Την δημοκρατικότητα και την ιστορία της Αυγής θα πρέπει να σκεφτεί πολύ κάποιος πριν αποπειραθεί να τη θίξει

Θα πάρουμε επιτέλους απάντηση ποιο είναι το πολιτικό πρόσωπο που οι «μπράβοι» του ξυλοκόπησαν άγρια πολίτη;

Σημεία παρέμβασης του τομεάρχη Παιδείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτή Α΄ Αθήνας στο Mega Channel

Στην εκπομπή «Mega Mag» στο Μέγκα στην οποία μίλησα προ ολίγου και σε θετικό σχόλιο που έκανε πάνω στη συζήτηση ο δημοσιογράφος Ανδρέας Παπαδόπουλος για τη δημοκρατική ιστορία της Αυγής, ο παριστάμενος βουλευτής της ΝΔ Κ. Κυρανάκης τόλμησε να την αμφισβητήσει με απαξιωτικές εκφράσεις. Η αμφισβήτηση της δημοκρατικότητας και της ιστορίας 70 ετών της Αυγής των Γλέζου, Κύρκου, Μπριλλάκη, Γιάνναρου, Παρασκευόπουλου, Λιναρδάτου, Χρυσοστομίδη, Εφραιμίδη, Μαυροειδή και τόσων άλλων δεν εμπίπτει φυσικά στην αρμοδιότητα του εν λόγω βουλευτή και άλλων παρομοίου πολιτικού διαμετρήματος και ήθους προσωπικοτήτων.

Η Αυγή έδινε αγώνες όταν τα πάντα γύρω ήταν μαύρα, κατάμαυρα, ο έλεγχος του Τύπου ασφυκτικός, η καταστολή στην ημερήσια διάταξη, η μη αρεστή αρθρογραφία τιμωρούνταν με φυλάκιση, η γνώμη (ακόμα και η ανάγνωση!) σήμαινε δίωξη, ενίοτε δε και καταδίκη σε θάνατο για «αδικήματα Τύπου» (θυμίζω ότι ο Γλέζος είχε καταδικαστεί σε θάνατο με κατηγορίες περί Τύπου, άσχετο βέβαια αν η διεθνής και εγχώρια κατακραυγή καθιστούσε τέτοιες καταδίκες αδύνατο να εκτελεστούν). Αργότερα, η Αυγή έκλεισε από την Χούντα, η περιουσία της λεηλατήθηκε και οι αναγνώστες της οδηγήθηκαν σε εξορία. Είναι καλό να τα διαβάζουν και να τα μαθαίνουν αυτά ορισμένοι πολιτικοί που νομίζουν ότι η Ελληνική Δημοκρατία γεννήθηκε σε λευκά πανιά, χωρίς αίμα, χωρίς αγώνες, χωρίς θυσίες.

Η αμφισβήτηση της δημοκρατικότητας της Αριστεράς από τη Δεξιά δεν είναι φυσικά τίποτα καινούργιο στην πολιτική. Ούτε έχει αλλάξει στην ουσία της από το 1952 που ιδρύθηκε η Αυγή ως τις μέρες μας. Αν έχει αλλάξει, είναι κυρίως στη φρασεολογία. Έχουν υπάρξει περίοδοι που ο λόγος της σε αυτό το πολιτικό γήπεδο δείχνει να «μαλακώνει», υπηρετώντας πρόσκαιρα τακτικές επιδιώξεις. Και επειδή η ισοπέδωση δεν είναι ποτέ ακριβής: μεγάλο μέρος της Δεξιάς έχει ρίζες στο φιλελευθερισμό, έχει υπερασπιστεί τη Δημοκρατία, έχει διωχθεί από ανελεύθερα καθεστώτα όπως συνέβη επί χούντας. Σε ορισμένα στελέχη της όμως, όταν «ξύσεις» λίγο πιο βαθιά την επιφάνεια, βγαίνει η πραγματική τους εικόνα, η ευκολία με την οποία κατρακυλούν στο γνώριμο εμφυλιοπολεμικό μίσος. Και είναι λυπηρό να τα βλέπει κανείς στην κοινοβουλευτική ομάδα της σημερινής ΝΔ -είμαι σίγουρος ότι κάποια μέλη της δεν θα νιώθουν τόσο άνετα με τη συνύπαρξη.

Κατά τα άλλα, ρωτήθηκα στη διάρκεια της εκπομπής για τις αποκαλύψεις της εφημερίδας Παραπολιτικά, περί ηχογραφημένων διαλόγων της συζύγου του Π. Καμμένου με αστυνομικούς. Θύμισα ότι αν υπάρχει θέμα σήμερα, αυτό στοιχειοθετήθηκε χάρη στην εντολή έρευνας και σχηματισμού φακέλου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς η διερεύνηση πρέπει να ολοκληρωθεί και να αποδοθούν ευθύνες, όπου αποδειχθεί παρανομία 

Οι δημόσιοι λειτουργοί, συμπεριλαμβανομένων των αστυνομικών, πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να λαμβάνουν παράνομες εντολές και να τις υλοποιούν ή να συνομιλούν για υπηρεσιακά ζητήματα με αναρμόδια πρόσωπα. Αντιθέτως οφείλουν να καταγγέλλουν παρόμοιες πιέσεις. Σε αυτά τα ζητήματα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν ξεκάθαρη.

Στο μεταξύ, κατέληξα, ο κ. Χρυσοχοΐδης ας απαντήσει επιτέλους στις κοινοβουλευτικές ερωτήσεις που έχουν κατατεθεί για τον ξυλοδαρμό πολίτη από συνοδούς αστυνομικούς ( ; ) και μπράβους πολιτικού προσώπου. Είναι απαράδεκτο ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν και επιχειρείται να κουκουλωθούν στην εν έτει 2020 Ελληνική Δημοκρατία.