11/05/2020
Σε συνέντευξή του στον κυπριακό ρ/σ «Κανάλι 6» (“Ελεύθερα κι ωραία”/ Γιώργος Παυλίδης) ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης ανέφερε μεταξύ άλλων, τα εξής:
Εξίσου σημαντική με την υγειονομική είναι και η κοινωνική και οικονομική πλευρά της πανδημίας. Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι βρίσκομαστε προ των πυλών μιας πολύ άσχημης κατάστασης για την οικονομία, η οποία θα συνοδεύεται από ανεργία, φτώχεια και λουκέτα σε επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν, οι οποίες δόθηκαν τις προηγούμενες μέρες στη δημοσιότητα, αναμένεται πολύ μεγάλη ύφεση σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πρωταθλήτρια, δυστυχώς, την Ελλάδα, όπου προβλέπεται ύφεση 9.7% για το 2020.
Παρά ταύτα, η ΕΕ δεν τηρεί ούτε καν τις υποσχέσεις της. Βάσει της εντολής που έλαβε από τη Σύνοδο Κορυφής, η Κομισιόν ήταν υποχρεωμένη να παρουσιάσει στις 6 Μαΐου τις προτάσεις της για το Ταμείο Ανασυγκρότησης. Δυστυχώς, το μόνο που ανέφερε σχετικά η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, είναι ότι η πρόταση της Κομισιόν θα γίνει τελικά στα τέλη Μαΐου.
Επιπροσθέτως, διόλου τυχαία δεν θα πρέπει να θεωρηθεί η ανακοίνωση-μία μέρα πριν την 6η Μαΐου- της απόφασης του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου σχετικά με την νομιμότητα του προηγούμενου προγράμματος αγοράς κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αν το συνδυάσει κάποιος με το ότι η διάδοχος του Γιούνκερ στην προεδρία της Κομισιόν, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, είναι “άνθρωπος της Μέρκελ”, τότε γίνεται αντιληπτό ποια είναι η ρίζα της κακοδαιμονίας.
Οι καθυστερήσεις και οι αναβολές που οφείλονται στο έλλειμμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης μεγαλώνουν το πρόβλημα και τη ζημιά.Συγκεκριμένα, ο πλούσιος Βορράς με πρωταγωνιστές τις κυβερνήσεις της Ολλανδίας και της Γερμανίας αρνείται να πράξει αυτό που επιβάλλεται τη δεδομένη στιγμή: Μια ισχυρή, ενιαία απάντηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο, και όχι το κάθε κράτος μέλος χωριστά.
Διότι, αν το κάθε κράτος μέλος χωριστά ξοδεύει από το δικό του εθνικό ταμείο, προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση,τότε το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα μικρότερο και χειρότερο. Επιπλέον, οι εσωτερικές ανισότητες ανάμεσα στα κράτη μέλη θα μεγαλώσουν. Κι αυτό γιατί ο πλούσιος Βορράς με τα μικρά χρέη και τις μεγάλες επιχειρήσεις θα έχει να ξοδέψει, ενώ ο φτωχότερος Νότος θα οδηγηθεί σε μία κρίση χρέους με νέα μνημόνια.
Στην παρούσα φάση, τα βασικά ζητούμενα αναφορικά με το Ταμείο Ανασυγκρότησης – που ακόμα το περιμένουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση – είναι: 1) Να είναι ισχυρό, της τάξης του 1,5 τρις. ευρώ 2) Να χρηματοδοτηθεί από έναν αυξημένο Κοινοτικό Προϋπολογισμό και 3) Να στηρίζεται, κυρίως σε επιχορηγήσεις και, όχι δάνεια.
Στην περίπτωση που το Ταμείο Ανασυγκρότησης στηριχθεί σε δάνεια, κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε κατάρρευση τις χώρες του Νότου που έχουν υψηλό δημόσιο χρέος -Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία. Πέραν της έκρηξης των ανισοτήτων μεταξύ Βορρά και Νότου, οι οποίες με τη σειρά τους θα τραυματίσουν τη συνοχή της Ένωσης, η κατάρρευση του Νότου θα αποτελέσει, επίσης, “βούτυρο στο ψωμί” των ακροδεξιών δυνάμεων που επιδιώκουν να υπονομεύσουν τη δημοκρατία και να διαλύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Γερμανία πρωτίστως, αλλά και οι υπόλοιπες χώρες του Βορρά πρέπει, επιτέλους, να δεχτούν τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής ομπρέλας προστασίας με μερική αμοιβαιοποίηση του νέου χρέους που θα δημιουργηθεί για να αντιμετωπιστεί η ύφεση και να επανεκκινήσει η οικονομία. Μία Ένωση δεν μπορεί να συνεχίσει να μοιάζει με μια μορφή συνεργασίας από την οποία ορισμένοι μόνο κερδίζουν, χωρίς να βάζουν πλάτη όταν προκύψουν δυσκολίες.
Ακόμα και στο εσωτερικό της Γερμανίας έχουν αυξηθεί οι φωνές που ζητούν να αφήσει στην άκρη τους εγωισμούς και τη μυωπική λογική “τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου” και να δείξει έμπρακτη αλληλεγγύη. Μία τέτοια στάση, άλλωστε, θα είναι προς το μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο συμφέρον της. Διότι, εάν καταρρεύσει ο ευρωπαϊκός Νότος θα ζημιωθεί και η Γερμανία, καθώς το 70% των γερμανικών εξαγωγών της είναι εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, η Γερμανία μπορεί να είναι το οικονομικό αφεντικό και η μεγάλη δύναμη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αλλά είναι μικρή για τα παγκόσμια δεδομένα.
Πριν από μερικά χρόνια, την ιδέα ενός ευρωομολόγου την υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, η ευρωομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και κάποιοι νομπελίστες οικονομολόγοι. Κανείς άλλος!
Σήμερα, την υποστηρίζουν 11 από τα 19 μέλη του Eurogroup, ανάμεσά τους η Ελλάδα και η Κύπρος. Μόνο που δεν αρκεί μια υπογραφή! Θα ήθελα τόσο ο Πρόεδρος της Κύπρου όσο και ο Έλληνας Πρωθυπουργός να είναι όσο μαχητικοί και διεκδικητικοί είναι ο Ισπανός, ο Πορτογάλος και ο Ιταλός πρωθυπουργός. Με άλλα λόγια, να πιέσουν και να μην φοβηθούν να διαφωνήσουν, αν χρειαστεί, δημόσια με τη Μέρκελ για το θέμα των ευρωομολόγων.Μόνο με μια πιο μαχητική και διεκδικητική στάση μπορείς να επιτύχεις περισσότερα πράγματα!
Η συνταγή που χορηγήθηκε για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης του 2008 ήταν μνημόνια σε βάρος των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, συνοδευόμενα από τιμωρητικές λογικές, στερεότυπα για τεμπέληδες και απόψεις σαν αυτή του πρώην προέδρου του Eurogroup, Γερούν Ντάισεμπλουμ, περί γλεντζέδων στο Νότο.
Στηνπροσφυγική κρίση, βιώνουμε ακόμη την ελλειμματική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και μια στάση που συνοψίζεται στην φράση: “Εμείς δεν θέλουμε κανέναν πρόσφυγα, η Ελλάδα που είναι η πύλη εισόδου να κόψει τον λαιμό της και να βρει μόνη της τη λύση”.
Αυτή την φορά, όμως, και σε ότι αφορά την πανδημία του κορονοϊού, έχουμε μια εξωτερική απειλή, η οποία επιβάλλει την ενίσχυση της συνεργασίας. Όλες οι χώρες πλήττονται από έναν εξωγενή παράγοντα και δεν μπορεί κανείς να προπαγανδίσει περί δημοσιονομικής ασωτίας των κυβερνήσεων του Νότου κλπ.
Τώρα είναι η ευκαιρία να ενισχυθούν οι συμμαχίες που επιδιώκουν τη δημοκρατική εμβάθυνση της ευρωπαϊκής Ένωσης.Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιοέχει διαμορφωθείμία ισχυρή πλειοψηφία που ζητά συγκεκριμένα πράγματα: Πρώτον, ένα ισχυρό Ταμείο Ανασυγκρότησης. Δεύτερον, μερική αμοιβαιοποίηση του νέου χρέους που θα δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Και τρίτον, έναν αυξημένο και φιλόδοξο Κοινοτικό Προϋπολογισμό.
Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει το κάθε κράτος να αφεθεί μόνο του. Μία τέτοια στάση θα οδηγούσε την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μία υπαρξιακή κρίση.
Η πανδημία του κορονοϊού μας ανάγκασε να αλλάξουμε πολλά πράγματα και να αναθεωρήσουμε. Σήμερα, κανείς δεν επιλέγει να πάει σε ιδιωτικά θεραπευτήρια για να βρει την υγειά του. Όλοι στρέφονται στα δημόσια συστήματα υγείας. Επομένως, σημαντική ενίσχυση των δημόσιων συστημάτων υγείας και όχι λόγια. Μέσα στην κρίση του κορονοϊού, τα μυθεύματα περί αυτορρύθμισης των αγορών και απόψεις υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων των πάντων κατακρημνίστηκαν. Ξαφνικά ανακαλύψαμε όλοι τον ρυθμιστικό ρόλο του κράτους ή των υπερεθνικών οργανισμών, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επιπλέον, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μόνο μέσω της διεθνούς συνεργασίας μπορείς να επιτύχεις καλύτερα αποτελέσματα. Και όχι, όταν ηγέτες όπως ο Τραμπ στις ΗΠΑ και ο Τζόνσον στο Ην. Βασίλειο, επιλέγουν να κάνουν του κεφαλιού τους. Τέλος, για μικρά κράτη, όπως είναι η Ελλάδα και η Κύπρος, αναδεικνύεται η σημασία του να θέτει κανείς στόχους, οργανώνοντας συμμαχίες και διεκδικώντας.
Κανείς, πλην των ακροδεξιών, δεν έχει συμφέρον να διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει ισχυρή αλληλεξάρτηση. Ωστόσο, το ζητούμενο είναι η Ένωση να λειτουργεί υπέρ των πολλών και όχι υπέρ των λίγων και των ισχυρών. Αυτό είναι το διακύβευμα και από αυτό θα κριθεί και το μέλλον.
Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει ρότα και να κινηθεί προς την κατεύθυνση που επιθυμεί ένα μεγάλο κομμάτι των ευρωπαίων πολιτών και διεκδικεί η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και των κρατών μελών στο Eurogroup.
Έχουν γίνει αρκετά από τότε που μέσα από τα ερείπια και τις στάχτες του Β᾽ Παγκοσμίου Πολέμου γεννήθηκε η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ωστόσο, τη δεδομένη στιγμή κυριαρχούν τα ελλείμματα, οι εντεινόμενες ανισότητες, η γραφειοκρατία και τα στενά κυνικά συμφέροντα. Γι᾽ αυτόν, ακριβώς, τον λόγο δεν θα ήμουν ειλικρινής, εάν ισχυριζόμουν ότι είμαι αισιόδοξος. Πολλώ δε μάλλον εάν κυριαρχήσουν τα δόγματα, οι σκοπιμότητες και τα συμφέροντα της κας Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε!
Πρέπει, όμως, όσοι πιστεύουμε στην ανάγκη της ενωμένης Ευρώπης να γίνουμε πιο τολμηροί, διεκδικητικοί και να ενώσουμε δυνάμεις! Η ιδέα της ενοποίησης της Ευρώπης είναι ανάγκη να προχωρήσει και να εμβαθυνθεί. Να μην είναι απλώς μια κοινή αγορά, αλλά να γίνει μια ισχυρή πολιτική Ένωση.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία 15 χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση ξόδεψε ελάχιστα για την αντιμετώπιση μιας πιθανής πανδημίας, παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών επιστημόνων και παρ᾽ ότι η ανθρωπότητα είχε ζήσει παρόμοιες πανδημίες, όπως αυτή του SARSκαι του Έμπολα.
Η έρευνα φαρμάκων και εμβολίων αφέθηκε στα χέρια μεγάλων πολυεθνικών του φαρμάκου, οι οποίες κινούνται με βασικό κριτήριο το κέρδος. Ως αποτέλεσμα, επενδύθηκαν πάρα πολλά χρήματα σε θεραπείες για δύσκολους καρκίνους, το Αλτσχάιμερ ή το βιάγκρα και ελάχιστα για την αντιμετώπιση της επόμενης πανδημίας.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ
