Άρθρο του τομεάρχη Οικονομίας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτή Νότιου Τομέα Β’ Αθηνών, Νίκου Παππά, στην Εφημερίδα των Συντακτών

Η υγειονομική κρίση είναι πρωτόγνωρη σε επίπεδο, ταχύτητα εξάπλωσης και συνεπειών στη ζωή των πολιτών. Πρώτο μέλημα όλων το ξεπέρασμα των συνεπειών του ιού και η άρση του περιορισμού των μετακινήσεων και της οικονομικής δραστηριότητας. Αυτό σημαίνει, πρώτα και πάνω απ’ όλα, απεριόριστους πόρους για το σύστημα υγείας. Αν δεν νικηθεί ο ιός στην πρώτη γραμμή της μάχης, η άλλη μάχη, η μάχη της οικονομίας και του επιπέδου ζωής των πολιτών, θα τελειώσει πριν αρχίσει.
Δυστυχώς, μέσα στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχει επικρατήσει και εφαρμόζεται το δόγμα του «βλέποντας και κάνοντας». Το δόγμα που αφήνει την ύφεση να εξελιχθεί και κρατάει για αργότερα την όποια δημόσια παρέμβαση για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Είναι μία επιλογή που έχει ελάχιστους ωφελημένους και θα πολλαπλασιάσει τα προβλήματα επικοινωνίας. Η αποτύπωση της επιλογής αυτής είναι εξόφθαλμη εάν συγκρίνει κανείς το μέγεθος των παρεμβάσεων που αποφασίζουν άλλες κυβερνήσεις σε σχέση με την ελληνική. Ιταλία και Γαλλία κάνουν παρέμβαση ύψους 20% του ΑΕΠ, ενώ η ελληνική κυβέρνηση περιορίζεται, έπειτα και από δημιουργική λογιστική, στο 3,5%.
Στον αντίποδα της λογικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, βρίσκεται η πρόταση που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Με στόχο την προστασία εισοδημάτων, θέσεων εργασίας, βιωσιμότητας επιχειρήσεων. Αυτό που συμπυκνώνει ο τίτλος «Μένουμε Όρθιοι» μέσα στην κρίση.
Η Ελλάδα έχει τις δυνατότητες που έχουν άλλες χώρες και οι οποίες προκύπτουν από την άρση εφαρμογής των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας αλλά και των δημοσιονομικών στόχων, καθώς και τη δυνατότητα αναπροσαρμογής των δαπανών του ΕΣΠΑ. Οι κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων είναι πλέον πολύ ελαστικοί.
Έχει επιπλέον τη δυνατότητα που δεν έχουν άλλες χώρες, την ύπαρξη του μαξιλαριού ασφαλείας που άφησε η κυβέρνηση Τσίπρα. Μπορεί λοιπόν να κάνει άμεσα δαπάνες. Η πρότασή μας έχει ισχυρή κοινωνική διάσταση, τη διάσταση της προστασίας των θέσεων εργασίας αλλά και της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων. Τα μέτρα πρέπει να είναι γενικευμένα και εμπροσθοβαρή. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη.
Οι βασικοί άξονες για τη διάσωση και την ανασυγκρότηση των ελληνικών επιχειρήσεων πρέπει να είναι οι εξής:
Πρώτον, μία άμεση ενίσχυση των επιχειρήσεων, ύψους 3 δισ., με κριτήρια απασχόλησης και τζίρου. Ειδικό βάρος πρέπει να δοθεί στις επιχειρήσεις οι οποίες είναι αποκλεισμένες από το τραπεζικό σύστημα, ενώ συγκεκριμένοι κλάδοι με μεγάλα μερίδια απασχόλησης πρέπει να τύχουν θετικών διακρίσεων.
Το μέτρο της επιστρεπτέας προκαταβολής της κυβέρνησης είναι όχι απλά ανεπαρκές, αλλά και απολύτως ασαφές. Εν ολίγοις, το «ελάτε και βλέπουμε» είναι ό,τι ακριβώς δεν χρειάζεται η οικονομία αυτές τις μέρες.
Δεύτερον, ένα εκτεταμένο σχέδιο κρατικών εγγυήσεων, ύψους 12 δισ. ευρώ, για τραπεζικό δανεισμό των επιχειρήσεων με ευέλικτα κριτήρια επιλεξιμότητας. Το πρόγραμμα πρέπει να το διαχειριστεί η Αναπτυξιακή Τράπεζα, η οποία έπρεπε εδώ και καιρό να έχει ενισχυθεί με προσωπικό και υποδομές για να παίξει το ρόλο της. Έτσι μόνο θα λυθεί το θεμελιώδες πρόβλημα φερεγγυότητας που έχει μεγάλο ποσοστό ελληνικών επιχειρήσεων.
Ως τώρα, η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει προγράμματα εγγυοδοσίας 2 δισ. ευρώ. Όταν η Πορτογαλία, μία χώρα με αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με τη δική μας, εξήγγειλε πρόγραμμα εγγυήσεων 13 δισ. Η διαφορά μεγέθους βγάζει μάτι, ενώ το κρίσιμο ερώτημα για το που θα πάνε τα λεφτά και αν θα δοθούν στην αγορά δεν απαντιέται.
Τρίτον, πρέπει άμεσα να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τις μικροπιστώσεις που μπορούν να αποτελέσουν μία νέα, άμεση πηγή χρηματοδότησης για τη μικρή επιχειρηματικότητα και τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Τέταρτον, απαραίτητη είναι η επανεκκίνηση των μεγάλων έργων υποδομής, όπως ο ΒΟΑΚ, ο Ε65, η Πατρών-Πύργου, το μετρό Θεσσαλονίκης και η γραμμή 4 του μετρό της Αθήνας, έργα τα οποία είχαμε δρομολογήσει ως κυβέρνηση.
Πέμπτον, η ενεργοποίηση της Αναπτυξιακής Τράπεζας πρέπει να γίνει στην κατεύθυνση ορισμού της ως Τράπεζας Ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας.
Έκτο, καμία λύση δεν είναι εκτός συζήτησης. Η χώρα έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και θα πρέπει να προστατέψει τα δίκτυα επικοινωνιών και μεταφορών. Χώρες όπως η Γαλλία συζητούν λύσεις επαναφοράς στο δημόσιο εταιρειών οι οποίες είναι κρίσιμες για την κοινωνική συνοχή και την ασφάλεια της χώρας.
Αυτές είναι οι βασικές κατευθύνσεις πολιτικής που μπορούν να κρατήσουν τη χώρα όρθια, τις ελληνικές επιχειρήσεις στη ζωή και την οικονομία στην επιφάνεια του νερού.
Ένα μέτωπο δυνάμεων που θα πιέσει για αυτές τις λύσεις, είναι αναγκαίο. Κόμματα, οργανωμένη επιχειρηματικότητα, κοινωνία των πολιτών πρέπει να εμπλακούν σε έναν διάλογο για να πιέσουν για την εφαρμογή μέτρων που ήταν αδιανόητα εχτές αλλά αυτονόητα και απαραίτητα σήμερα. Είναι αναγκαίο ένα μέτωπο λογικής.
Όλοι μαζί, λοιπόν, για να Μείνουμε Όρθιοι.