα που απασχόλησε πάρα πολύ. Μίλησα και χθες, μιλήσατε και εσείς, πάρα πολύ διεξοδικά και ο Υπουργός.

Μακεδονική εθνότητα. Τι λέει η Συμφωνία των Πρεσπών και στο ελληνικό και στο αγγλικό κείμενο, γιατί το διάβαζα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Φωνάζει και η Νέα Δημοκρατία και η Δημοκρατική Συμπαράταξη για ένα πράγμα: ό,τι θα μπορούσε λέει, να υπάρχει όρος citizenship και όχι nationality, γιατί το nationality δημιουργεί πρόβλημα. Δεν δημιουργεί πρόβλημα το nationality, θα μπορούσα να το εξηγήσω με πάρα πολλούς όρους και ιστορικούς, αλλά έχει η Συμφωνία και στο αγγλικό και στο ελληνικό κείμενο Μακεδόνας, Μακεδονική nationality/πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας,citizen στα αγγλικά της Βόρειας Μακεδονίας.

Δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν, από όπου και ως που, φωνάζουμε επί τρεις ημέρες, μπορούμε να αντιπαρατεθούμε, να πει ο οποιοσδήποτε ότι δεν είναι καλή η Συμφωνία, μη το λέμε αυτό για τα αυτονόητα. Ένα τελευταίο – τελευταίο σημείο, το οποίο αφορά την όλη φιλολογία αυτή, γιατί δεχθήκατε, εκχωρήσατε Μακεδονική Εθνότητα, Μακεδονική Γλώσσα και όλα αυτά. Η Συμφωνία, δεν εκχωρεί, ούτε παραχωρεί τίποτα, είναι Συμφωνία ανάμεσα σε δύο κράτη, Ελλάδα και αυτή που αποκαλείται από τη στιγμή που θα κυρωθεί η Συμφωνία, Βόρεια Μακεδονία.

Το όνομα του κράτους, επικαθορίζει όλα τα άλλα. Τι κάνει η Συμφωνία; Αυτό που δεν έκανε η ενδιάμεση Συμφωνία, γιατί την έχω και θα πρέπει να τις δούμε συγκριτικά και πράγμα το οποίο δεν έκανε και η κυρία Μπακογιάννη (είπε ότι θα αναγνωρίζουμε κάτοικοι του τάδε κράτους). Αποσαφηνίζει για πρώτη φορά, αυτό που ήταν εδραιωμένο, κατοχυρωμένο στην διεθνή έννομη τάξη, το Μακεδονικός και Μακεδονική. Το αποσαφηνίζει άπαξ διά παντός, εάν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε επιχειρήματα, ας βρούμε αλλά. Ευχαριστώ.