Τα επίδικα των προσεχών εκλογικών αναμετρήσεων, το μεγάλο στοίχημα για την Ευρώπη που θέλουμε και για την οποία παλεύουμε, η άνοδος του φασισμού και της ρητορικής μίσους, η εμπειρία του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ και οι σχέσεις με το HDP, βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνέντευξης της βουλεύτριας Β΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ – και με την ιδιότητά της ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής - στο τουρκικό ανεξάρτητο ειδησεογραφικό πρακτορείο BIANETκαι την NiluferZengin.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης :
Ν.Ζ.- η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία το 2015, δημιούργησε μεγάλη χαρά και ελπίδα σε όλες τις πλευρές της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε ως η ιστορική σύγκλιση του σοσιαλιστικού κινήματος με τις απαιτήσεις των φτωχών και εξαπατημένων ανθρώπων της Ελλάδας. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ήταν παγιδευμένος μεταξύ των λαοφιλώναιτημάτων για ευμάρεια, και την πίεση της Τρόικας για άμεση εφαρμογή δραστικών μέτρων δημοσιονομικής λιτότητας. Κοιτάζοντας πίσω, βλέπετε να υπήρχε τρίτος δρόμος για έξοδο από την κρίση, πλην της στάσης πληρωμών με παράλληλη εξόδο από την Ε.Ε, ή της συμμόρφωσης με τις επιταγές της Τρόικας; Κοντολογίς, υπήρχε το 2015 ένας άλλος τρόπος υπεράσπισης του κόμματος και του λαού έναντι του μέχρι τότε διεφθαρμένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος;

ΑΚ- η δραματική και ιστορική περίοδος των έξι πρώτων μηνών του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, που κατέληξε τον Ιούλιο του 2015, δεν θα ξεχαστεί και θα εξακολουθήσει να αναλύεται, όχι μόνο σε επίπεδο ελληνικής Αριστεράς, αλλά και σε ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό επίπεδο. Για μας που ζήσαμε εκείνες τις ημέρες, εβδομάδες και μήνες, είναι μια πολύ ζωηρή ανάμνηση. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το πάθος, την αποφασιστικότητα να αλλάξουμε τα πράγματα στην Ευρώπη, αλλά και τη φοβερή αγωνία και τα κρίσιμα διλήμματα που αντιμετωπίσαμε.

Τον Ιούλιο του 2015 αναγκαστήκαμε να κάνουμε μια εξαιρετικά δύσκολη για εμάς επιλογή, τόσο ιδεολογικά όσο και πολιτικά. Συνειδητοποιήσαμε ότι η Ευρώπη δεν ήταν έτοιμη να αποδεχθεί τις θεμιτές, δημοκρατικές και ουσιαστικές προτάσεις μας και ότι ο νεοφιλελευθερισμός και η λιτότητα ήταν ένα συμπαγές δόγμα που πήγαινε πέρα και πάνω από οποιαδήποτε δημοκρατική νομιμοποίηση. Αυτό που βιώσαμε, ως κόμμα, ως έθνος αλλά και ο καθένας μας ως πολιτικοί, μπορεί να περιγραφεί μόνο ως βίαιο και βάναυσο.
Ήταν ακριβώς αυτή η απερίγραπτη πίεση, αυτή η κατάφωρη παραβίαση της δημοκρατικά εκφρασμένης βούλησης ενός ολόκληρου λαού από τα ισχυρά κλιμάκια της Ευρώπης, που οδήγησαν σε μια αξέχαστη παγκόσμια αντίδραση απέναντι σε αυτό που συνέβαινε και η οποία εκφράστηκε μέσα από το σύνθημα "Thisis a Coup". Αυτή η φράση έγινε το μαχητικό σύνθημα ενός διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό, ένα σύμβολο της δημοκρατικής βούλησης εκατομμυρίων Ευρωπαίων να ορθώσουν το ανάστημά τους για την προάσπιση της δημοκρατίας.

Αυτό λοιπόν αντιμετωπίσαμε, και κάναμε την επιλογή μας. Επιλέξαμε να μην εγκαταλείψουμε τη μάχη, να μην συναινέσουμε σε αυτούς που θεωρούσαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μια παρένθεση, που τον είδαν ως σφετεριστή έναντι των «νόμιμων ιδιοκτητών» της χώρας. Επιλέξαμε να κάνουμε μια τακτική υποχώρηση, προκειμένου να ζήσουμε «για να πολεμήσουμε κι άλλη μια μέρα». Κοιτάζοντας πίσω, μπορούμε να πούμε ότι κάναμε τη σωστή επιλογή, όσο σκληρή και αν ήταν τότε.

Στην Ευρώπη οι αριστερές, λαϊκές διεκδικήσεις «από τα κάτω» είναι σε άνοδο, ενώ οι ακροδεξιές κυβερνήσεις διευρύνουν και ενισχύουν τη θέση τους στην εξουσία. Σε αυτό το πλαίσιο ποιεςείναι οι προσδοκίες σας για την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου αλλά και στις εθνικές εκλογές που έπονται; 

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η εξήγηση που δόθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και την Ευρωπαϊκή Αριστερά ευρύτερα, για τις ρίζες και τις αιτίες της ανόδου του ακροδεξιού λαϊκισμού, εθνικισμού και ρατσισμού στην Ευρώπη, είναι ιστορικά ακριβής και πολιτικά ορθή. Οι νεοφιλελεύθεροι πειραματισμοί των περασμένων δυο ή τριών δεκαετιών και το δόγμα λιτότητας που επιβλήθηκε στους λαούς της Ευρώπης, οδήγησαν σε ένα βαθύ κοινωνικό σχίσμα, σε τεράστιες ανισότητες, σε απώλεια της κοινωνικής συνοχής και στη διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η μεταπολεμική Ευρώπη. Το αποτέλεσμα δεν ήταν μονόδρομος, γιατί τίποτε δεν είναι μονόδρομος στην Ιστορία. Υπάρχουν πάντα εναλλακτικές.

Ωστόσο, οι υφιστάμενες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις στην Ευρώπη δεν επέλεξαν να ακολουθήσουν τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ άλλων, και όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών κοινωνικών δυνάμεων της ηπείρου. Η συνέπεια αυτών των επιλογών είναι ένας αναγεννημένος, νέος τύπος φασισμού.
Είναι πολύ αργά για να αλλάξει κάτι; Όπως προανέφερα, η Ιστορία διαμορφώνεται από τις επιλογές μας. Και υπάρχει μια συγκεκριμένη επιλογή σήμερα: ένας πανευρωπαϊκός συνασπισμός από εκείνες τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις, που θα καθοδηγούνται από τις αρχές και το παράδειγμα της δημοκρατικής Αριστεράς, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο ενάντια τόσο στο νεοφιλελευθερισμό όσο και στον ακροδεξιό λαϊκισμό.

Είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Ναι, είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, οι εξελίξεις στην Πορτογαλία και πιο πρόσφατα στην Ισπανία, μας δείχνουν ότι είναι εφικτό. Μια τέτοια σύμπραξη μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο από νικηφόρα: είναι απαραίτητο να αλλάξουν τα πράγματα στην Ευρώπη.

Ο λαός της Τουρκίας συμμερίστηκε απόλυτα τον λαϊκό ενθουσιασμό που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Το HDP, στην προεκλογική του προσπάθεια - προκειμένου να υπερβεί το φράγμα της εισόδου στην τουρκική Εθνοσυνέλευση–και στην προσπάθειά του για την οργάνωση της αντιπολίτευσης των Κούρδων, των Αλεβιτών, των γυναικών και των καθημερινών ανθρώπων του μόχθου, επηρεάστηκε βαθιά από το πλουραλιστικό πολιτικό ύφος του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι η εντύπωσή σας από την ποιότητα και τη φύση των σχέσεων μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των αριστερών και δημοκρατικών δυνάμεων στην Τουρκία;

Για το ΣΥΡΙΖΑ, το HDPδεν ήταν ποτέ μόνο ένα «φιλοκουρδικό» κόμμα. Αντιθέτως, υπήρξε πάντα και είναι ακόμη, ένα κόμμα με βαθιές ρίζες στην παράδοση της ριζοσπαστικής, δημοκρατικής Αριστεράς, ένα κόμμα που παλεύει για κοινωνική δικαιοσύνη, φυλετική ισότητα, αληθινή δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα σε μια πλουραλιστική, πολυπολιτισμική κοινωνία ειρήνης και προόδου. Αυτό το όραμα υπηρετεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο για την Τουρκία, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Γι’ αυτό και πάντα στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους Τούρκους και Κούρδους συντρόφους μας και στον αγώνα τους για δημοκρατία. Έναν αγώνα, που αποτελεί επίσης έμπνευση για μας. Γι’ αυτό το λόγο παρακολουθήσαμε με μεγάλη αγωνία την προσπάθεια του HDPνα υπερβεί το εκλογικό όριο εισόδου στην τουρκική Εθνοσυνέλευση και ενθουσιαστήκαμε με την επιτυχία του. Μαζί με τους συντρόφους μας του HDPστην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης,συνεχίζουμε να ζητάμε να σταματήσει η άδικη νομική και πολιτική δίωξη τόσων μελών του HDPμεταξύ των οποίων οι ΣελαχαττίνΝτεμιρτάς, φιγκένΓιουκσεντάγ και ΕρτουργούλΚιουρκτσού. Οι σχέσεις μας με το HDP,και με τη δημοκρατική τουρκική Αριστερά γενικότερα, είναι βαθιά ριζωμένες και διαρκώς αναπτύσσονται. Μοιραζόμαστε ένα όραμα ειρήνης, φιλίας, αμοιβαίου σεβασμού και συλλογικής ανάπτυξης, και τις αντιμετωπίζουμε ως σημείο αναφορά της πολιτικής μας στην ευρύτερη περιοχή.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει ένα τεράστιο προσφυγικό κύμα, ιδιαιτέρως με τις ροές που έρχονται από τη Συρία και τη Βόρεια Αφρική. Τι συμβαίνει όμως με τους Τούρκους και τους Κούρδους; Οι αριθμοί Τούρκων και Κούρδων που ζητούν άσυλο στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί ή μειωθεί κατά το διάστημα που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία; Και ποιοι θεωρείτε ότι είναι οι λόγοι αυτής της κινητοποίησης των ανθρώπων; Είναι πολιτικοί ή άλλοι; Περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια αύξηση στους αριθμούς προσφύγων που έρχονται από την Τουρκία;

Είναι αλήθεια ότι από το 2015 η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα σημαντικό προσφυγικό ζήτημα που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «κρίση», καθώς δεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο, αλλά κάτι πιο μακροπρόθεσμο. Η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων και μεταναστών που φτάνουν στην Ελλάδα είναι από τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και την Αφρική. Υπάρχει ωστόσο μια μικρότερη αλλά σταθερή ροή από Κούρδους και Τούρκους, καταγεγραμμένη στα επίσημα κρατικά αρχεία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι Τούρκοι και Κούρδοι πρόσφυγες μετακινούνται, κατά δήλωσή τους, για πολιτικούς λόγους. Οι αιτήσεις τους εξετάζονται ατομικά από τις ελληνικές Αρχές, κατ’ εφαρμογή της διεθνούς νομοθεσίας και της ΕΣΔΑ. Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, οι ροές από την Τουρκία είναι, περίπου, σταθερές. Ωστόσο, η κατάσταση παραμένει ιδιαιτέρως ευμετάβλητη και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για απρόβλεπτες αυξομειώσεις -όπως έχει άλλωστε συμβεί και στο παρελθόν. Αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε με δεδομένα τα εκατομμύρια των προσφύγων που ακόμη βρίσκονται στην Τουρκία.