ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

29/02/2020

Δημ. Παπαδημούλης: Το συνέδριό μας θα είναι συνέδριο συσπείρωσης και σύνθεσης απόψεων για μια νέα στρατηγική νίκης στις επόμενες εκλογές

Δημ. Παπαδημούλης: Το συνέδριό μας θα είναι συνέδριο συσπείρωσης και σύνθεσης απόψεων για μια νέα στρατηγική νίκης στις επόμενες εκλογές



Η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκεται αντιμέτωπη με τη διαχειριστική της ανικανότητα, την προφανή έλλειψη επαρκούς προετοιμασίας και την παταγώδη αποτυχία του “επιτελικού” της κράτους

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία παρά την ήττα του, είναι το πιο ισχυρό κόμμα της Αριστεράς στην Ευρώπη

Θα διεκδικήσουμε να κυβερνήσουμε όχι απλά ως “Δεύτερη φορά Aριστερά”, αλλά και ως “Πρώτη φορά Aριστερά σε μια Ελλάδα εκτός μνημονίων”

Συνέντευξη στην εφ/δα «Εποχή»


Συνέντευξη στην εφημερίδα «Εποχή» έδωσε ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Δημήτρης Παπαδημούλης, αναφορικά με το οκτάμηνο διακυβέρνησης της ΝΔ.

Απαντώντας σις ερωτήσεις των δημοσιογράφων Μπάμπη Γεωργούλα και Τζέλας Αλιπράντη, για μια σειρά από θέματα στα οποία η κυβέρνησή Μητσοτάκη επέφερε εκτεταμένη απορρύθμιση - προσφυγικό, ασφαλιστικό, εργασιακά, αλλά και μείζονος σημασίας εθνικά θέματα, ο Δημ. Παπαδημούλης τόνισε ότι «αντιμέτωπη με τη διαχειριστική της ανικανότητα, και με την προφανή έλλειψη επαρκούς προετοιμασίας» η κυβέρνηση ΝΔ σημειώνει «παταγώδη αποτυχία, πελαγοδρομώντας σε μια σειρά από θέματα» και εφαρμόζοντας μια πολιτική που «δεν μπορεί να πάει μακριά, ούτε και να αντέξει πολύ ακόμη».

Όπως επισημαίνει ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, «ο Μητσοτάκης για να γίνει πρωθυπουργός έδωσε τα κλειδιά της ΝΔ στην ακροδεξιά του πτέρυγα: στο Μακεδονικό, στο προσφυγικό, στο δόγμα “νόμος και τάξη”, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να εφαρμόσει την πολιτική που και ο ίδιος θα ήθελε, γιατί βρίσκει μπροστά του την ηχώ όσων έλεγε προεκλογικά».

Τέλος, εν όψει και του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, τον Μάιο, που θα συσπειρώσει «μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, ικανή να αναλάβει τη διακυβέρνηση», ο Δημ. Παπαδημούλης τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία θα διεκδικήσει να κυβερνήσει όχι απλά ως «Δεύτερη φορά αριστερά», αλλά και ως «πρώτη φορά αριστερά σε μια Ελλάδα εκτός μνημονίων».

Ακολουθεί η πλήρης συνέντευξη του Δ. Παπαδημούλη:

• Τα προβλήματα της ΝΔ, αν και κυβερνά μόνο 8 μήνες, είναι τόσο έντονα, σαν να κυβερνά χρόνια, με αντιδράσεις π.χ. στο προσφυγικό, ασφαλιστικό, εργασιακά και αδυναμία να εκπληρώσει τις προεκλογικές της υποσχέσεις, πχ στην οικονομία και τα δημοσιονομικά. Πώς χαρακτηρίζετε τη σημερινή πολιτική κατάσταση;

Οκτώ μήνες μετά τις εκλογές, η ΝΔ βρίσκεται αντιμέτωπη με την κραυγαλέα διάψευση των προσδοκιών που καλλιέργησε προεκλογικά, για λόγους ψηφοθηρίας, αντιΣΥΡΙΖΑ προπαγάνδας ή και ιδεοληψίας. Βρίσκεται επίσης αντιμέτωπη με τη διαχειριστική της ανικανότητα, όπως και με την προφανή έλλειψη επαρκούς προετοιμασίας και την παταγώδη αποτυχία του «επιτελικού» της κράτους.

Στην οικονομία είχαν υποσχεθεί ρυθμό ανάπτυξης 4% και αύξηση των επενδύσεων. Παρότι ανέλαβαν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μια οικονομία με ρυθμό ανάπτυξης 2%, πάνω από το μέσο της Ευρωζώνης, απέχουν πάρα πολύ από τις προεκλογικές τους υποσχέσεις.

Στο προσφυγικό έπαιξαν το χαρτί της λαϊκίστικης ακροδεξιάς ρητορικής, ότι δήθεν έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτοί θα έλυναν το ζήτημα άμεσα και αποφασιστικά. Τελικά, επί 7 μήνες πελαγοδρόμησαν, εγκατέλειψαν το σχέδιο της αποσυμφόρησης από τα νησιά προς την ηπειρωτική Ελλάδα και κυρίως προς την ΕΕ -που είναι η σωστή πολιτική- γιατί προσέκρουσαν στις αντιδράσεις των δικών τους ανθρώπων.

Οι βουλευτές, οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες της ΝΔ αρνήθηκαν να φιλοξενηθούν πρόσφυγες στις περιοχές τους. Σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση που στο προσφυγικό χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ και ταυτόχρονα το θάψιμο από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ αυτού του αυταρχικού αμόκ στη Λέσβο και στη Χίο. Αυτή η πολιτική, όμως, δεν μπορεί να πάει μακριά.

Στο θέμα του «επιτελικού κράτους» τώρα, έχουμε ένα κράτος πιο κομματικό, πιο αυταρχικό και πιο ακριβό για τον φορολογούμενο. Και από την πλευρά του πολίτη, όχι μόνο δεν έχουμε τη βελτίωση που είχε υποσχεθεί η ΝΔ, αλλά έχουμε κατάργηση της 13ης σύνταξης, το νέο ασφαλιστικό - με το οποίο 9 στους 10 συνταξιούχους θα δουν μειώσεις και ξήλωμα των θετικών μέτρων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στα εργασιακά προς όφελος της εργοδοτικής ασυδοσίας.

Νομίζω ότι δεν είναι δυνατόν η μαγική εικόνα που καλλιεργούν τα ΜΜΕ, μιας «καλής και αποτελεσματικής κυβέρνησης» και ενός «σοβαρού κυβερνήτη», να αντέξει για πολύ ακόμα.

Στα παραπάνω προβλήματα, βέβαια, πρέπει να προσθέσουμε και την επιδείνωση της διεθνούς θέσης της χώρας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ελληνοτουρκικά, με τον Ερντογάν να μην είναι καθόλου απομονωμένος. Όπως επίσης και τα θέματα διαφθοράς, όπου έχουμε μια πραγματικά επικίνδυνη κυβέρνηση: Ενώ οι πάντες συνομολογούν ότι ένας από τους λόγους που χρεοκοπήσαμε ήταν η εκτεταμένη διαφθορά ενός πελατειακού κράτους, παράγωγο ενός προβληματικού πολιτικού συστήματος, η ΝΔ με κορυφαίο το σκάνδαλο Νοβάρτις, δείχνει ότι τα δίνει όλα για να κουκουλωθεί το ζήτημα.

Με δυο λόγια, η ΝΔ δίνει άφθονη τροφή για την άσκηση μιας ουσιαστικής, δυναμικής, πειστικής, προγραμματικής αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ και νομίζω ότι ενισχύει τα στοιχεία πολιτικής και κοινωνικής πόλωσης, που επιβάλλουν και σε εμάς να ανεβάσουμε ταχύτητες και ρυθμούς, ώστε να διαμορφωθεί μια δυνατή αντιπολίτευση και ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο από μια προοδευτική πλειοψηφία με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

• Με χαρακτηριστικό και την ένταση που έχει δημιουργηθεί πια στο προσφυγικό, οι εικόνες στα νησιά με τα ΜΑΤ είναι πολύ προβληματικές. Μπορεί η κυβέρνηση της ΝΔ να συνεχίσει έτσι ή να κάνει στροφή σε ορισμένα ζητήματα, π.χ. τα εξωτερικά, χωρίς να έχει συνέπειες; Και δεν θα δημιουργούσε έτσι περαιτέρω εντάσεις στο εσωτερικό της;

Η απάντηση σε αυτό επηρεάζεται και από την επάρκεια και την ικανότητα της δικής μας αντιπολιτευτικής πολιτικής και προγραμματικής δουλειάς, όπως και από την αντίδραση της κοινωνίας και των κινημάτων που θα διαμορφωθούν.

Το βέβαιο είναι ότι μια κυβέρνηση που στηρίζεται στα ΜΑΤ και στον ακραίο αυταρχισμό και θάβει τις ειδήσεις μέσω μιας διαπλεκόμενης, χειραγωγούμενης ενημέρωσης, δεν μπορεί να πάει μακριά.

Ο Μητσοτάκης για να γίνει πρωθυπουργός έδωσε τα κλειδιά της νεοδημοκρατικής ατζέντας στην ακροδεξιά του πτέρυγα, στο Μακεδονικό, στο προσφυγικό, στο δόγμα «νόμος και τάξη»… Τώρα, λοιπόν, δυσκολεύεται να εφαρμόσει την πολιτική που και ο ίδιος θα ήθελε, γιατί βρίσκει μπροστά του την ηχώ όσων έλεγε προεκλογικά.

Στο προσφυγικό πριν 2-3 μήνες η γραμμή της κυβέρνησης ήταν αποσυμφόρηση των νησιών, με μεταφορά στην ενδοχώρα και ποσοστώσεις 1% του τοπικού πληθυσμού σε κάθε περιφέρεια, με τη δημιουργία αποκεντρωμένων δομών στην ηπειρωτική Ελλάδα. Το σχέδιο αυτό το εγκατέλειψε, καθώς βρήκε μπροστά της την αντίδραση των γαλάζιων δημάρχων, περιφερειαρχών και βουλευτών.

Αυτή η αδυναμία της κυβέρνησης εμποδίζει να πετύχει και αποτελεσματικότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στο προσφυγικό. Είναι δύνατον να πείσεις τους ηγέτες της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, Όρμπαν και Κατσίνσκι, αν δεν μπορείς να πείσεις τον Αθανασίου, τον Πατούλη, τον Μουτζούρη και τον Τζιτζικώστα;

Σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική, νομίζω ότι μέσα στη ΝΔ ενυπάρχουν περισσότερες της μιας γραμμής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά τα θέματα συνεχίζει να τηρεί μια γραμμή εθνικής και πατριωτικής ευθύνης, που έχει σαφή απόσταση από υπερπατριωτικές κορώνες. Έχουμε πει ότι στα θέματα αυτά δεν κάνουμε αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, αλλά η απουσία μιας ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής από την πλευρά της ΝΔ είναι εμφανής.

 

• Όσον αφορά τη στάση της ΕΕ στο προσφυγικό, συζητείται τώρα το νέο Σύμφωνο Ασύλου και Μετανάστευσης. Θα διαφέρει τελικά από το υπάρχον, ώστε να υπάρχει αναλογία ευθυνών και αλληλεγγύη προς τις χώρες πρώτης υποδοχής;

Στην προηγούμενη θητεία του Ευρωκοινοβουλίου είχε μοιραστεί μια πρόταση της Κομισιόν για την αναθεώρηση των πολιτικών ασύλου, σε 7 συγκεκριμένους φακέλους. Η πρόταση αυτή είχε βελτιωθεί στο τέλος σημαντικά από τα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, με στόχο να διαμορφωθεί μια πιο συνεκτική και δίκαιη ευρωπαϊκή πολιτική για το άσυλο, τη μετανάστευση και την αύξηση των προσφυγικών ροών. Η πολιτική αυτή ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, καθώς μπλοκαρίστηκε στο Συμβούλιο της ΕΕ από τις χώρες του Βίσεγκραντ και τους συμμάχους τους –γιατί τώρα πια δεν είναι μόνες σε αυτά τα θέματα, αλλά υποστηρίζονται και από δεξιές και ακροδεξιές δυνάμεις άλλων χωρών.
Τώρα, είμαστε σε αναμονή της νέας πρότασης από την Κομισιόν υπό την Φον ντερ Λάιεν. Η πρόταση αυτή δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί, αλλά έχω την αίσθηση ότι θα είναι χειρότερη από αυτή που παρέδωσε η προηγούμενη Κομισιόν. Αν είναι έτσι, στόχος μας είναι να την μπλοκάρουμε στο Ευρωκοινοβούλιο ή να την αλλάξουμε ριζικά, γιατί αυτή τη στιγμή η πολιτική της ΕΕ στο προσφυγικό είναι απλά ντροπιαστική. Η Ελλάδα έχει γίνει μια αποθήκη ψυχών, οι χώρες που αρνούνται να αναλάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί στη φιλοξενία των προσφυγικών ροών δεν έχουν υποστεί καμία κύρωση και αρνητική συνέπεια.
Στο συγκεκριμένο θέμα η ΕΕ έχει παραλύσει στο σύνολό της και δεν εφαρμόζει όσα προβλέπονται από τη Συνθήκη της Γενεύης και τους διεθνείς κανονισμούς. Τα πράγματα είναι δύσκολα και επειδή ακριβώς η Ευρώπη είναι μπλοκαρισμένη, η ΝΔ και ο Μητσοτάκης έχουν αποθρασυνθεί. Αυτό που κάνει η ΕΕ στην Ελλάδα, που τη μετατρέπει σε αποθήκη ψυχών, το κάνει και η κυβέρνηση στα νησιά.

 

• Το πρόβλημα πολιτικής και εφαρμοσμένης πολιτικής που έχει η ΕΕ φάνηκε και στον προϋπολογισμό - στην αδυναμία να υπάρξει συμφωνία δηλαδή, αλλά και σε άλλα ζητήματα. Όσο ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρχαν κάποιες πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για συντονισμό και κινητοποίηση των δυνάμεων που έχουν διαφορετική άποψη: Αριστερά, Σοσιαλδημοκρατία, Πράσινοι. Τώρα υπάρχει τέτοια κινητικότητα;

Να ξεκινήσουμε από τη μεγάλη εικόνα. Το προηγούμενο πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, δηλαδή ο 7ετης προϋπολογισμός της ΕΕ για το 2014-2020 ήταν 1,16% του ΑΕΠ των 27 κρατών μελών, χωρίς τη Μ. Βρετανία. Η νέα πρόταση της Κομισιόν είναι 1,11%. Περίπου 5% μικρότερη μετά το Μπρέξιτ, καθώς η Μ. Βρετανία ήταν από τις χώρες που έδιναν τα μεγαλύτερα ποσοστά, λογιστικά.

Το Ευρωκοινοβούλιο, με μια ευρύτατη πλειοψηφία, διεκδικεί έναν πιο φιλόδοξο προϋπολογισμό - τουλάχιστον στο 1,3% του ΑΕΠ των 27, δηλαδή 230 δις ευρώ πάνω από την τελευταία πρόταση του Συμβουλίου. Μόνον έτσι μπορούν να χρηματοδοτηθούν οι στόχοι για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και να μην υπάρξουν περικοπές στις περιβαλλοντικές πολιτικές, την πολιτική κοινωνικής συνοχής και την ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική), αλλά να υπάρξουν χρήματα για την αντιμετώπιση πρόσθετων στόχων, που η ίδια η ΕΕ έχει θέσει, όπως είναι η ασφάλεια των συνόρων, η καινοτομία κτλ.

Το ευρωπαϊκό Συμβούλιο κατέληξε σε ένα φιάσκο, διότι μια συμπαγής ομάδα πλούσιων χωρών με δεξιές κυβερνήσεις, υποστηρίζει το στόχο του 1%, δηλαδή η ΕΕ να κάνει τα επόμενα χρόνια (2020-2027) περισσότερα πράγματα με… λιγότερα χρήματα. Η πρόταση του νέου Προέδρου του Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, ήταν κάτω και από την πρόταση της Κομισιόν, στο 1,07%, και απορρίφθηκε τόσο από τους ευρωτσιγκούνηδες της πλούσιας Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, όσο και από τις χώρες του Νότου.
Τώρα σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, στην πρόταση της Κομισιόν, που κατατέθηκε εδώ και ένα χρόνο περίπου, παρότι υπήρχε μια μείωση των κονδυλίων για τις πολιτικές συνοχής στο σύνολο της ΕΕ, για την Ελλάδα είχαμε μια αύξηση της τάξης του 8%, γιατί καταφέραμε στα κριτήρια της κατανομής να ενσωματωθούν κλειδάριθμοι και αλγόριθμοι, που έπαιρναν υπόψιν τους τη μεγάλη κρίση που έχει περάσει η Ελλάδα. Για να το πετύχουμε αυτό, η κυβέρνηση Τσίπρα, με την εκπροσώπησή μας στο Ευρωκοινοβούλιο, είχε χτίσει πολλές συμμαχίες στην Ευρώπη, με πιο γνωστή τη Σύνοδο των Χωρών του Νότου.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει «στα λόγια» την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά τα θέματα, αλλά με πολύ μειωμένη τη διαχειριστική της ικανότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συνάντηση κορυφής των 17 χωρών, που έγινε με πρωτοβουλία του Αντόνιο Κόστα, όπου βρίσκονταν όλοι οι Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι της Δημοκρατίας, ο Κ. Μητσοτάκης θεώρησε σκόπιμο να απουσιάσει και να στείλει αντ’ αυτού τον Μ. Βαρβιτσιώτη. Αυτό είναι ένα δείγμα μειωμένης διάθεσης για μαχητική διαπραγματευτική πολιτική, προκειμένου να διασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας, σε μια ούτως ή άλλως δύσκολη διαπραγμάτευση.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ότι αντί η κυβέρνηση να διεκδικήσει περισσότερα κονδύλια και χρόνο για την απολιγνιτοποίηση στη Δυτική Μακεδονία και τη Μεγαλόπολη, σχεδίασε, βάσει των τελείως ανεπαρκών χρημάτων που δίνει η Κομισιόν, να ολοκληρώσει την απολιγνιτοποίηση 5 χρόνια πριν το όριο που έχει θέσει η ΕΕ! Αυτό θα σημάνει την κοινωνική ερήμωση της περιοχής, που στηρίζεται σε αυτή τη δραστηριότητα.

 

• Στην Ελλάδα, έχει γίνει αρκετή συζήτηση και από την κυβέρνηση και από τον ΣΥΡΙΖΑ για Ευρωπαϊκές κυρώσεις στις προκλήσεις της Άγκυρας. Μήπως θα έπρεπε στο πεδίο των ελληνοτουρκικών να επεξεργαστούμε –και εθνικά και ως αριστερά- μια άλλη στρατηγική;

Έχω υποστηρίξει εδώ και καιρό ότι πρέπει να δούμε με διορατικότητα και ειλικρίνεια την κατάσταση με την εντεινόμενη προκλητικότητα της ηγεσίας Ερντογάν και το νεο-ωθ0μανικό αναθεωρητισμό του Τούρκου Προέδρου. Η ηγεσία της ΕΕ καταδικάζει στα λόγια, αποφασίζει κυρώσεις, αλλά δεν τις εφαρμόζει, ούτε τις ενισχύει, γιατί κυριαρχούν γεωπολιτικές και κυνικές οικονομικές σκοπιμότητες ισχυρών κρατών, όπως της Γερμανίας. Άρα για την Ελλάδα ο καλύτερος τρόπος για την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων και δικαίων, είναι η αξιοποίηση του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας και η προσεκτική προετοιμασία ενός οδικού χάρτη, που περνά μέσα από την επανέναρξη των διαδικασιών οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης, έτσι ώστε σε ηρεμότερο κλίμα να συζητηθεί το συνυποσχετικό για την προσφυγή στη Χάγη. Δεν είναι ένας δρόμος εύκολος, ούτε στρωμένος με ρόδα, αλλά δεν γνωρίζω άλλο δρόμο αποτελεσματικότερο για την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων και την αναζήτηση ειρηνικών λύσεων. Και θυμίζω σε διάφορους πατριδοκάπηλους, ότι οι μεγαλύτεροι εθνικοί ακρωτηριασμοί έγιναν από πολιτικές δήθεν υπερπατριωτών, το 1922 και με τη Χούντα αργότερα.

Ο Αλέξης Τσίπρας υπέδειξε αυτό το δρόμο στη Βουλή το Δεκέμβρη, σε μια εξαιρετικά πολωτική αντιπαράθεση που είχε με τον Κ. Μητσοτάκη.

 

• Ο ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο προς το συνέδριο, πέραν από την αποτίμηση της μέχρι τώρα πορείας και του κυβερνητικού του έργου, πρέπει να διαμορφώσει και ένα πειστικό προγραμματικό λόγο και να αναλάβει το ρόλο που του αποδίδει ο λαός, της εναλλακτικής λύσης;

Στους 2,5 μήνες που μας απομένουν μέχρι το συνέδριο νομίζω ότι πρέπει να ανεβάσουμε ταχύτητα και να επανεξετάσουμε τις προτεραιότητές μας. Πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι το πρόγραμμα και το πολιτικό σχέδιο με το οποίο διεκδικούμε να είμαστε ως ηγεμονική δύναμη ένα κόμμα της Αριστεράς, ραχοκοκαλιά μιας ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας, ικανής να πάρει τη διακυβέρνηση. «Δεύτερη φορά αριστερά», αλλά και «πρώτη φορά αριστερά σε μια Ελλάδα εκτός μνημονίων».
Στο πρόγραμμα αυτό θα πρέπει να ενσωματώσουμε και εκείνες τις διορθώσεις και αλλαγές σε τομείς, που από τον απολογισμό μας διαπιστώνουμε ότι είχαμε αδυναμίες. Για να κερδίσουμε την πολιτική και κοινωνική μάχη κόντρα σε μια πολύ δεξιά ΝΔ, πρέπει να πείσουμε περισσότερο και περισσότερους. Το 32%, η ισχυρή αγκύρωσή μας στα φτωχότερα λαϊκά στρώματα και στη νέα γενιά, όπως και το αδιαφιλονίκητο της ηγεσίας Τσίπρα, είναι σημαντικά ατού, αλλά δεν αρκούν. Χρειάζεται να πατήσουμε πάνω σε αυτά για να φτιάξουμε ένα κόμμα πιο μαζικό, πιο λαϊκό, πιο νεανικό, αριστερό και ριζοσπαστικό, με ισχυρότερες συλλογικές, δημοκρατικές διαδικασίες.

Όσο είναι αλήθεια ότι ο Τσίπρας είναι αδιαφιλονίκητος ηγέτης, άλλο τόσο είναι αλήθεια, και πρέπει όλοι να το συνειδητοποιήσουμε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται συλλογικότητα, άψογες δημοκρατικές διαδικασίες, σύνθεση απόψεων και συσπείρωση. Θα είναι λάθος στην πορεία προς το συνέδριο να κυριαρχήσουν οι διαμάχες για τα οργανωτικά του συνεδρίου και να κυριαρχήσουν, ερήμην της πολιτικής συζήτησης, σκληρές ομαδοποιήσεις.

 

• Πώς βλέπετε να εξελίσσονται οι διαδικασίες σε σχέση με αυτά;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει ως κόμμα της αριστεράς να είναι ηγεμονική δύναμη στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Αυτό πρέπει να το ενισχύσουμε, αποφεύγοντας όμως τις σειρήνες που λένε ότι θα είναι καλύτερα αντί να χτίσουμε ένα μεγάλο αριστερό κόμμα, να εξελιχθούμε σε μια ευρύτερη προοδευτική παράταξη.

Προερχόμενος από το ρεύμα του ευρωκομμουνισμού, θεωρώ ότι πρέπει να αποφύγουμε τα λάθη που έγιναν στο Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο κυνηγώντας τη μετεξέλιξή του και τη μετατόπισή του σε πιο κεντρώες θέσεις, οδηγήθηκε σε ένα ιστορικό και πολιτικό εκφυλισμό. Από την άλλη, αν δούμε την κούρσα και την εσωκομματική αντιπαράθεση των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, το φαινόμενο Σάντερς, που αυτοχαρακτηρίζεται ως δημοκράτης σοσιαλιστής και που διαμορφώνει ένα διαρκώς ενισχυόμενο ρεύμα κατά του κατεστημένου εντός των Δημοκρατικών, καθώς τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι σε περίπτωση επικράτησης του Σάντερς, μπορεί να νικήσει και τον Τραμπ, όλα αυτά δείχνουν ότι σε μια κοινωνία που πολώνεται λόγω της έντασης των ανισοτήτων σε πλούτο και δικαιώματα, χρειάζεται μια Αριστερά ανοιχτή, δημοκρατική, σύγχρονη.

Καλό είναι να χτίζεις συμμαχίες, αλλά να παραμένεις Αριστερά. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόταγμα που θα πρέπει να επικρατήσει και στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Πώς οικοδομούμε πολιτικά, κοινωνικά, προγραμματικά και οργανωτικά την Αριστερά του 21ου αι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την ήττα του, είναι το πιο ισχυρό κόμμα της Αριστεράς στην Ευρώπη και συνομιλεί με τις πιο ισχυρές προοδευτικές δυνάμεις, με ερείσματα στους σοσιαλιστές και στους πράσινους. Για να αναπτύξουμε αυτή τη δυναμική, πρέπει να εμβαθύνουμε τους προβληματισμούς μας και να βρούμε λύσεις που θα οδηγήσουν σε ένα συνέδριο συσπείρωσης και σύνθεσης απόψεων και θα αφορά τη νέα στρατηγική νίκης στις επόμενες εκλογές.

 



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ