Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τις τελευταίες ημέρες έχουμε ακούσει διάφορες ανακρίβειες σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Έχουμε ακούσει επίσης και διάφορες τοποθετήσεις ως προς το ποια ήταν ή ποια θα πρέπει να είναι η στρατηγική της Ελλάδας στο συγκεκριμένο ζήτημα. Δεν θέλω να σχολιάσω τις απόψεις των ακραίων που υποστηρίζουν ότι παραδίδουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και καταλήγουν στο ανήκουστο ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα ακυρωθεί -άκουσον-άκουσον!- με τη δύναμη των όπλων.
Έχουμε ακούσει όμως και τοποθετήσεις που υποστηρίζουν ότι το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής μας χώρας θα μπορούσε να είχε κλείσει προ πολλού, για παράδειγμα το 2008, αν ήταν να καταλήξουμε ως χώρα σε μία τέτοιου είδους συμφωνία. Όμως, η Νέα Δημοκρατία που ήταν υπεύθυνη για τη διαπραγμάτευση εκείνη την περίοδο δεν θα συμβιβαζόταν ποτέ με μια τέτοιου είδους συμφωνία. Επίσης, ακούσαμε ότι η Ελλάδα συμπεριφερόταν και συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως ιμπεριαλιστική δύναμη στην περιοχή των Βαλκανίων.
Είναι αλήθεια όμως όλα αυτά; Το ερώτημα τείνει να είναι ρητορικό. Αλλά όπως και να έχει, απαντώ: σε καμία περίπτωση! Το ονοματολογικό δεν έχει λυθεί τις τελευταίες δεκαετίες, διότι καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν είχε τη νηφαλιότητα να διαπραγματευτεί με τη γείτονα και να καταλήξει σε έναν έντιμο συμβιβασμό που να εξυπηρετεί πάνω από όλα το εθνικό μας συμφέρον. Καμμία Κυβέρνηση δεν μπόρεσε να χαράξει μία μακροπρόθεσμη στρατηγική και να ανοίξει με τους βόρειους γείτονές μας έντιμους διαύλους επικοινωνίας και εποικοδομητικής συνεργασίας. Το Μακεδονικό προσφερόταν μέχρι πρόσφατα μόνο για παιχνίδια μικροπολιτικής, ψηφοθηρία και πατριδοκαπηλία και με τον ίδιο τρόπο εξακολουθείτε να το αντιμετωπίζετε και σήμερα, κυρίες και κύριοι της Αντιπολίτευσης.
Από την άλλη, ιδίως κατά την περίοδο Γκρούεφσκι, δεν καταφέρατε να καταλήξετε σε συμφωνία, διότι κανένα από τα αιτήματα της ελληνικής πλευράς δεν γινόταν δεκτό από τη μεριά των Σκοπίων. Και για να το πούμε και ακόμα πιο καθαρά, όταν υπήρχαν και υπήρξαν ευκαιρίες στο παρελθόν για την επίλυση του προβλήματος, δεν σταθήκατε στο ύψος των περιστάσεων και όταν πλέον αποφασίστηκε ότι το ζήτημα πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει, δεν υπήρχε πια πρόσφορο έδαφος από την άλλη πλευρά.
Αυτά τα λάθη είναι ασυγχώρητα σε επίπεδο στρατηγικής και μας έχουν κοστίσει ήδη πολύ ακριβά. Η Διεθνής Κοινότητα ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος της έχει παρακάμψει τις ελληνικές αντιρρήσεις και έχει αναγνωρίσει τη γείτονα με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Και τι κάναμε μέχρι πρόσφατα; Ποια ήταν η απάντησή μας ως χώρα; Κλείναμε τα μάτια και προσποιούμασταν ότι οι γείτονες απλά δεν υπάρχουν, ότι τίποτε από όλα αυτά δεν έχει γίνει. Συνεισφέραμε με τον τρόπο μας στην ανάπτυξη του εθνικισμού στη γειτονιά μας, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην απομόνωση των βορείων γειτόνων μας.
Αναρωτιούνται πολλοί ποιο είναι τελικά το κέρδος από αυτήν τη συμφωνία. Ο γεωγραφικός προσδιορισμός erga omnes είναι ένα από τα κέρδη και αυτό γιατί η γείτονα είχε κατορθώσει de facto να μονοπωλεί τον όρο «Μακεδονία». Προστατεύουμε την ελληνική κληρονομιά και τα σύμβολά μας με τρόπο μάλιστα δεσμευτικό. Τελειώνουμε με οποιαδήποτε μορφή αλυτρωτισμού, με πιθανά θέματα μειονοτήτων και αλλαγή συνόρων.
Τα θετικά της Συμφωνίας δεν περιορίζονται όμως μόνο στα παραπάνω, που ήταν βέβαια και τα ζωτικής σημασίας θέματα που έθετε η Ελλάδα. Το είπα και σε προηγούμενη τοποθέτησή μου, θα το πω και σήμερα. Η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών σηματοδοτεί την αλλαγή εποχής στις σχέσεις με τον βόρειο γείτονά μας. Οικοδομούμε σχέσεις καλής γειτονίας, που είναι απαραίτητες για την ευημερία και την ανάπτυξη στη χώρα μας αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Μας κάνει αυτό ιμπεριαλιστές; Όχι. Εμείς ως Κυβέρνηση επιλέγουμε να λειτουργούμε με βάση το τρίπτυχο: ειρήνη-ευημερία-συνεργασία στα Βαλκάνια. Επενδύουμε στη σταθερότητα, στη δημιουργία κλίματος συναινέσεων και εμπιστοσύνης. Επιλέγουμε να κλείσουμε τις πληγές του παρελθόντος και κοιτάμε με αυτοπεποίθηση και σιγουριά στο μέλλον. Δώσαμε μια μεγάλη μάχη όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια για να απεγκλωβίσουμε τη χώρα από τη δίνη της ύφεσης, να διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή και να βγούμε από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια.
Με τη Συμφωνία των Πρεσπών, με αυτήν την επιτυχία στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, αποκαθιστούμε το κύρος της χώρας μας διεθνώς. Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για μία Ελλάδα που δεν θα μείνει ουραγός στο σύγχρονο περιβάλλον, για μία Ελλάδα που θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, όπως είναι και η γεωγραφική της θέση, για μία Ελλάδα που θα λειτουργεί ως η καρδιά των Βαλκανίων, ως λύση και όχι ως μέρος των προβλημάτων.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, από το πρωί ακούμε εδώ τους συναδέλφους μας να επικαλούνται τον Αλέξανδρο και τον Φίλιππο. Εγώ δεν θα επικαλεστώ τον μέγα στρατηλάτη, αλλά τον δάσκαλό του, τον μέγα φιλόσοφο, τον συμπατριώτη μου, τον Αριστοτέλη: «Ότι δε πείθεται πως υπό λόγου το άλογον». Ηθικά Νικομάχεια 1102-1103.
Σας ευχαριστώ.