Ο Virginijus Sinkevicius, αρμόδιος Επίτροπος για το Περιβάλλον, τους Ωκεανούς και την Αλιεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απάντησε στην επιστολή-πρωτοβουλία του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Πέτρου Κόκκαλη και της Ευρωβουλευτή των Πρασινών, Γιούτα Πάολους, σχετικά με το νόμο Χατζηδάκη για «τον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας».

Σύμφωνα με την επιστολή, με το ν.4685/2020 για τον «εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας», η κυβέρνηση επανέφερε την αδιαφάνεια, αναίρεσε σημαντικές δικλείδες προστασίας της δημόσιας περιουσίας προς όφελος των ιδιωτικών επενδύσεων και επιτέθηκε στο καθεστώς των περιοχών Natura 2000.

Την επιστολή συνυπέγραψαν 49 ευρωβουλευτές της Αριστεράς, των Πρασίνων και των Σοσιαλιστών.

Ο Επίτροπος Sinkevicius, για το Περιβάλλον, τους Ωκεανούς και την Αλιεία, αναφέρει μεταξύ άλλων στην απάντηση του, πως:

- Έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Οκτώβριο διαδικασία ελέγχου της Ελλάδας, για μη συμμόρφωση στην υποχρέωση ουσιαστικής διαβούλευσης, με ικανό χρόνο σε πολίτες, οργανώσεις και τοπική αυτοδιοίκηση για να ενημερωθούν και να διαμορφώσουν άποψη στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στις αποφάσεις που αφορούν τους ίδιους, τον τομέα ευθύνης τους, ή το γνωστικό τους αντικείμενο.

- Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε ήδη παραπέμψει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, από το Νοέμβριο του 2019, για τη μη αποτελεσματική προστασία και διαχείριση των περιοχών Natura 2000.

- Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί πως δραστηριότητες όπως είναι τα ορυχεία και η εξόρυξη υδρογονανθράκων, δεν μπορούν να έχουν εκ προοιμίου εξαίρεση από τον έλεγχο περιβαλλοντικών επιπτώσεων στις περιοχές Natura 2000, όπως ψήφισε η κυβέρνηση με τον 4865, αφού είναι βέβαιη η σημαντική επίδραση τους στις περιοχές αυτές [βλ. Οδηγία για τους Οικοτόπους 92/43/ΕΟΚ"].

και τέλος,

- Πως η Επιτροπή θα προχωρήσει σε περαιτέρω έλεγχο σε ό,τι αφορά τη νομιμότητα του «νόμου Χατζηδάκη», σύμφωνα με την Οδηγία για τις Μελέτες Εκτίμησης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, την Οδηγία για τους Οικοτόπους και την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία.

Ο Πέτρος Κόκκαλης δήλωσε πως,

«Είναι σαφές σε όλους πλην της κυβέρνησης, πως το περιβάλλον δεν είναι μία υπόθεση των ειδικών ή των λίγων, αλλά αποτελεί τη σπουδαιότερη δημόσια περιουσία, με συμβολή στη βιομηχανία του τουρισμού, στη γεωργία, την αλιεία, και κυρίως στην ευζωία και την υγεία των πολιτών. Είναι ένας πλούτος που τον δανειζόμαστε από τις μελλοντικές γενιές.

Είναι μία περιουσία που ανήκει στους Έλληνες πολίτες και ουδείς δικαιούται να αλλάξει ‘σε μία νύχτα’, χωρίς διαβούλευση, κόντρα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, χάριν στρεβλών αντιλήψεων περί ανάπτυξης και δεδηλωμένης. Εκσυγχρονισμός του σημερινού πλαισίου δεν σημαίνει απορρύθμιση, αλλά εξέλιξη και βελτίωση, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προσμονές των πολιτών.

Οι επενδύσεις που χρειάζεται η Ελλάδα, μετά και την εμπειρία βραχυπρόθεσμων και κοντόφθαλμων πολιτικών πολλών δεκαετιών, είναι οι βιώσιμες επενδύσεις, που έχουν σχεδιαστεί στο πλαίσιο της Νέας Πράσινης Συμφωνίας, με τρόπο που το ιδιωτικό κέρδος δε θα προξενεί μακροχρόνια βλάβη σε όλους τους υπόλοιπους, αλλά αντιθέτως θα δημιουργεί νέες ευκαιρίες και καλυτερη ποιότητα ζωής για όλους.

Τέλος, θα ήθελα να τονίσω με κάθε τρόπο, πως δεν είναι θεσμική λειτουργία η παράκαμψη των κανόνων - εθνικών και ευρωπαϊκών - με υπουργικές αποφάσεις. Η διαφάνεια και η θεσμική λειτουργία παραμένουν το ζητούμενο και αποτελούν όρο για την προσέλκυση των μακροχρόνιων επενδυτών που θέλουμε και χρειαζόμαστε, αυτών που θα πιστέψουν στην Ελλάδα και δεν θα έρθουν απλά για μία αρπαχτή.»

Στην επιστολή που απεστάλη στις 15 Μαΐου είχαν τεθεί τα ακόλουθα ζητήματα:

- της χρονικά και ουσιαστικά μη επαρκούς ή νόμιμης διαβούλευσης με τους πολίτες και τους αρμόδιους φορείς,

- πως ο νόμος ψηφίστηκε από το 1/5ο των βουλευτών, λόγω της πανδημίας, λίγες μέρες προτού το κοινοβούλιο επανέλθει στην κανονική λειτουργία του

- το γεγονός πως ο νόμος καταργεί τη διαβούλευση κατά την τροποποίηση περιβαλλοντικών αδειών κι επομένως ανοίγει παράθυρο στην εν κρυπτώ αδειοδότηση έργων

- πως ενισχύεται η αδιαφάνεια εις βάρος του περιβάλλοντος και της δημόσιας περιουσίας, αφού μεγαλώνει το εύρος των ζητημάτων που μπορούν να «λυθούν» με υπουργική απόφαση, που θα μπορεί ακόμα και να εξαιρέσει ένα έργο από τον απαραίτητο περιβαλλοντικό έλεγχο

- πως απειλεί το καθεστώς των περιοχών Natura 2000, υποκαθιστώντας τους Φορείς Διαχείρισης, με ένα υδροκέφαλο οργανισμό ελεγχόμενο από την εκάστοτε κυβέρνηση

- την αυτόματη και επί της αρχής καθολική εξαίρεση δραστηριοτήτων όπως είναι τα λατομεία και οι εξορύξεις υδρογονανθράκων σε περιοχές Νatura 2000!

- την κατάργηση της δουλειάς που έχει γίνει μέχρι σήμερα για τους δασικούς χάρτες.