Αποχαιρέτησα σήμερα ένα φίλο και σύντροφο από τα νεανικά μου χρόνια, τον Νίκο Σαλπιγγίδη. Στον επικήδειο που είχα την τιμή να εκφωνήσω, εκπροσωπώντας όλους τους συντρόφους και φίλους, αναφέρθηκα στο μεγάλο κενό που αφήνει σε όλους μας η απώλειά του. Η απώλεια ενός σεμνού και αφοσιωμένου συντρόφου στις αξίες της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισότητας. Ενός απλού στρατιώτη αφιερωμένου μέχρι τέλους στην υπόθεση της Αριστεράς. Ενός εξαίρετου επιστήμονα γεωτεχνικού, που κόσμησε την τοπική κοινωνία και υπηρέτησε με πάθος τον αγροτικό κόσμο. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο, είναι το χαμόγελο με το οποίο αντιμετώπιζε τη ζωή.
Εξέφρασα τα θερμά μου συλλυπητήρια στη σύζυγό του και φίλη μου Αργυρώ, καθώς και στα παιδιά του Νίνα, Βλάση και Μιχάλη.
Καλό σου ταξίδι σύντροφε!