Σημεία από την ομιλία της βουλευτού Αχαΐας και αναπλ. Τομεάρχη Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, στη Βουλή κατά τη συζήτηση για την κύρωση των συμφωνιών για οριοθέτηση Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών με την Ιταλία και την Αίγυπτο

Είναι ευτύχημα που σήμερα σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα συζητάμε δύο κρίσιμες συμφωνίες και αξιωματική αντιπολίτευση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δε μπορώ να διανοηθώ τι θα είχε γίνει αν γινόταν το αντίστροφο.

Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο ποτέ δεν απέφυγε την ιστορία, αλλά ήταν πάντα μέσα στην ιστορία και με βάση αυτή χάραξε εξωτερική πολιτική. Άλλοι προσπάθησαν και προσπαθούν να φέρουν την ιστορία στα μέτρα τους.

Είμαστε σε μια κρίσιμη φάση και όντως η Τουρκία έχει αναβαθμίσει πάρα πολύ τη προκλητικότητά της τον τελευταίο καιρό.

Ο Πρωθυπουργός σήμερα κήρυξε το νέο πατριωτισμό. Σε τι συνίσταται αυτός ο νέος πατριωτισμός για να έχουμε όλα τα δεδομένα δημόσια πάνω στο τραπέζι; Το πρώτο είναι συμβιβασμοί. Και χαιρόμαστε που παρόλο δεν το ομολόγησε ούτε ο Πρωθυπουργός ούτε κανένας άλλος, εξωτερική πολιτική χωρίς συμβιβασμούς δεν γίνεται.

Είπε και κάτι άλλο ο Πρωθυπουργός: ότι όσο αδρανούμε, όσο ολιγωρούμε, τόσο οι συμβιβασμοί γίνονται οδυνηροί. Χαίρομαι για την κριτική που έκανε στο ίδιο του το κόμμα που επί χρόνια είχε υιοθετήσει τη λογική της αδράνειας και ότι αυτή εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα.

Ήταν αδράνεια όταν οι εθνικοί στόχοι ήταν αυτοί, όλο το διπλωματικό κεφάλαιο της χώρας ασχολιόταν για να είναι στο ύψος των εθνικών στόχων, που σημειωτέον μόνο η δεξιά είχε βάλει και το ΚΙΝΑΛ βοήθησε στη συνέχεια και που έρχεστε τώρα και αυτούς τους στόχους τους αλλάζετε άρδην, χωρίς καν συμβούλιο πολιτικών αρχηγών.

Μια εθνική στρατηγική δεν φτιάχνεται μόνο από τη ΝΔ. Αποφασίσατε λόγω της συγκυρίας και λόγω των ειδικών συνθηκών ότι η επήρεια 100% όλων των νησιών, η μέση γραμμή και τα απώτατα όρια της υφαλοκρηπίδας δεν εξυπηρετούν το εθνικό συμφέρον.

Πείτε το δημοκρατικά ότι για αυτούς τους λόγους εμείς πάμε σε κάτι άλλο, οδυνηρός συμβιβασμός –δεν θα βάλω επιθετικούς προσδιορισμούς καθόλου, θα πω οι συμβιβασμοί στην εξωτερική πολιτική-πείτε το όμως, να ακούσει ο ελληνικός λαός και να ξέρει περί τίνος πράγματος μιλάμε. Και όχι αύριο να εμφανιστούν διάφοροι μέσα στο εθνικό κοινοβούλιο και να φωνάζουν τους άλλους προδότες.

Μίλησε για τον εθνικό διχασμό ο κ. Πρωθυπουργός και εδώ δεν θα μιλήσω ως ιστορικός αλλά αξίζει να πούμε ότι ο εθνικός διχασμός φτιάχνεται μέσω της εξωτερικής πολιτικής.

Εκτιμώ τον κ. Δένδια για ένα και μοναδικό λόγο: όταν εδώ γινόταν η ντροπή του κοινοβουλίου να βγαίνει σύσσωμη τότε η αντιπολίτευση και να φωνάζει εθνικούς προδότες, την εκλεγμένη κυβέρνηση και να λέει δόγματα στα οποία είχε συμφωνήσει η χώρα ότι δεν ισχύουν, ότι δηλαδή η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική, ήταν ο μόνος ο κ. Δένδιας που βγήκε με παρρησία και είπε ότι η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική. Εγώ ως δημοκράτης άνθρωπος του το χρωστάω.

Θα επιμείνω ότι η ψήφος μας παρών έχει πολιτικό περιεχόμενο, δεν είναι φυγή από την ιστορία, αλλά ίσα-ίσα είναι μέσα στην ιστορία.

Η Συμφωνία των Πρεσπών είχε την ευρωπαϊκή προοπτική των δυτικών Βαλκανίων για να σταθεροποιηθεί η περιοχή. Βασιζόταν στην αλληλεγγύη, τη φιλία, την αλληλεξάρτηση και με γνώμονα ότι πράγματι η Τουρκία ήθελε τον νεο-οθωμανισμό ήθελε να τον εκβάλλει και στα Βαλκάνια. Από την άλλη, ότι εκμεταλλευόμαστε το ευρωπαϊκό πλαίσιο και εκεί τις κόκκινες γραμμές μας τις κάνουμε ευρωπαϊκές γραμμές.

Δεν αφήνεις τα συμφέροντά σου σε μεγάλα χέρια. Εκμεταλλεύεσαι τις ρωγμές, πρωταγωνιστείς στο να βάλεις τα δικά σου συμφέροντα στην ατζέντα και οι κυρώσεις αυτό το νόημα είχαν. Αυτά όλα δεν έγιναν.

Η ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία, τη στιγμή που γίνεται για διεμβολισμό και όχι για ακύρωση του τουρκο-λιβυκού συμφώνου έχει νόημα. Δεν έχουν νόημα όμως οι λεπτομέρειες, που δεν είναι λεπτομέρειες είναι βασικά θέματα, σε αυτή τη συγκυρία ειδικά και χωρίς στρατηγική.

Το παρών έχει πολιτικό περιεχόμενο και αρνούμαι -μετά από όσα έχουν γίνει και με την υπεύθυνη στάση την οποία κρατάμε- κατηγορηματικά από τη κυβέρνηση να μας σηκώνει το δάχτυλο για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να ψηφίσουμε. Ψηφίζουμε αυτό που θεωρούμε προς το συμφέρον της χώρας και έτσι συνεχίζουμε.