Συνέντευξη στο Πρώτο Πρόγραμμα: Η κυβέρνηση δεν έχει ξεκαθαρίσει μέχρι τώρα αν θα κάνει χρήση των κονδυλίων που μας αναλογούν από τον ESM, με βάση το 2% του ΑΕΠ, που είναι γύρω στα 4 δισ. ευρώ - Υπάρχει δισταγμός, ασάφεια και αναβλητικότητα

Δεν έχουν ακόμα προσδιοριστεί με ακρίβεια οι κανονισμοί και τα κριτήρια, για να ξέρουμε πόσα ακριβώς θα πάρει κάθε χώρα από τα 200 δισ. ευρώ που θα πάνε για τις επιχειρήσεις και από τα 100 δισ. που θα πάνε για την επιδότηση της εργασίας

Ένας από τους λόγους που δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό, ευρωπαϊκό μέτωπο του Νότου είναι γιατί η Γαλλία διστάζει να συνταχθεί με τον Νότο σε μια πιο διεκδικητική γραμμή απέναντι στη λογική της γερμανοκρατούμενης ΕΕ

Σε συνέντευξή του στο Πρώτο Πρόγραμμα (Ν. Παπούλιας) ο Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης, επεσήμανε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Το Eurogroup αποφάσισε συνολικά κονδύλια μισού τρισ. ευρώ για όλη την Ευρωζώνη, ενώ η Γερμανία, για τη δική της οικονομία και χώρα, έχει ανακοινώσει μέτρα 1,2 τρισ. ευρώ

Έχουμε μια γερμανοκρατούμενη και δεξιοκρατούμενη ΕΕ, που ακόμα και η μεγάλη κρίση του κορονοϊού δεν την οδήγησε στην ενίσχυση της ενότητας και της εσωτερικής αλληλεγγύης της, ώστε να την ξεπεράσουμε.

Πιο συγκεκριμένα, το Eurogroup αποφάσισε συνολικά κονδύλια μισού τρισ. ευρώ για όλη την Ευρωζώνη, ενώ η Γερμανία, για τη δική της οικονομία και χώρα, έχει ανακοινώσει μέτρα 1,2 τρισ. ευρώ. Δηλαδή, η κυβέρνηση Μέρκελ αποφάσισε κονδύλια 2,5 σχεδόν φορές περισσότερα για τη Γερμανία από αυτά που αποδέχθηκε να εγκρίνει το Eurogroup για όλη την Ευρωζώνη.

Αυτό θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ύφεση, ανεργία και φτώχεια, θα εντείνει τις ανισότητες μεταξύ Βορρά- Νότου και –επειδή μιλάμε για δάνεια- θα αυξήσει και το χρέος, που θα φέρει με τη σειρά του νέους γύρους λιτότητας. Η υπόθεση χρέος-λιτότητα μας αφορά ιδιαίτερα, γιατί η Ελλάδα έχει το υψηλότερο δημόσιο χρέος, ενώ μόλις πήγαινε να βγει από μια 10ετή περίοδο μνημονίων και σκληρής λιτότητας.

Δεν έχουν ακόμα προσδιοριστεί με ακρίβεια οι κανονισμοί και τα κριτήρια, για να ξέρουμε πόσα ακριβώς θα πάρει κάθε χώρα από τα 200 δισ. ευρώ που θα πάνε για τις επιχειρήσεις, και από τα 100 δισ. που θα πάνε για την επιδότηση της εργασίας. Αλλά ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση αν θα κάνει χρήση των κονδυλίων που μας αναλογούν από τον ESM, με βάση το 2% του ΑΕΠ, που είναι γύρω στα 4 δισ. ευρώ.

Μέχρι τώρα υπάρχει δισταγμός, ασάφεια και αναβλητικότητα, σύμφωνα με διαρροές από το κυβερνητικό στρατόπεδο. Ερωτώ λοιπόν κυβέρνηση, πρωθυπουργό και οικονομικό επιτελείο: Θα ζητήσουμε κονδύλια από τον ESM; Αν ναι, πόσα, πότε και με ποιους όρους; Αν όχι, τότε γιατί εμφανίστηκαν ικανοποιημένοι από αυτή την κραυγαλέα ανεπαρκή απόφαση του Eurogroup;

Με βάση τις πληροφορίες μου, και στην Ιταλία και στην Ισπανία επί του παρόντος υπάρχει ένας δισταγμός για το αν θα κάνουν χρήση αυτών των κονδυλίων, όπου μπορεί κανείς να πάρει δάνειο και μόνο για δαπάνες που αφορούν άμεσα ή έμμεσα τον τομέα της υγείας. Με άλλα λόγια, από αυτό το ταμείο, από αυτά τα 240 δισ., δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί η ανασυγκρότηση της οικονομίας.

Αυτό παραπέμφθηκε στο λεγόμενο Ταμείο Ανασυγκρότησης και πέταξαν το μπαλάκι οι του Eurogroup στη Σύνοδο Κορυφής, για να διαμορφωθεί εκεί το πόσο, πώς και πότε. Και μεταφέρθηκε η αντίθεση όσων υποστηρίζουν το κορονο-ομόλογο με τους αντιπάλους του –Γερμανία, Ολλανδία, κ.λπ.- στο γήπεδο της Συνόδου.

Ένας από τους λόγους που δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό, ευρωπαϊκό μέτωπο του Νότου είναι γιατί η Γαλλία διστάζει να συνταχθεί με τον Νότο σε μια πιο διεκδικητική γραμμή απέναντι στη λογική της γερμανοκρατούμενης ΕΕ

Η Γαλλία στο Eurogroup έβαλε ένα άρωμα στην απόφαση με την ιδέα του Ταμείου Ανασυγκρότησης, αλλά οι αποφάσεις είχαν γερμανική σφραγίδα. Ένας από τους λόγους που δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό, ευρωπαϊκό μέτωπο του Νότου, όχι εναντίον του Βορρά, αλλά υπέρ της ενίσχυσης της ευρωπαϊκής συνεργασίας κι αλληλεγγύης, είναι γιατί η Γαλλία διστάζει να συνταχθεί με τον Νότο σε μια πιο διεκδικητική γραμμή απέναντι στη λογική της γερμανοκρατούμενης ΕΕ. 

Δεν είναι δυνατόν να μακροημερεύσει μια Ένωση, μια συνεργασία, όταν κάποιοι κερδίζουν μονίμως και στα δύσκολα αρνούνται να μοιραστούν την ευθύνη για να φτιαχτεί μια προστατευτική ευρωπαϊκή ομπρέλα. Η Λαγκάρντ, επικεφαλής τώρα της ΕΚΤ, εκτίμησε ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο χρειαζόμαστε πάνω από 1,5 τρισ. ευρώ, ενώ το Eurogroup αποφάσισε για το 1/3 από αυτό το ποσό. Αυτή η ανεπάρκεια θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ύφεση, ανεργία και φτώχεια.

Υπάρχει μάλιστα μια εκτίμηση του ΟΟΣΑ, που προβλέπει ότι στην Ελλάδα η ύφεση, η ανεργία και η φτώχεια θα είναι μεγαλύτερη από ό,τι στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, λόγω της μεγάλης μας εξάρτησης από τον τουρισμό και τη ναυτιλία, καθώς και γιατί έχουμε υψηλό δημόσιο χρέος.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι λάθος η λογική «βλέποντας και κάνοντας» και με το «σταγονόμετρο», που έχει επιλέξει η κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτό το «μαξιλάρι» των 37 δισ., που της κληροδότησε η κυβέρνηση Τσίπρα, αποτελείται από δύο κομμάτια: το ένα είναι περίπου 16 δισ. και είναι κλειδωμένο για την εξυπηρέτηση του χρέους και το άλλο που είναι πάνω από 20 δις. είναι ταμειακά διαθέσιμο και ένα μέρος του έπρεπε να αξιοποιηθεί τώρα.

Δυστυχώς η κυβέρνηση έσπευσε να απορρίψει με αρκετή αλαζονεία την πρόταση Τσίπρα και νομίζω ότι αυτό είναι λάθος, που θα αυξήσει την ύφεση και την ανεργία. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη κι ο Τραμπ, για την αντιμετώπιση του κορονοϊού, έκανε συμφωνία με τους Δημοκρατικούς κι εφαρμόζουν ένα μπαζούκας μέτρων 2,2 τρισ. δολαρίων, τέσσερις φορές μεγαλύτερο από ό,τι έχει αποφασίσει η ΕΕ.

Η Ευρώπη θα έπρεπε να επιταχύνει την εμβάθυνση της συνεργασίας της, να δώσει μια ισχυρή ευρωπαϊκή απάντηση και να τολμήσει να προχωρήσει σε κοινή έκδοση χρέους

Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη θα έπρεπε να επιταχύνει την εμβάθυνση της συνεργασίας της, να δώσει μια ισχυρή ευρωπαϊκή απάντηση και να τολμήσει να προχωρήσει σε κοινή έκδοση χρέους, για να αξιοποιήσει την αντίθεση ΗΠΑ – Κίνας, την αναδίπλωση των ΗΠΑ σε ρόλο πιο εσωστρεφή στα χρόνια του Τραμπ και να προστατεύσει τους λαούς και τα συμφέροντά της. Δυστυχώς εδώ, η αρνητική στάση της Γερμανίας και των συμμάχων της δείχνει την ιδεοληψία και την εμμονή σε ξεπερασμένα δόγματα και μεσοπρόθεσμα θα κοστίσει και στην ίδια, που δεν θα έχει πού να εξάγει αν καταρρεύσει ο Νότος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δυναμώνει και μέσα στη Γερμανία η άποψη για κορονο-ομόλογο. Πριν μερικά χρόνια για ευρωομόλογο μιλούσε μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, κάποιες δυνάμεις της Ευρωαριστεράς και οικονομολόγοι. Σήμερα το υποστηρίζουν 11 κράτη-μέλη του Eurogroup και της Ευρωζώνης, η πλειοψηφία, καθώς και ένα μεγάλο κομμάτι του γερμανικού πολιτικού συστήματος.

Χρειάζεται να μπουν νέες προτεραιότητες, να γίνουν αναπροσαρμογές και να υπάρξει μια έγνοια για την ανασυγκρότηση της οικονομίας, αλλά και για να μη φορτωθούν οι πιο αδύναμοι όλο το βάρος της κρίσης

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μεταφέρεται για το φθινόπωρο, λόγω κορονοϊού, αν δεν έχουμε πρόωρες εκλογές, γιατί βλέπω ορισμένους αναλυτές να το διαρρέουν, αν και θεωρώ κάτι τέτοιο κατώτερο των περιστάσεων αυτή την ώρα της υγειονομικής κρίσης.

Είναι προφανές, και το λέω με την ιδιότητα του μέλους της Επιτροπής του Προγράμματος, ότι χρειάζεται επαν-ιεράρχηση του προγράμματός μας και δραστική προσαρμογή του στις νέες προτεραιότητες που δημιουργεί η κρίση του κορονοϊού. Είμαστε, όλος ο πλανήτης, σε μια περίοδο μεγάλης αβεβαιότητας, γιατί δεν ξέρουμε τη διάρκεια και την έκταση αυτής της κρίσης.

Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι θα υπάρχουν πολύ αρνητικές συνέπειες. Και σε ό,τι αφορά τη χώρα μας θα έχουμε μια μεγάλη ύφεση, τη μεγαλύτερη ενδεχομένως σε όλη την Ευρωζώνη, κι αυτό θα φέρει κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία και φτώχεια. Ο κορονοϊός δεν απειλεί μόνο την οικονομία και το βιοτικό επίπεδο, αλλά μπορεί να λειτουργήσει ως απειλή για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.

Βλέπουμε ήδη ηγέτες, όπως ο Όρμπαν που έκλεισε το Κοινοβούλιο, που χρησιμοποιούν τον κορονοϊό ως πρόσχημα για να υπονομεύσουν τη δημοκρατία. Χρειάζεται, λοιπόν, να μπουν νέες προτεραιότητες, να γίνουν αναπροσαρμογές και να υπάρξει μια έγνοια για την ανασυγκρότηση της οικονομίας, αλλά και για να μη φορτωθούν οι πιο αδύναμοι όλο το βάρος της κρίσης, γιατί προς τα εκεί βλέπω να πηγαίνει το πράγμα.