Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του βουλευτή Δυτικού Τομέα Αθηνών και αντιπροέδρους της Βουλής στον ρ/σ «ΘΕΜΑ FM»

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και παίρνοντας υπόψη ότι έχουν ανοίξει πολλά ζητήματα με την Τουρκία, νομίζω ότι χρειάζεται το αυξημένο επίπεδο συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.

Όπως επίσης χρειάζεται ένα Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών κατόπιν προετοιμασίας, έστω και στο επίπεδο ανταλλαγής γνωμών.

Είχαμε τα γεγονότα του Μαρτίου και τα πρόσφατα στον Έβρο, έχουμε τις δηλώσεις των υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων της Τουρκικής κυβέρνησης και του ίδιου του Ερντογάν που αφορούν το προσφυγικό – μεταναστευτικό, έχουμε την έξοδο του πλοίου για θαλάσσιες έρευνες , την παράνομη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης , έχουμε την Κύπρο κλπ.

Ας έχουμε αυτή την πρόταση πάνω στο τραπέζι ώστε αν χρειαστεί να την χρησιμοποιήσουμε.

Βέβαια η κυβέρνηση είναι αυτή που αποφασίζει.

Αυτό όμως που χρειάζεται συγχρόνως είναι η σύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας.

‘Έχουμε τον ναύαρχο Διακόπουλο σαν σύμβουλο ασφαλείας χωρίς όμως να έχει συμβούλιο.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πρώην Αρχηγοί ΓΕΕΘΑ, πρώην αρχηγοί των όπλων, αξιόλογοι διπλωμάτες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα συμβούλιο που θα λειτουργεί και μόνιμα και όποτε προκύπτει ανάγκη.

Σε μεγάλο ποσοστό, όσο αφορά τις εκφρασμένες διεκδικήσεις τις Τουρκίας, υπάρχει συμφωνία στο επίπεδο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας.

Υπάρχει όμως το ζήτημα των τακτικών χειρισμών , όπως και αυτό της γενικότερης στρατηγικής. Δεν φτάνει να λέμε ότι απλά εδραζόμαστε στο διεθνές δίκαιο και ότι πρέπει να αξιοποιούμε τις διεθνείς συμμαχίες μας όπως αυτές απορρέουν από την συμμετοχή μας στην ΕΕ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς.

Η Τουρκία επιδιώκει να μετατραπεί σε μια περιφερειακή υπερδύναμη στην περιοχή, στρατηγική που την υπηρετεί πιστά εδώ και πολλά χρόνια.

Εμείς αντίθετα θα πρέπει να είμαστε μια δύναμη ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να αναπτύσσουμε σχέσεις με όλες τις χώρες των Βαλκανίων, με τις ΗΠΑ, την ΕΕ, με την Ρωσία στο μέτρο του δυνατού κλπ.

Όσο αφορά με την Τουρκία θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο, ποια ζητήματα συζητάμε και ποια όχι.

Συγχρόνως να έχουμε συνεχώς ανοικτούς δρόμους διαλόγου και επικοινωνίας, μια που όπως φαίνεται αυτή την στιγμή έχουν κλείσει ή έχουν καταστεί πολλοί δύσκολοι.

Πρέπει να είμαστε καθαροί :

Δεν είναι εχθρός μας ο Τουρκικός λαός. Οι κυβερνήσεις τους όμως, διαχρονικά, έχουν παράλογες απαιτήσεις που ξεκινούν από την εποχή του Κεμάλ, την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κλπ.

Το όραμά μας δεν μπορεί να είναι μια Ευρώπη η οποία θα στηρίζεται στην ύπαρξη των φραχτών.

Καλώ τον καθένα να σκεφτεί ότι πάμε να φτιάξουμε μια Ευρώπη δύναμη ειρήνης και αλληλεγγύης και ξαφνικά εμφανίζονται φράχτες στην Ουγγαρία , την Πολωνία, την Αυστρία κλπ.

Στον Έβρο ήδη υπάρχει ένας φράχτης 12 χιλιομέτρων και δεν ζητήθηκε ποτέ η γνώμη μας για την πιθανή επέκτασή του, ιδιαίτερα σε αυτές τις δύο περιοχές.

Πάντως οι φράχτες δεν αποτελούν λύση μια που μπορεί οι δρόμοι που θα επιλέξουν τελικά οι διακινητές να είναι τα παράλια της Τουρκίας και όχι ο Έβρος.

Σαφέστατα θα πρέπει να υπάρχει αυξημένη επιτήρηση και φύλαξη των συνόρων μας, ιδιαίτερα από τη στιγμή που έχουμε μια εργαλειοποίηση του προσφυγικού – μεταναστευτικού από την πλευρά της Τουρκίας.

Είναι άλλο πράγμα όμως να έχεις να αντιμετωπίσεις ένα υπαρκτό πρόβλημα και να εκδηλώνεις και την αλληλεγγύη σου και άλλο πράγμα να έχεις μια χώρα που συγκεντρώνει αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους και τους ωθεί να περάσουν τα σύνορα.

Είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα.