ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

15/06/2020

Δημ. Παπαδημούλης: Για μια περιβαλλοντική επανεκκίνηση μετά τον κορονοϊό

Δημ. Παπαδημούλης: Για μια περιβαλλοντική επανεκκίνηση μετά τον κορονοϊό



Στην Ελλάδα, το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής βρίσκει δύσκολα θέση στη δημόσια συζήτηση. Χειρότερο από αυτό, όμως, είναι ότι δεν βρίσκει χώρο στον κεντρικό πολιτικό σχεδιασμό

Όσο περισσότερο επιβαρύνουμε τα οικοσυστήματα και παρεμβαίνουμε προκαλώντας αλλαγές στο κλίμα, τόσο περισσότερα επιδημικά περιστατικά, όπως του κορονοϊού, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον

Άρθρο του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στην «Εφημερίδα των Συντακτών»

Άρθρο του Δημήτρη Παπαδημούλη, Αντιπρόεδρου του Ευρωκοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δημοσιεύει σήμερα, 15 Ιουνίου, η «Εφημερίδα των Συντακτών».

Με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού, που «αποκάλυψε τις τεράστιες ανεπάρκειές μας σε περιβαλλοντικό επίπεδο καθώς και ένα κραυγαλέο έλλειμμα ενεργού πρόληψης και αποτελεσματικής διεθνούς συνεργασίας για την αντιμετώπιση πανδημιών και περιβαλλοντικών κρίσεων και φυσικών καταστροφών», το άρθρο αναφέρεται στην περιβαλλοντική πρόκληση που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε άμεσα τα επόμενα χρόνια.

Επικαλούμενος πρόσφατες μελέτες της Παγκόσμιας Έκθεσης Αξιολόγησης για τη Βιοποικιλότητα και τις Υπηρεσίες Οικοσυστημάτων (IPBES), αλλά και της WWF (Living Planet 2018), ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει πως «η έκρηξη της ανθρώπινης κατανάλωσης κι όχι η αύξηση του πληθυσμού, αποτελεί την κύρια αιτία της κλιματικής κρίσης» και ότι «από τις εκπομπές άνθρακα μέχρι τις γενικότερες οικολογικές επιπτώσεις, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έχει το πλουσιότερο 10% του πλανήτη».

Και ενώ «η ώρα της ατομικής και συλλογικής μας ευθύνης για το σχεδιασμό του μέλλοντος έχει σημάνει», όπως σημειώνει ο Δημ. Παπαδημούλης «στην Ελλάδα, το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής όχι μόνο δεν βρίσκει χώρο στον κεντρικό πολιτικό σχεδιασμό, αλλά αντί η χώρα μας να πρωτοστατεί στον αγώνα για την ανάσχεση της κλιματικής κρίσης και της διαφύλαξης του περιβάλλοντος, σε διεθνές επίπεδο, (…) παρακολουθούμε από την κυβέρνηση της ΝΔ, να ψηφίζεται ένας καινούργιος νόμος, ο οποίος κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση».


Διαβάστε το πλήρες άρθρο, όπως δημοσιεύεται στην «Εφ.Συν.»:

Για μια περιβαλλοντική επανεκκίνηση μετά τον κορονοϊό

Η κρίση του κορονοϊού άλλαξε ξαφνικά τις ζωές όλων στον πλανήτη. Δεν είναι μόνο μια υγειονομική κρίση με μεγάλες οικονομικές επιπτώσεις, τις οποίες έχουμε αρχίσει ήδη να βιώνουμε. Είναι επίσης μια κρίση που μας έφερε αντιμέτωπους και με μιαν επαναξιολόγηση του ποια είναι τα σημαντικά στην ζωή μας, τι πρέπει να διαφυλάξουμε και τι πρέπει να αλλάξουμε.

Μέσα στην πανδημία, οι ρύποι μειώθηκαν δραστικά και απειλούμενα είδη του ζωικού βασιλείου επανεμφανίστηκαν αυξημένα σε αριθμούς. Σύμφωνα πρόσφατη έρευνα της WWF, όσο περισσότερο επιβαρύνουμε τα οικοσυστήματα και παρεμβαίνουμε προκαλώντας αλλαγές στο κλίμα, τόσο περισσότερα επιδημικά περιστατικά θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον.

Η επιδημία αποκάλυψε τις τεράστιες ανεπάρκειές μας σε περιβαλλοντικό επίπεδο καθώς και ένα κραυγαλέο έλλειμμα ενεργού πρόληψης και αποτελεσματικής διεθνούς συνεργασίας για την αντιμετώπιση πανδημιών και περιβαλλοντικών κρίσεων και φυσικών καταστροφών.

Η πρόσφατη δε μελέτη της Παγκόσμιας Έκθεσης Αξιολόγησης για τη Βιοποικιλότητα και τις Υπηρεσίες Οικοσυστημάτων (IPBES), κατέδειξε την κατάρρευση της βιοποικιλότητας, μια ανυπολόγιστη περιβαλλοντική και οικολογική κρίση, σύμφωνα με την οποία ένα εκατομμύριο είδη στον πλανήτη μας απειλούνται άμεσα με εξαφάνιση.

Ο κώδωνας του κινδύνου που σήμανε με τον κορονοϊό, θα πρέπει να μας αφυπνίσει, πλέον. Όχι μόνο για να αποτρέψουμε ρεαλιστικά την κλιματική κρίση αλλά και για να αναθεωρήσουμε όλο τον σύγχρονο παραλογισμό της αέναης ανάπτυξης κι υπερκατανάλωσης που ως καπιταλιστική πρακτική της ασύδοτης και ανεξέλεγκτης αγοράς, έχει καταστήσει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη δυσβίωτο ή μολυσμένο.

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, παράλληλα με τις συζητήσεις που έχουν ξεκινήσει σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά με την οικονομική ανάκαμψη, διεξάγεται και μια άλλη συζήτηση αναφορικά με τα χαρακτηριστικά που θα έχει αυτή η ανάκαμψης: Θα διατεθούν χρήματα από τα πακέτα διάσωσης σε έργα που προστατεύουν τη φύση με πράσινους όρους; Τις περασμένες δεκαετίες μια μεγάλη ευκαιρία φαίνεται ότι χάθηκε. Η χαμένη ευκαιρία μας να αποτρέψουμε την κλιματική αλλαγή, οδήγησε τα τελευταία χρόνια σε μια άνευ προηγουμένου καταστροφή των δασών παγκοσμίως, από τον Αμαζόνιο έως την Αυστραλία. Αυτό, πέρα από την αρνητική επίδραση στη βιοποικιλότητα επιδρά επίσης πολύ αρνητικά και στην κλιματική αλλαγή. Και στρέφεται κατευθείαν και κατά του ίδιου του ανθρώπινου είδους, υπονομεύοντας τους πυλώνες μιας βιώσιμης ανάπτυξης.

Η τελευταία έκθεση της WWF (2018) με τίτλο Living Planet κάνει μια ζοφερή διαπίστωση της πραγματικότητας στον πλανήτη: Συγκεκριμένα αναφέρει την μείωση κατά 60% στους πληθυσμούς των άγριων ζώων από το 1970 ως το 2014, την κατάρρευση των οικοσυστημάτων και την πιθανότητα να ακολουθήσει αυτήν την κατάρρευση και το ανθρώπινο είδος. Η έκθεση τονίζει επανειλημμένα ότι για αυτή τη μαζική εξαφάνιση ευθύνεται «η υπερκατανάλωση της ανθρωπότητας».

Τόσο η εφημερίδα Guardian, τo CNN, όσο και το BBC αναφέρθηκαν εκτενώς στην συγκεκριμένη έκθεση, στην οποία αναφέρεται επίσης άλλη μια ζοφερή στατιστική, πως το 83% των οικοσυστημάτων γλυκού νερού στον κόσμο καταρρέει.

Η έκθεση της WWF επισημαίνει πως « η έκρηξη της ανθρώπινης κατανάλωσης», κι όχι η αύξηση του πληθυσμού, αποτελεί την κύρια αιτία της μαζικής εξαφάνισης των ειδών, και καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για να δείξει τη σχέση μεταξύ των επιπέδων κατανάλωσης και της απώλειας βιοποικιλότητας.

Από τις εκπομπές άνθρακα μέχρι τις γενικότερες οικολογικές επιπτώσεις, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έχει το πλουσιότερο 10% του πλανήτη. Αλλά οι συνέπειες της κατάρρευσης του κλίματος και της βιοποικιλότητας δεν γίνονται αισθητές μόνο από αυτούς αλλά, το ίδιο και περισσότερο, και από το υπόλοιπο 90%.

Η ώρα της ατομικής και συλλογικής μας ευθύνης για το σχεδιασμό του μέλλοντος έχει σημάνει. Έχουμε στη διάθεσή μας μια δεκαετία και αυτή δεν πρέπει να χαθεί όπως οι προηγούμενες. Οι κυβερνήσεις των κρατών μελών, οι επιχειρήσεις σε όλη την ΕΕ, το πολιτικό προσωπικό – αλλά και οι πολίτες που το εκλέγουν, βρισκόμαστε απέναντι σε κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον μας.

Στην Ελλάδα, μπορεί το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής να βρίσκει δύσκολα θέση στη δημόσια συζήτηση, χειρότερο από αυτό όμως, είναι ότι δεν βρίσκει χώρο στον κεντρικό πολιτικό σχεδιασμό. Το αποτέλεσμα είναι, αντί η χώρα μας να πρωτοστατεί στον αγώνα για την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής, να αποσιωπούνται όλοι οι κίνδυνοι που απορρέουν από αυτή: Αύξηση της θερμοκρασίας με παρατεταμένους καύσωνες, έντονα καιρικά φαινόμενα, μείωση των υδάτινων αποθεμάτων, καταστροφές σε έργα υποδομών, εν τέλει, ένα τεράστιο κόστος υλικό και ανθρώπινο. Με αυτά τα δεδομένα θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε σε διεθνές επίπεδο και να πρωτοστατούμε στον αγώνα κατά της κλιματικής κρίσης και της διαφύλαξης του περιβάλλοντος. Αντ’ αυτού, παρακολουθούμε από την κυβέρνηση της ΝΔ, να ψηφίζεται ένας καινούργιος νόμος, ο οποίος κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

 



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ