.

Στην τοποθέτηση της, στην ολομέλεια, για τη Συνταγματική αναθεώρηση, η βουλευτής Μαρία Τριανταφύλλου, τόνισε την αναγκαιότητα του εγχειρήματος εξαιτίας της απόδόμησης της κοινωνικής και πολιτικής ζωής κατά τα μνημονιακά χρόνια αλλά και της ανάγκης να τονωθεί ο συμμετοχικός χαρακτήρας της Δημοκρατίας.

Υπεραμύνθηκε των αλλαγών, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως η προστασία βασικών κοινωνικών αγαθών, οι θεσμοί άμεσης Δημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, η δυνατότητα λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, η καθιέρωση της απλής αναλογικής, το όριο θητείας των βουλευτών και βέβαια η τροποποίηση του άρθρου 86 (περί ευθύνης Υπουργών), με το οποίο εμπεδώνεται το αίσθημα δικαίου ισοτιμία για όλους.

Τόνισε πως πρόκειται για αυτονόητες αλλαγές, οι οποίες έρχονται σε μια μεταβατική συγκυρία, μετά το τέλος της κρίσης, που θα τεθούν οι στρατηγικοί στόχοι των επόμενων ετών.

Στηλίτευσε τη στάση της αντιπολίτευσης που υποκριτικά μιλάει για συναίνεση ενώ στην πραγματικότητα διαστρεβλώνει και κινδυνολογεί.

Η βουλευτής, τέλος, συμπλήρωσε, ότι θα πρέπει να εκλείψουν οι συνήθειες, που οδήγησαν στη χρεοκοπία, η εκτεταμένη διαφθορά και ο στρεβλός τρόπος ανάπτυξης και να ξεκινήσει η παραγωγική ανασυγκρότηση και μια προσπάθεια κοινωνικής στροφής, που θα αντιπαλεύει την απεμπόληση των κοινωνικών δικαιωμάτων και την ακροδεξιά στροφή.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία:

Νομίζω ότι έτσι όπως ξεδιπλώνεται η συζήτηση και από τον προηγούμενο ομιλητή αυτό που ακούστηκε είναι ότι όλοι έχουν το βλέμμα τους στο μετά τις εκλογές και άρα νομίζω πως, όταν συζητάμε για ζητήματα του Συντάγματος, όπως και σήμερα, όπως και χθες, πρέπει να αναρωτηθούμε ποιος παίζει εν τέλει με το Σύνταγμα και μάλιστα, όταν βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας ακόμα και αυτονόητες αλλαγές –αυτονόητες με την έννοια των συναινέσεων, των συμφωνιών- να μην μπορούν τελικά να προκριθούν, να μην προάγονται τελικά, ακριβώς γιατί, έτσι όπως έχει εκφραστεί και από επιφανή στελέχη του ΚΙΝΑΛ, η συνταγματική αναθεώρηση θα έπρεπε να έρχεται σε καλύτερες συνθήκες και αυτές οι καλύτερες συνθήκες έχουν να κάνουν, βέβαια, με τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, με τη συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Θέλω να πω το εξής: Υπάρχουν και σήμερα επιχειρήματα τα οποία ακούστηκαν από την Αντιπολίτευση και το οποία συμπυκνώνονται, πέρα από αυτό που είπα πριν, στο ότι ουσιαστικά εκμεταλλεύονται -και κυρίως η Χρυσή Αυγή- τη λαϊκή και κοινωνική θρησκευτικότητα, τον λαϊκό πατριωτισμό και νομίζω ότι σε αυτή τη διαδικασία μπαίνει, δυστυχώς, και η Νέα Δημοκρατία.
Η συνταγματική αναθεώρηση αποτελεί κορυφαία διεργασία, το είπαν όλοι, μιας και μιλάμε για τον καταστατικό χάρτη της χώρας. Η υλοποίησή του παρουσίασε κενά και ελλείμματα που χρήζουν αλλαγών και θεραπειών. Και γιατί τώρα; Είναι ένα ακόμα επικοινωνιακό τέχνασμα της Κυβέρνησης ενόψει εκλογών;
Κατά την άποψή μου, είναι ένα επιχείρημα ανόητο, με την έννοια ότι εκλογικά συνήθως δεν κερδίζει κάποιος κάτι από τις συνταγματικές αναθεωρήσεις. Ωστόσο, πρέπει να πούμε κάποια λόγια για τη συγκυρία. Έχει τελειώσει το τρίτο πρόγραμμα, το τρίτο μνημόνιο μετά από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης που αποδόμησαν και την κοινωνική και την πολιτική ζωή της χώρας, που αποσάθρωσαν κοινωνικές δομές, που απαξίωσαν τα εργασιακά δικαιώματα, που απορρύθμισαν την αγορά εργασίας. Και επιπλέον πληγώθηκε η δημοκρατία.
Πανευρωπαϊκά, αλλά και παγκόσμια υπάρχει μια τάση παράκαμψης ή και κατάργησης των αρχών νομιμότητας που εγγυώνται ανθρώπινα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Υπάρχουν δυνάμεις που βάλλουν εναντίον του Διεθνούς Δικαίου και απειλούν την εθνική κυριαρχία κρατών.
Σε αυτή τη νέα εποχή, σε αυτή την πολιτική συγκυρία, που σε λίγο το νεοελληνικό κράτος συμπληρώνει διακόσια χρόνια ιστορικής ύπαρξης, νομίζω ότι ενδείκνυται να γίνει κουβέντα για τη συνταγματική αναθεώρηση, για να τεθούν οι στρατηγικοί στόχοι. Γιατί το Σύνταγμα αποτυπώνει τους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς. Επομένως, αξιολογείται η κατεύθυνση των προτάσεων που διατυπώνονται.
Παραδείγματος χάρη, σε μια συζήτηση που λέει «δεν ξεκολλάτε από τις καρέκλες» το να προτείνετε ανώτατο όριο θητειών των Βουλευτών είναι μια απάντηση. Σε μια εποχή που η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος βρίσκεται στο ναδίρ, σε μια εποχή που ο δημόσιος και πολιτικός διάλογος βρίσκεται στο ναδίρ και που επιδεινώνεται λόγω του προεκλογικού αγώνα, που φυσικά η Αξιωματική Αντιπολίτευση τον έχει ξεκινήσει και τον δίνει εδώ και τρία σχεδόν χρόνια, που η οικονομική κρίση νομιμοποίησε τη δυσπιστία προς τους πολιτικούς και την πολιτική, που υπήρξε κρίση αντιπροσώπευσης στα μνημονιακά χρόνια, θα πρέπει να απαντήσουμε με το να τονώσουμε τον συμμετοχικό χαρακτήρα της δημοκρατίας.
Ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να έχει οργανική σχέση με το Κοινοβούλιο, να είναι δηλαδή Βουλευτής. Η καθιέρωση της απλής αναλογικής εμβαθύνει τη δημοκρατία, ενισχύει τη λαϊκή κυριαρχία. Το ίδιο και οι θεσμοί άμεσης δημοκρατίας στην τοπική αυτοδιοίκηση, η ενεργοποίηση των πολιτών με τη δυνατότητα λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας για τους πολίτες που έχουν εκλογικό δικαίωμα.
Στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δίνεται έμφαση και στις αλλαγές που αφορούν στην προστασία βασικών κοινωνικών αγαθών, όπως το νερό, η ηλεκτρική ενέργεια και τα δίκτυα διανομής τους, τα οποία θα υπόκεινται σε καθεστώς δημόσιας υπηρεσίας και θα τελούν υπό δημόσιο έλεγχο, παρά την τεράστια προπαγάνδα και την υποκρισία της Νέας Δημοκρατίας σε όσα λέει.
Ένα από τα πλέον εμβληματικά στοιχεία της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η τροποποίηση των διατάξεων του άρθρου 16 περί ευθύνης Υπουργών. Γιατί είναι επίδικο η διαφάνεια στη δημόσια ζωή, η απόδοση δικαιοσύνης ισότιμα προς όλους; Και βέβαια, θα πρέπει να πούμε ότι αυτό δεν αποτελεί απλώς εμπέδωση του αισθήματος δικαίου, αλλά και ουσία της δημοκρατίας, γιατί υπάρχει και το ζήτημα της οικονομικής δημοκρατίας, υπάρχει και το ζήτημα της οικονομικής δικαιοσύνης.
Τι δεν χρειαζόμαστε; Δεν χρειαζόμαστε συνταγματοποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής και μάλιστα όταν στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν αποφάσεις για εργασιακά και άλλα δικαιώματα που υπονόμευσαν τη δημοκρατία, όπως μειώσεις μισθών, κούρεμα ελληνικών ομολόγων, και επιπλέον υπάρχουν –το ξέρετε πολύ καλά- ευρωπαϊκά πλαίσια τα οποία είναι αρκετά ασφυκτικά.
Μίλησαν από την Αξιωματική Αντιπολίτευση για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Κύριοι συνάδελφοι, αλήθεια, πού ήσασταν τόσα χρόνια και πώς φθάσαμε στη χρεοκοπία; Μιλάτε σήμερα για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Τι κάνατε τόσα χρόνια;
Εδώ νομίζω ότι πρέπει σοβαρά να συζητήσουμε το εξής: Είναι αναγκαία μια συζήτηση και μια πρόταση που να λέει ότι θα πρέπει να έχουμε τη βούληση να αλλάξουμε και να μεταβάλουμε εκείνες τις συνήθειες που οδήγησαν στη δημοσιονομική χρεοκοπία. Η εκτεταμένη διαφθορά και ο στρεβλός τρόπος ανάπτυξης θα πρέπει να εκλείψουν και τη θέση τους να πάρουν, επιτέλους, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η δίκαιη ανάπτυξη.
Έγινε πολύς λόγος για την ιδιωτική εκπαίδευση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Νομίζω ότι είναι σημαντικό και κάπως περνάει –θα μου επιτρέψετε να πω- στο ντούκου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τη δημόσια εκπαίδευση. Η Νέα Δημοκρατία το λέει ιδεοληψία και όχι μόνο, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας το λέει υποκρισία.

Πρέπει να δούμε τι σημαίνει ιδιωτική εκπαίδευση, γιατί προβάλλεται και περιβάλλεται με την έννοια της ανάπτυξης κ.λπ., ενώ στην πραγματικότητα είναι μία ελπίδα για αποκατάσταση εκμεταλλευόμενοι, όσοι πιστεύουν σε αυτό, την επικράτηση του άκριτου νεοφιλελευθερισμού στις δομές της παιδείας. Δεν ξέρω αν έχετε υπόψη σας πολλές φορές φοιτητές τα χρέη που έχουν, όταν πήραν δάνεια για να σπουδάσουν, που δεν μπόρεσαν να τα αποπληρώσουν. Δεν ξέρω εάν έχετε υπόψη σας τι σημαίνει πραγματικά ιδιωτική εκπαίδευση. Εγώ αμφιβάλλω.
Θέλω να πω δύο πράγματα για το άρθρο 32 ως προς τη δυνατότητα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό. Πιστεύω ότι πρέπει να βρούμε τρόπο να μη διαλύεται η Βουλή. Σε αυτό θα συμφωνήσω. Όμως, πρέπει να πω ξεκάθαρα ότι είμαι αρκετά επιφυλακτική ως προς την απευθείας εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, με όλα αυτά που μπήκαν και από τον Πρωθυπουργό, από τον λαό.
Βέβαια, όταν μιλάμε για σταθερότητα, νομίζω ότι θα πρέπει επίσης να δίνουμε ένα περιεχόμενο, κατά την άποψή μου, μία καταγγελία, ένα δασκαλίστικο ύφος. Η έλλειψη προτάσεων δεν αποτελεί πολιτική ενάσκηση πολιτικής, αλλά σχολιασμό.
Κατά την άποψή μου, σήμερα, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας στο εξής: Υπάρχουν, επιχειρούνται μία σειρά από αλλαγές, σε μία σειρά από χώρες, αλλαγές ηγεσιών -και δεν εννοώ σε καμία περίπτωση τη Βενεζουέλα, γιατί ίσως πάει στην Αξιωματική Αντιπολίτευση αυτό στο μυαλό- υπάρχουν, λοιπόν, προσπάθειες για αλλαγές ηγεσιών, όχι πάντοτε με τους κανόνες του κοινοβουλευτισμού. Και έχω την εντύπωση ότι σε αυτή την αμφιταλάντευση ανάμεσα σε προοδευτικές δυνάμεις αν είναι ή δεν είναι τόσο προοδευτική, αυτό που θα καταφέρουμε τελικά -και το λέω μέσα σε εισαγωγικά- είναι «η παγκοσμιοποίηση οικονομίας των λόμπι» και αυτό θα εγκαθίσταται παντού.
Άρα, τελειώνοντας, το τρίπτυχο «ενεργοποίηση των πολιτών, αποκατάσταση αξιοπιστίας της πολιτικής, ενίσχυση του αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος», με κεντρική στόχευση τον διαρκή εκδημοκρατισμό του πολιτεύματος, συμπυκνώνει την προσπάθεια εμπέδωσης ενός κοινωνικού, ανθρωπιστικού χαρακτήρα στο Σύνταγμα.
Αυτό αντικατοπτρίζει και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Είναι μία προσπάθεια κοινωνικής στροφής που θα αντιπαλεύει την ακροδεξιά στροφή και θα αντιπαλεύει επίσης την προσπάθεια απεμπόλησης των κοινωνικών δικαιωμάτων. Νομίζω σε αυτό θα πρέπει να δώσουμε όλες τις δυνάμεις.