Άλλο ένα προεκλογικό γραμμάτιο προσπαθεί να ξεπληρώσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μεθοδεύοντας το ξεπούλημα του πιο σημαντικού κοινωνικού αγαθού, του νερού.

Το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Η Κυβέρνηση ωστόσο επιλέγει να το καταστήσει εμπορικό προϊόν, μεθοδεύοντας την ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων δημόσιων-δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης, αρχικά με σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, η οποία τελικά θα καταστεί ασύμφορη και σε βάρος των χρηστών.

Ήδη από το 2013, έγιναν συζητήσεις και απόπειρες ιδιωτικοποίησης ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, από τους ίδιους τους σημερινούς κυβερνώντες. Η κοινωνία αντέδρασε σθεναρά τότε. Ιδίως στην περίπτωση της ΕΥΑΘ, θυμόμαστε όλοι τόσο την κίνηση «S.O.S.τε το νερό» όσο και το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη, το Μάιο του 2014, όταν οι δημότες ψήφισαν κατά 98% κατά της ιδιωτικοποίησης.

Στο σήμερα, το κλίμα υπέρ της ιδιωτικοποίησης καλλιεργείται ήδη από το Σεπτέμβριο του 2019 με «προσανατολισμένες» δηλώσεις όπως «το νερό είναι φθηνό».

Από το 1999 η ΕΥΔΑΠ μετοχοποιείται και χωρίζεται σε ΕΥΔΑΠ παγίων που ελέγχεται εξολοκλήρου από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και ελέγχει το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα (Ε.Υ.Σ.), και την ΕΥΔΑΠ Α.Ε. , η οποία και παίρνει το αδιύλιστο νερό από την ΕΥΔΑΠ παγίων, συμψηφίζοντας το κόστος του νερού με τις υπηρεσίες που παρέχει. Με απόφαση του ΣτΕ, η ΕΥΔΑΠ Α.Ε. δε μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί, καθώς επιβάλλεται το 50 +1 τοις εκατό των μετοχών να ανήκει στο κράτος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη λοιπόν θέλει να ιδιωτικοποιήσει το Ε.Υ.Σ., αποκλείοντας μάλιστα από το διαγωνισμό την ΕΥΔΑΠ Α.Ε., και αφήνοντας όλη τη διαχείριση του αδιύλιστου νερού σε ιδιώτες, οι οποίοι μάλιστα ως και οι μοναδικοί προμηθευτές της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. θα μπορούν να καθορίζουν και την τιμή του αδιύλιστου νερού.

Άραγε ποια είναι θα είναι τα περιθώρια αντίδρασης της ΕΥΔΑΠ ΑΕ στην περίπτωση που το νερό θα πωλείται από τον ιδιώτη πάροχο σε ακριβές τιμές ή τι θα συμβαίνει σε περιόδους λειψυδρίας ; Πρόκειται για ένα και μοναδικό δίκτυο. Πώς η κρατική ΕΥΔΑΠ ΑΕ θα μπορεί να ελέγχει τις τιμές και να προστατεύει το καταναλωτή; Θα απορροφά το κόστος το κρατικό κομμάτι της ΕΥΔΑΠ ή το κόστος θα μετακαλείται στον καταναλωτή;

Πολλά από τα παραπάνω ερωτήματα ίσως μας τα απαντήσουν παραδείγματα από το διεθνές περιβάλλον, όπου υπήρξαν ιδιωτικοποιήσεις.

Στο Βουκουρέστι η υπηρεσία ύδρευσης ιδιωτικοποιήθηκε το 2000 και η τιμή του νερού έχει 12πλασιαστεί έως και σήμερα.

Στην περίπτωση του Βερολίνου η σύμβαση παραχώρησης ΣΔΙΤ κρατήθηκε μυστική και περιλάμβανε έγγραφα εγγύησης μεγάλου κέρδους για τις ιδιωτικές εταιρίες. Το 2012 το γραφείο Ανταγωνισμού Γερμανίας απεφάνθη ότι η σύμβαση παραβιάζει το γερμανικό δίκαιο περί ανταγωνισμού και η εταιρία αναγκάστηκε σε μείωση τιμών 19%.

Στην περίπτωση της Γαλλίας, η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στις επενδύσεις ανέρχεται μόνο στο 12%.

Πέρα όμως από το κόστος, το πιο σημαντικό ίσως είναι η υψηλή ποιότητα του πόσιμου νερού στην Ελλάδα, κάτι το οποίο διασφαλιζόταν πλήρως.

Η κυβέρνηση λοιπόν στοχεύει στη διάλυση της κερδοφορίας της ΕΥΔΑΠ προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων, με επισφάλεια στον έλεγχο των διαδικασιών υδροληψίας και πιθανότατα αύξηση του κόστους για τους χρήστες, μετατρέποντας το δημόσιο σε εγγυητή των συμφερόντων του εκάστοτε ιδιώτη, χωρίς κανένα διαφαινόμενο όφελος για τους δημότες!

Αποσύρετε τώρα τους αισχρούς διαγωνισμούς κ. Μητσοτάκη. Το νερό είναι και θα παραμείνει κοινωνικό αγαθό.