Χαιρετισμός της  βουλεύτριας της Β` Αθήνας στο Athens Pride 2019

«Δεν αγνοούμε ότι η Ελλάδα μετράει κάθε χρόνο εκατοντάδες θύματα ομοφοβικής βίας, βίας σωματικής, βίας ψυχολογικής, βίας ρατσιστικής, βίας καθημερινής», επεσήμανε η βουλεύτρια Β΄Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Αννέτα Καββαδία κατά τον χαιρετισμό της στο Athens Pride 2019, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση.
Με το κτίριο του Κοινοβουλίου φωτισμένο στα χρώματα του Ουράνιου Τόξου, η κ.Καββαδία έκανε ιδιαίτερη αναφορά στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου στηλιτεύοντας την ολιγωρία σε ό,τι αφορά την τιμωρία όλων όσοι εμπλέκονται σε αυτή.
Αναλυτικά ο χαιρετισμός της Αννέτας Καββαδία :
«Πόσο χαίρομαι που ξανασυναντιόμαστε!!! Εδώ, στην καρδιά της Αθήνας, μπροστά από το ελληνικό Κοινοβούλιο που σε λίγο θα φωτιστεί στα χρώματα του Ουράνιου Τόξου!!
Εδώ, στην καρδιά της πόλης με τον Ζακ, τη Zackie, να μας χαμογελά από μια γωνιά και να περιμένει δικαίωση…
Πενήντα χρόνια μετά τα γεγονότα του Stonewall Inn στη Nέα Υόρκη, η πρόσφατη συμμετοχή ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ υποψηφίων στις αυτοδιοικητικές εκλογές καθώς και η συμμετοχή μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητας σε αριστερά και προοδευτικά ευρωψηφοδέλτια, μάς κάνουν λίγο περισσότερο υπερήφανους, υπερήφανες, υπερήφανα για όσα έχουν γίνει. Λίγο περισσότερο αισιόδοξες, αισιόδοξους, αισιόδοξα, για όσα είναι απαραίτητο να κατοχυρωθούν αύριο.
Δεν κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα αλλά αναμετριόμαστε μαζί της.
Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του Ζακ/της Zackie. Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε, όταν το αίμα παραμένει νωπό λίγους δρόμους πιο πέρα από αυτήν την πλατεία όπου έχουμε συγκεντρωθεί σήμερα….
Δεν ξεχνάμε και χωρίς περιστροφές ζητάμε να τιμωρηθούν αυστηρά οι δολοφόνοι αλλά και όσοι από τις διωκτικές και ανακριτικές αρχές δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους.
Δεν παραβλέπουμε ότι η ελληνική κοινωνία παραμένει μια κατά κύριο λόγο πατριαρχική κοινωνία που καταπιέζει με πολλούς τρόπους όχι μόνο τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και τις γυναίκες, αλλά γενικότερα ο,τιδήποτε είναι διαφορετικό
Δεν αγνοούμε ότι η Ελλάδα μετράει κάθε χρόνο εκατοντάδες θύματα ομοφοβικής βίας, βίας σωματικής, βίας ψυχολογικής, βίας ρατσιστικής, βίας καθημερινής.
Δεν αγνοούμε ότι δεν είναι μόνο οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής που στοχοποιούν τη ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητα, στοχοποίηση της υπάρχει και στα σχολεία, και στις δημόσιες υπηρεσίες, και στις κίτρινες φυλλάδες, και στα εξίσου κίτρινα διαδικτυακά σάιτ που εσκεμμένα διασπείρουν τη ρητορική μίσους και τον κακοποιητικό λόγο τους
Από την άλλη, όμως, δεν ξεχνάμε τα σημαντικά νομοθετικά βήματα που έγιναν τα τελευταία 4 χρόνια:
Δεν ξεχνάμε την επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια,
Δεν ξεχνάμε τις τροποποιήσεις στο χαρακτηρισμό του ρατσιστικού εγκλήματος στον Ποινικό Κώδικα
Δεν ξεχνάμε τις προχθεσινές τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα ώστε η απουσία συναίνεσης να θεωρείται χωρίς περιστροφές βιασμός και να τιμωρείται ως κακούργημα
Δεν ξεχνάμε το νόμο 4443 περί ίσης μεταχείρισης
Δεν ξεχνάμε το νόμο 4491 για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου,
Δεν ξεχνάμε το νόμο 4531 με τον οποίο κυρώθηκε η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των Γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία,
Δεν ξεχνάμε ότι μπήκε ο θεσμός της Θεματικής Εβδομάδας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των γυμνασίων με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μελών της σχολικής κοινότητας σε ζητήματα που άπτονται των έμφυλων ταυτοτήτων.
Όλα αυτά ήταν σημαντικές νίκες που έγιναν κατορθωτές χάρη στην κοινή δράση πολιτικών, ακτιβιστών, ενεργών πολιτών.
Και μένουν ακόμα πολλά να γίνουν : ο πολιτικός γάμος και η παιδοθεσία…

Η φωνή όσων σήμερα συμμετέχουμε στην μεγάλη υπερήφανη πολύχρωμη παρέλαση ακούγεται πια και στην Ελλάδα πιο δυνατά. Οι διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου είναι πλέον αντικείμενο δημόσιας συζήτησης. Όλο και πιο πολλοί αντιλαμβάνονται πως η ποιότητα και η εμβάθυνση της δημοκρατίας προϋποθέτει τον καθολικό σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των συμπολιτών μας ανεξαρτήτως σεξουαλικής ταυτότητας, ανεξαρτήτως φύλου, ανεξαρτήτως εθνοτικής προέλευσης, ανεξαρτήτως ταξικής καταγωγής, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων. Έναν τέτοιο κόσμο έχουμε ανάγκη και ούτε στιγμή δεν ξεχνάμε ότι δεν θα μας τον προσφέρει κανείς. Εμείς πρέπει να παλέψουμε για την οικοδόμησή του.

Για να υπάρξει αυτός ο κόσμος, για να υπάρξει ουσιαστική ισότητα και όχι απλά νομοθετική ισότητα, για να υπάρξει αποτελεσματική καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ προσώπων, για να αρθούν επιτέλους όλα τα στερεότυπα που υπονομεύουν τις ανθρώπινες και τις πολιτικές ελευθερίες του καθενός και της καθεμιάς μας, οι επόμενες μεγάλες μάχες είναι μπροστά μας. Σε αυτές τις μάχες - τις εκλογικές, τις κινηματικές, τις προσωπικές - ας χαράξουμε τη δική μας ιστορία. Ώστε να μπορούμε κάθε χρόνο να λέμε ότι κάτι ακόμα πετύχαμε»