ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

27/02/2019

Φ. Βάκη: Η μάχη κατά της διαφθοράς είναι πρωτίστως μάχη υπεράσπισης της δημοκρατίας - βίντεο

Φ. Βάκη: Η μάχη κατά της διαφθοράς είναι πρωτίστως μάχη υπεράσπισης της δημοκρατίας - βίντεο



Ομιλία της κοινοβουλευτικής εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση και ψήφιση του σ/ν του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, «Ίδρυση παιδικού σταθμού στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, ρύθμιση θεμάτων του Ταμείου Αλληλοβοήθειας Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, κατάργηση του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης και άλλες διατάξεις»

.

«Το παρόν μικρό νομοσχέδιο είναι, κατά τη γνώμη μου, εφαλτήριο μετάβασης σε ένα μοντέλο χρηστής διοίκησης και διαχείρισης δημοσίου χρήματος με θεσμικές ασφαλιστικές δικλείδες ασφαλείας, ούτως ώστε η αλληλοβοήθεια ως ευφημισμός της αλλοκάλυψης και βολέματος, να μην εμφανιστεί ξανά και να μην εκφυλίζεται η δημόσια διοίκηση σε θύλακα διαφθοράς και προώθησης ιδιωτικών συμφερόντων. Και όχι γιατί είμαστε οι δικαιούχοι του ηθικού πλεονεκτήματος ή διεπόμαστε από ηθικολογικές εμμονές κραδαίνοντας τη ρομφαία της κάθαρσης. Αλλά γιατί όλες και όλοι πρέπει να κατανοήσουμε ότι η μάχη κατά της διαφθοράς είναι πρωτίστως μάχη υπεράσπισης της δημοκρατίας -εφόσον δημοκρατία σημαίνει άρση της ανισότητας, τη δίκαιη κατανομή πλούτου αλλά και την άρση της παράνομης συσσώρευσής του και δεν είναι μία κατ’ επίφαση δημοκρατία ενδεδυμένη σε νεοφιλελεύθερο περιτύλιγμα».

Ολόκληρη η ομιλία:

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

Δεν συνηθίζω να συνομιλώ με τους αρνητές της δημοκρατίας ούτε να απαντώ στα παραληρήματα, τα οποία πραγματικά μολύνουν τον χώρο του κοινοβουλίου. Οφείλω όμως μια απάντηση αυτή τη φορά. Καταδικάστηκε ένας πρώην βουλευτής της ΝΔ για ασέλγεια από την ελληνική δικαιοσύνη. Αυτό είναι, αν θέλετε, είναι και μια εκδίκηση της ηθικής απέναντι σε ηθικολογούντες του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Αλλά, υπάρχει ένα γνωστό ρητό «ένοχος ένοχον ου ποιεί». Οι εχθροί της δημοκρατίας, οι αρνητές της δημοκρατίας, οι εκπρόσωποι του φασισμού, οι ιδεολογικοί επίγονοι του ναζισμού, οι υπόδικοι για πολύ βαρύτερα εγκλήματα, για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και του Λουκμάν, εσείς που μαχαιρώνετε μετανάστες, οι κήρυκες του μίσους και του ρατσισμού, εσείς που προπηλακίζετε βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, οι «υπερπατριώτες» θαυμαστές της χούντας η οποία έγινε ο Δούρειος Ίππος της Κύπρου, τολμάτε και παραδίδετε εδώ μέσα μαθήματα πατριωτισμού. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μιλάτε και να ασχημονείτε εντός αυτής της αίθουσας, αρκετά. Και σας περιμένουν καταδίκες βαρύτερες. Η δικαιοσύνη αποφασίζει.

Θα προχωρήσω στο νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο, λοιπόν, που συζητούμε και εξετάζουμε σήμερα παραδόξως δεν ασχολείται με μεγάλα και «λαμπερά» θέματα της βαριάς μας βιομηχανίας, που είναι ο πολιτισμός, για να ανακαλέσω τη γνωστή φράση της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη. Είναι αντιθέτως ένα νομοσχέδιο που επιτελεί ρόλο αυτοκάθαρσης, αναστοχασμού και θεραπείας της διοικητικής λειτουργίας του ίδιου του Υπουργείου. Είναι ένα νομοσχέδιο, μικρό και «ταπεινό», όπως ισχυρίστηκε και ο εισηγητής μας, ο κ. Μπαλτάς, που προσπαθεί να φωτίσει σκιερές πλευρές και σκοτεινά σημεία, να καθαρίσει λεκέδες που κηλίδωσαν κάθε έννοια χρηστής διαχείρισης δημοσίου χρήματος, επί ζημία όχι μόνο του πολιτισμού αλλά και της κοινωνίας, με απώτερο στόχο την εξυγίανση, την εύρυθμη λειτουργία και τη διαφάνεια.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Το διαβόητο Ταμείο Αλληλοβοήθειας, ένας ευφημισμός που κάλυπτε επιμελώς σχέσεις διαπλοκής και ένα βαθύ κρατικοδίαιτο συνδικαλιστικό κατεστημένο, το οποίο ξεκίνησε το 1995 και επανασυστάθηκε το 2002. Λειτουργούσε κατ’ ουσίαν ως μια ΜΚΟ ή μια off shore του Υπουργείου, που λάμβανε γενναία χρηματοδότηση από το Υπουργείο για να τη διαχειριστεί όπως θέλει, χωρίς καμία θεσμική δικλείδα ασφαλείας και λογοδοσίας.

Το ογκώδες πόρισμα των 141 σελίδων, για το διάστημα 2005-2016 και το Φθινόπωρο του 2017, στο οποίο κατέληξε ο διαχειριστικός έλεγχος που έγινε από τις ελεγκτικές υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες διεξοδικά εξέτασαν τον τρόπο διοίκησης και τα οικονομικά στοιχεία, ήταν καταπέλτης: Μια αφαίμαξη διαρκείας του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων και βεβαίως πελατειακές και συντεχνιακές πρακτικές. Όπως εύστοχα ανέφερε ο εισηγητής της συμπολίτευσης, που διαχειρίστηκε το θέμα και ως Υπουργός Πολιτισμού, δεν επρόκειτο για Ταμείο Αλληλοβοήθειας αλλά ένα για ταμείο αλληλοεξυπηρέτησης «ημετέρων» με προσλήψεις που δεν σκοπούσαν στην παροχή υπηρεσιών σε αλλήλους, αλλά σε γραφεία Υπουργών και κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το παρόν σχέδιο νόμου δεν σκοπεί μόνο στον έλεγχο του παρελθόντος, αλλά πρωτίστως σε μια αλλαγή παραδείγματος διοίκησης και διαχείρισης με γνώμονα τη διαφάνεια. Με το νομοσχέδιο σταματά η χρηματοδότηση του Ταμείου Αλληλοβοήθειας από το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων και πλέον οι κοινωνικές παροχές, που διαχειριζόταν το Ταμείο Αλληλοβοήθειας με αποδέκτες τους υπαλλήλους του Υπουργείου, περνούν στην αρμοδιότητά του. Δημιουργείται παιδικός σταθμός ο οποίος εντάσσεται στον Οργανισμό του Υπουργείου, που θα διαχειρίζεται το επίδομα το οποίο θα αφορά τις παιδικές κατασκηνώσεις.

Επιπροσθέτως, οι θέσεις εργασίας των υπαλλήλων διασφαλίζονται και μεταφέρονται στο Υπουργείο Πολιτισμού, προκειμένου να αρθεί ένα αδιαφανές και αμφιλεγόμενο εργασιακό καθεστώς που παρέπαιε μεταξύ ιδιωτικού κα δημοσίου.

Θα ήθελα τώρα να υπογραμμίσω ένα σημαντικό κεφάλαιο του πολιτιστικού μας αποθέματος που θεραπεύει το παρόν νομοσχέδιο και αφορά τη Δήλο. Η Δήλος, σήμα κατατεθέν της αρχαίας ελληνικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς, κινδύνευε να μη λειτουργεί ως επισκέψιμος χώρος διότι επί σειρά μηνών δεν υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος εκεί. Το νομοσχέδιο θεσπίζει, λοιπόν, κίνητρα προκειμένου η Δήλος να μπορεί να λειτουργεί ως επισκέψιμος χώρος όλους τους μήνες του χρόνου. Από το ίδιο πνεύμα δημιουργίας κινήτρων εμφορείται και το άρθρο 9 που προβλέπει την αύξηση του ορίου μετακίνησης εκτός έδρας. Αφορά αρχαιολόγους που εργάζονται στα νησιά και ελλείψει επαρκούς ακτοπλοϊκής διασύνδεσης εξαναγκάζονται να μετακινούνται από το ένα νησί στο άλλο μέσω Αθηνών με κόστος οικονομικό ενίοτε δυσβάστακτο.

Τέλος, το νομοσχέδιο θεραπεύει μια ακόμη παραδοξότητα που ακούει στο όνομα «Οργανισμός Ανέγερσης του Μουσείου Ακρόπολης». Τα δέκα χρόνια λειτουργίας, που αισίως συμπληρώνει το Μουσείο της Ακρόπολης, δεν καθιστούν μόνο περιττό τον Οργανισμό Ανέγερσης αλλά και αντίφαση εν τοις όροις. Η αυτονόητη κατάργηση όμως του Οργανισμού Ανέγερσης έθεσε επιτακτικά το ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι με τους εργαζόμενους. Το νομοσχέδιο, λαμβάνοντας υπόψη την προσφορά των εργαζόμενων αλλά και το καθεστώς ομηρείας στο οποίο καταδίκασε μια ιδιότυπη κατάσταση, μεταφέρει στο Μουσείο της Ακρόπολης σε προσωποπαγείς θέσεις τους υπαλλήλους αυτούς.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Η κριτική που ακούστηκε από την αντιπολίτευση αναφέρεται σε αποσπασματικότητα διατάξεων. Θεωρώ ότι δεν πρόκειται για συνονθύλευμα ετερόκλητων διατάξεων, αλλά για μια γενναία -έστω κι αν άργησε- κίνηση εναντίον ενός μηχανισμού διαπλοκής και διαφθοράς υπό τις ευλογίες της τότε νομοθεσίας και πολιτείας. Διότι, σε αυτό το ευφάνταστο δημιούργημα του Ταμείου Αλληλοβοηθείας, εισέρρεε από το 2002 δημόσιο χρήμα αρκετών εκατομμυρίων από το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του δημόσιου λογιστικού. Τα χρήματα διαχειριζόταν η διοίκηση του Ταμείου, που ελεγχόταν από τις γνωστές συνδικαλιστικές παρατάξεις, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ.

Το παρόν λοιπόν μικρό νομοσχέδιο είναι κατά τη γνώμη μου εφαλτήριο μετάβασης σε ένα μοντέλο χρηστής διοίκησης και διαχείρισης δημοσίου χρήματος με θεσμικές ασφαλιστικές δικλείδες ασφαλείας, ούτως ώστε η αλληλοβοήθεια ως ευφημισμός της αλληλοκάλυψης και βολέματος να μην εμφανιστεί ξανά και να μην εκφυλίζεται η δημόσια διοίκηση σε θύλακα διαφθοράς και προώθησης ιδιωτικών συμφερόντων. Και όχι γιατί είμαστε οι δικαιούχοι του ηθικού πλεονεκτήματος ή διεπόμαστε από ηθικολογικές εμμονές κραδαίνοντας τη ρομφαία της κάθαρσης. Αλλά γιατί όλες και όλοι πρέπει να κατανοήσουμε ότι η μάχη κατά της διαφθοράς είναι πρωτίστως μάχη υπεράσπισης της δημοκρατίας -εφόσον δημοκρατία σημαίνει άρση της ανισότητας, τη δίκαιη κατανομή πλούτου αλλά και την άρση της παράνομης συσσώρευσής του και δεν είναι μία κατ’ επίφαση δημοκρατία ενδεδυμένη σε νεοφιλελεύθερο περιτύλιγμα. Και αν υπάρχει ένα μεγάλο στοίχημα, που οφείλει να κερδίσει η παρούσα κυβέρνηση, είναι να παράγει πολιτικές οι οποίες θα υπηρετούν το δημόσιο συμφέρουν και να διαμορφώνει τους όρους μιας κοινωνίας που θα γεννά ηθικά κίνητρα.

Σας ευχαριστώ.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ