Δήλωση του αν. τομεάρχη Μεταναστευτικής Πολιτικής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στο προσφυγικό

Οι τελευταίες εξελίξεις στο προσφυγικό μας δημιουργούν εύλογα αυξημένη ανησυχία για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί να διαχειριστεί το ζήτημα. Είναι σαφές ότι η ΝΔ το αντιμετωπίζει κυρίως ως θέμα διμερών σχέσεων Ελλάδας και Τουρκίας, ως θέμα εθνικής άμυνας, γι’ αυτό και συγκάλεσε το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ). Μία τέτοια τακτική σαφώς απομακρύνει τη χώρα μας από τη γραμμή που είχε χαράξει τα προηγούμενα χρόνια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς συντονισμένα αναδείξαμε και κατοχυρώσαμε στο πλαίσιο της Ε.Ε. και των διεθνών οργανισμών ότι το προσφυγικό – μεταναστευτικό είναι ζήτημα ευρωπαϊκό και ότι η κύρια μας στόχευση πρέπει να είναι η πίεση προς την Ε.Ε. για συλλογικές λύσεις με σεβασμό στους διεθνείς κανόνες και τα ανθρώπινα δικαιώματα και καταμερισμό ευθυνών μεταξύ των κρατών-μελών με τις αντίστοιχες κυρώσεις.

Τα σημεία που ανακοινώθηκαν μετά τη λήξη της συνεδρίασης του ΚΥΣΕΑ είναι εξόχως προβληματικά με αποκορύφωμα αυτό της κατάργησης του β’ βαθμού εξέτασης του ασύλου. Μία τέτοια αλλαγή θα έχει πολύπλευρες και δυσοίωνες προεκτάσεις για τη διαδικασία ασύλου στη χώρα μας, ενώ έρχεται σε ευθεία αντίθεση τόσο με αυτά που ορίζουν τα κοινοτικά κείμενα, που μας δεσμεύουν περί πραγματικής προσφυγής σε β΄ βαθμό, όσο και με την ίδια την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Καλούμε το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και τη ΝΔ, αντί να λειτουργούν ακόμα σαν αντιπολίτευση εκτοξεύοντας λάσπη και εσκεμμένες ανακρίβειες κατά του ΣΥΡΙΖΑ – ο οποίος μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες ακολούθησε μια μεταναστευτική πολιτική με γνώμονα την αλληλεγγύη, το διεθνές δίκαιο και τις πολιτικές ένταξης – να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι σε ένα από τα πιο κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι το προσφυγικό έχει να κάνει με ανθρώπινες ζωές - όχι με αριθμούς - και που λόγω των γεωπολιτικών αιτίων που εσχάτως(!) ανακάλυψαν, απαιτεί ολοκληρωμένο και μακροπρόθεσμο σχέδιο με σεβασμό στα δικαιώματα των ανθρώπων που φτάνουν στη χώρα αλλά και των τοπικών κοινωνιών. Δυστυχώς, οι τελευταίες εξελίξεις μαρτυρούν το ακριβώς αντίθετο: Μια αντίδραση καθυστερημένη και σπασμωδική, φοβική και κοντόφθαλμη που επενδύει στην αποτροπή και τον περιορισμό των δικαιωμάτων.