Σημεία τοποθέτησης της βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό του 2020

Ο προϋπολογισμός του 2020, που ψηφίζεται σήμερα στη Βουλή, δεν είναι ούτε αναπτυξιακός ούτε κοινωνικός, επιβεβαιώνοντας τις κριτικές που ασκούμε όλο αυτό το διάστημα στην κυβέρνηση της ΝΔ.

Μετά την κατάρρευση του αφηγήματος για 4% ανάπτυξη (το οποίο τελικά υπολογίζεται στο 2,8%), μετά το μειωμένο κοινωνικό μέρισμα σε λιγότερους του 1/8 των περσινών δικαιούχων, μετά τις αναγγελίες για τη μη καταβολή το 2020 της μόνιμης 13ης σύνταξης (ολόκληρη για τους χαμηλοσυνταξιούχους και ποσοστιαία για τις ψηλότερες συντάξεις), φέτος, για πρώτη φορά μετά από 4,5 χρόνια συνεχούς αύξησης, ο προϋπολογισμός μειώνεται κατά 400 εκ. ευρώ.

Η ΝΔ μειώνει κατά 139 εκατ. ευρώ το επίδομα παιδιού, μειώνει κατά 31 εκατ. ευρώ το ποσό για τα σχολικά γεύματα, μειώνει κατά 173 εκατ. ευρώ τα αναπηρικά επιδόματα, μειώνει κατά 53 εκατ. ευρώ το επίδομα ενοικίου, ενώ αυξάνει το ΚΕΑ (Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης) από 680 εκατ. σε 850 εκατ. ευρώ μειώνοντας ταυτόχρονα τους δικαιούχους από 700.000 σε 550.000!

Οι υποσχέσεις των φοροελαφρύνσεων για μισθωτούς και συνταξιούχους έμειναν μόνο υποσχέσεις, προκειμένου να εξασφαλιστούν σημαντικές ελαφρύνσεις στα υψηλά εισοδήματα και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ο προϋπολογισμός και η συνολική οικονομική πολιτική της ΝΔ, αφορά εν τέλει το 2,5% των επιχειρήσεων, δηλαδή τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις με κέρδη άνω των 3εκατ. ευρώ και συνεπώς τα πολύ υψηλά εισοδήματα.

Το μεγάλο ψέμα της κυβέρνησης της ΝΔ για στήριξη των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων φανερώνεται!

Τα οφέλη της χώρας με την έξοδό της από τα μνημόνια, όχι μόνο δεν κατανέμονται δίκαια και δεν αξιοποιούνται αναπτυξιακά, αλλά κατανέμονται με εκείνον ακριβώς τον τρόπο που μας οδήγησε στην κρίση και τη χρεοκοπία.

Είναι στην πραγματικότητα, ένας προϋπολογισμός για τους πλούσιους και ως γνωστόν, δεν είναι αυτοί που κινούν την πραγματική οικονομία. Πάντα η χαμηλή και η μεσαία τάξη ήταν αυτές που κινούσαν την οικονομία, χρησιμοποιώντας τα χρήματά τους για τις καθημερινές τους ανάγκες. Η μόνη έγνοια των πλουσίων ήταν και είναι το πως θα βγάλουν περισσότερα χρήματα στο εξωτερικό, αυξάνοντας τις υπέρογκες καταθέσεις τους και βέβαια απολαμβάνοντας την ασυλία που τους χάρισε η παρούσα κυβέρνηση.