Συνέντευξη της βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης και αν. Τομεάρχη Εσωτερικών (Μακεδονίας-Θράκης) της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, στην Εφημερίδα των Συντακτών και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Τερζή

• Εκπροσωπείτε τον ΣΥΡΙΖΑ στην προανακριτική που έχει συσταθεί για τη Novartis αναφορικά με την ενδεχόμενη εμπλοκή του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης. Αρχικά θα ήθελα ένα γενικό σχόλιο από εσάς επί της διαδικασίας, καθώς έχουν σημειωθεί αρκετά «επεισόδια» μεταξύ των μελών της επιτροπής.

Πρόκειται για μια ναρκοθετημένη διαδικασία, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει πού πατά και πού βρίσκεται. Από την αρχή έγινε φανερό ότι Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ. θα έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να τη φέρουν στα μέτρα τους. Πρώτο δείγμα γραφής ήταν ο προσχηματικός αποκλεισμός των κυρίων Τζανακόπουλου και Πολάκη από την προανακριτική επιτροπή. Αλλο δείγμα, η με συνοπτικές διαδικασίες απόρριψη του αιτήματος εξαίρεσης του κ. Πλεύρη, για τον οποίο υπάρχουν πολύ ουσιαστικότεροι λόγοι για να μη συμμετέχει στην επιτροπή. Αποκορύφωμα του κοτζαμπασισμού που επιδεικνύουν οι δυο πρώην κυβερνητικοί εταίροι ήταν η πρόσφατη απαίτησή τους να αρθεί το καθεστώς προστασίας των δυο προστατευομένων μαρτύρων. Η απάντηση που πήραν Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ. από τον Αρειο Πάγο ήταν συντριπτική. Ακόμα και για τη Ν.Δ. το παιχνίδι με τους θεσμούς έχει όρια. Αυτή είναι η πρώτη διαπίστωση. Μια δεύτερη είναι αυτό που καταγράφεται διαρκώς ως η εμμονή της Ν.Δ. να χειρίζεται τα φιλικά προς αυτήν ΜΜΕ σαν γραφεία Τύπου. Γινόμαστε μάρτυρες επιλεκτικών διαρροών, που μοναδικό στόχο έχουν να υπηρετούν το αφήγημα περί «σκευωρίας», με προκάτ δημοσιεύματα διασποράς fake news. Και εδώ έρχεται μια τρίτη διαπίστωση, ότι Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ. βλέπουν την προανακριτική επιτροπή ως ένα πείραμα αναβίωσης της κυβερνητικής τους συνεργασίας και παράλληλα ως έναν τρόπο μετεκλογικής νομιμοποίησης του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Αυτό εικάζω ότι θα διαπνέει και το τελικό τους πόρισμα. Απ’ όλα τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνούσε αλλά δεν εξουσίαζε, η Ν.Δ. εξουσιάζει αλλά δεν κυβερνά. Το κυβερνητικό της έργο έχει γίνει franchise σε πάσης φύσεως εξωθεσμικά συμφέροντα κι εκείνη απλώς συντηρεί τους αρμούς.

• Η δική σας εκτίμηση ποια είναι; Η υπόθεση Novartis είναι μια σκευωρία, όπως παρουσιάζεται από τη Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. ή πρόκειται περί ενός σκανδάλου με πολιτικές ευθύνες;

Το ερώτημα είναι για πόσο καιρό ακόμα η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. θα επιμένουν ότι η Novartis δεν είναι σκάνδαλο. Το αν είναι «σκευωρία» έχει, νομίζω, απαντηθεί από τους ίδιους τους μάρτυρες που υποτίθεται θα προσέρχονταν για να στηρίξουν τους ισχυρισμούς Ν.Δ.-ΚΙΝ.ΑΛΛ. Με τις καταθέσεις τους κατέστησαν τους ισχυρισμούς αυτούς ανυπόστατους και την προανακριτική επιτροπή μπούμερανγκ για τους δυο πρώην κυβερνητικούς εταίρους. Η Novartis είναι σκάνδαλο με σαφείς πολιτικές προεκτάσεις. Δεν είναι δυνατόν να είχε στηθεί για τόσα χρόνια ένας μαυραγοριτισμός στην Υγεία και να μην έχει αναλάβει κανείς την πολιτική ευθύνη. Δύσκολο, βέβαια, να αναλάβουν την οιαδήποτε ευθύνη τα κόμματα που δεν ζήτησαν συγγνώμη για τη χρεοκοπία της χώρας. Ποτέ, βέβαια, δεν είναι αργά. Ως προς το αν υπάρχουν ποινικές ευθύνες πολιτικών, γι’ αυτό θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη.

• Εκτιμάτε ότι ελλοχεύει κίνδυνος συγκάλυψης του σκανδάλου ή έστω πτυχών του που ενδεχομένως αφορούν πολιτικά πρόσωπα; Πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί κάτι τέτοιο;

Θεωρητικά πάντα ελλοχεύει ένας τέτοιος κίνδυνος συγκάλυψης. Απ’ την άλλη, για τα μεγάλα σκάνδαλα του παρελθόντος η ιστορία έχει δείξει ότι στο τέλος πάντα επιχειρείται να θυσιαστεί κάποιος για να σωθούν οι υπόλοιποι. Η νευρικότητα που διακρίνει τόσο τη Ν.Δ. όσο και την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. υποδηλώνει μια τέτοια φάση. Όμως, για ένα πολιτικό σύστημα, χειρότερο ακόμα κι από τη συγκάλυψη, είναι να έρθει τόσο αργά η αποκάλυψη που να έχει πια μόνο ιστορική αξία.

• Πώς βλέπετε τη διαδικασία διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία περιλαμβάνει τον μετασχηματισμό του; Φοβάστε την ιδεολογική άλωση του κόμματος από τους νεοφερμένους ή όχι;

Η διεύρυνση και η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια δυναμική διαδικασία, πρωτόγνωρη για κόμμα εξουσίας. Αποτυπώνει μια νέα, διεθνή αντίληψη για την οργανική σχέση των μεγάλων αριστερών κομμάτων με την εκλογική τους βάση και απαντά σε μια σύγχρονη, διττή ανάγκη: αφενός την ανάγκη αντίστασης στην ωμή επιθετικότητα νεοσυντηρητισμού και νεοφιλελευθερισμού, αφετέρου την ανάγκη πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης του προοδευτικού κόσμου με ταυτόχρονο εμπλουτισμό του θεωρητικού του οπλοστασίου, με δεδομένο ότι ζούμε στην εποχή του διαδικτύου και όχι του εργοστασίου. Σε ένα διεθνές περιβάλλον γεωπολιτικών συγκρούσεων, πολιτικών μετατοπίσεων και κοινωνικού αναβρασμού, η υλοποίηση ενός αριστερού πολιτικού προγράμματος προϋποθέτει ευρείες συμμαχίες. Το να μιλάς για ιδεολογική άλωση σ’ αυτές τις συνθήκες είναι όπως όταν κάποιος άλλος φοβάται την αλλοίωση του πολιτισμού του από τους ξένους. Δεν είναι αριστερές λογικές αυτές. Εν προκειμένω, η Αριστερά έχει την ιστορική ευκαιρία να ενώσει ξανά την επαναστατημένη συνείδηση με την ενεργό πολιτική. Για να το πετύχει χρειάζεται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο κι όχι συγχωροχάρτια.

• Πώς βιώνετε τη νέα σας πραγματικότητα; Βρεθήκατε από το ρεπορτάζ στα έδρανα της Βουλής. Από τη δημοσιογραφία στην πολιτική. Πώς είναι η αίσθηση να βλέπεις την άλλη όψη του νομίσματος;

Δεν είναι αποκλειστικά η δημοσιογραφία και η πολιτική στο ίδιο νόμισμα. Πολλές φορές η δημοσιογραφία εμφανίζεται στο ίδιο νόμισμα με τη διαφήμιση ή η πολιτική στο ίδιο νόμισμα με τις επιχειρήσεις. Και πολλά τέτοια νομίσματα στο τέλος καταλήγουν σαν την «Κάλπικη λίρα», όταν έχουν νοθευτεί. Πλην κληρονόμων, από κάπου πάντα ξεκινά κανείς για να εισέλθει στην πολιτική. Αυτή η είσοδος σημαίνει μια νέα αφετηρία. Πέρα απ’ αυτήν την αφετηρία, στη διαδρομή που ανοίγεται μπροστά μας, την ευθύνη της δημόσιας συμμετοχής συμπληρώνει η ευθύνη της δημόσιας απόφασης. Οι πολίτες παρακολουθούν έναν δημοσιογράφο γιατί εμπιστεύονται τη ματιά του στα πράγματα. Εκλέγουν, όμως, κάποιον βουλευτή για ν’ αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο. Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα και νέα ευθύνη.