Σημεία τοποθέτησης του τομεάρχη Περιβάλλοντος και Ενέργειας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ στη συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής με θέμα τη σύνδεση των θεμάτων βιοποικιλότητας με την αγροτική παραγωγή

Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, με θέμα τη σύνδεση των θεμάτων βιοποικιλότητας με την αγροτική παραγωγή, ο Τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ, ΣωκράτηςΦάμελλος, επέκρινε την αντιπεριβαλλοντική και οξύτατα συντηρητική, ως προς τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ, η οποία σε καμία περίπτωση δεν συντάσσεται με την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και την οποία μόνο σε επίπεδο δηλώσεων φαίνεται να υιοθετεί η Νέα Δημοκρατία.

Με τη νέα Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα, η Ευρωπαϊκή Ένωση διαλέγει το δρόμο της ουσιαστικής προστασίας του φυσικού κεφαλαίου και της βιοποικιλότητας, προτείνοντας μεγαλύτερη έκταση προστατευόμενων περιοχών (30% της χερσαίας έκτασης και 30% της θαλάσσιας έκτασης), αυστηροποίηση της προστασίας και νέο καθεστώς διακυβέρνησης, με βάση τη συμμετοχή και τη συνεισφορά όλης της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών και των παραγωγικών φορέων.

Προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση, η Κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε πρόσφατα τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο «οδοστρωτήρα» για το ελληνικό περιβάλλον, έχοντας απέναντι όλες τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, όπως και τους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς. Η ίδια αντιπεριβαλλοντική λογική συνεχίστηκε και με το νόμο του Τουρισμού, ιδιαίτερα, όσον αφορά τα ζητήματα του αιγιαλού.

Ο Σ. Φάμελλος σημείωσε ότι επί ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώθηκε το θέμα του καταλόγου των περιοχών NATURA 2000. Πλέον, όπως είπε, η Ελλάδα έχει εντάξει το 27% της χερσαίας και το 19% της θαλάσσιας έκτασης στο δίκτυο προστασίας και αν συνυπολογίσουμε και τις υπόλοιπες εθνικά προστατευόμενες περιοχές, όπως τα Καταφύγια Άγριας Ζωής, το ποσοστό της χερσαίας έκτασης της χώρας που είναι ενταγμένο σε καθεστώς προστασίας ξεπερνάει το 30%. Ο νόμος 4519/2018 για τους Φορείς Διαχείρισης, βασίστηκε ακριβώς στη συμμετοχική προσέγγιση που υιοθετεί και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων, των τοπικών φορέων και των αγροτών στη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών, δίνοντας δυνατότητα συναπόφασης. Το σχήμα του νόμου 4519/18 στηρίχθηκε και χρηματοδοτικά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε το μεγάλο έργο εκπόνησης Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και Σχεδίων Προεδρικών Διαταγμάτων για όλες τις περιοχές του δικτύου Natura 2000, που αποτελούσε και δικαστική εκκρεμότητα της χώρας για σχεδόν μία δεκαετία.

Στην αντίθετη κατεύθυνση, ο κ. Χατζηδάκης, επέλεξε συνειδητά να παγώσει τις χρηματοδοτήσεις προκειμένου να απαξιώσει τους Φορείς Διαχείρισης, για να καταργήσει στη συνέχεια τη συμμετοχική διαχείριση με τον «εκσυγχρονιστικό» αλλά ουσιαστικά αντιπεριβαλλοντικό Νόμο 4685/2020 και να αναιρέσει τη συμβατότητα επενδύσεων και αναπτυξιακών δραστηριοτήτων με τη Βιοποικιλότητα. Με τον τρόπο αυτό όμως, μοιραία, θα χαθεί το σήμα κατατεθέν των περιοχών, το οποίο δεν θα είναι πλέον στοιχείο προβολής των αγροτικών– κυρίως – προϊόντων των περιοχών αυτών.

Ειδικά σε ό,τι αφορά την αγροτική πολιτική, ο Σ.Φάμελλος σημείωσε την απουσία πολιτικής και στρατηγικής, από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, σημειώνοντας ότι πολλοί από τους στόχους του Σχεδίου Αποκατάστασης της Φύσης που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αφορούν την αγροτική πολιτική αυτή καθαυτή, όπως π.χ. ο στόχος μείωσης χρήσης φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, ο στόχος ποικιλομορφίας των γεωργικών εκτάσεων, και η αύξηση των εκτάσεων βιολογικής γεωργίας.

Κλείνοντας την τοποθέτησή του, ο Σ. Φάμελλος στάθηκε στο σχέδιο της κυβέρνησης ΝΔ για την εκτροπή του Αχελώου για την άρδευση του Θεσσαλικού κάμπου, το οποίο αποτελεί και την καλύτερη απόδειξη της αντιπεριβαλλοντικήςτης πολιτικής, εφόσον είναι σε κατάφορη αντίθεση με τη νέα Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα, θυμίζοντας παράλληλα ότι η ΝΔ εντείνει το αδιέξοδο στη Θεσσαλία, καθώς δεν προχωρά ούτε τις δράσεις εξοικονόμησης νερού ούτε τα τοπικά έργα διαχείρισης που έχει ανάγκη η περιοχή.