Το αστυνομικό κράτος Μητσοτάκη – Χρυσοχοϊδη κινείται από την αρχή της κυβερνητικής του θητείας εκτός κανόνων δικαίου και έξω από κάθε δημοκρατικό όριο. Η καταπάτηση ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, στον έναν χρόνο και κάτι αυτής της θητείας δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά δυστοπική κανονικότητα.

Όμως, η απαγγελία κατηγορίας σε ένα νεκρό, στο νεκρό, νέο, Βασίλη Μάγγο, θύμα βασανισμού από τους πραίτορες της ΕΛΑΣ ξεπερνά ακόμα και την πιο σκοτεινή οργουελική φαντασία. Παρά τη δημοσιότητα που πήρε ο άγριος ξυλοδαρμός του αδικοχαμένου νέου, παρά την κατακραυγή και αφού πέρασαν μέρες και μήνες χωρίς την παραμικρή έρευνα, η «Προκαταρτική Διοικητική Εξέταση», που υποκριτικά παραγγέλθηκε, ακυρώνεται από μια κτηνώδη απόπειρα συκοφάντησης και σκύλευσης του νεκρού.

Η εισαγγελία Βόλου σχηματίζει δικογραφία μετά το θάνατο του Βασίλη, στηριγμένη σε μικρή ποσότητα ουσιών, που η αστυνομία… βρίσκει στο σπίτι του την ημέρα του θανάτου του και που δεν έχουν ακόμη αναλυθεί από το Χημείο του κράτους!

Και ίσως  το πιο ανατριχιαστικό:  η κυνική ομολογία της Αστυνομίας του Βόλου, όταν στην καταγραφή του βιβλίου Αδικημάτων και Συμβάντων κατά τη διάρκεια της προσαγωγής και της κακοποίησης, του ζωντανού τότε ακόμη Βασίλη, στο Αστυνομικό τμήμα, αναφέρει: «Προσήχθη λόγω υπονοιών διάπραξης εγκλήματος, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος, ότι αυτός είναι γνωστός από τη συνεχή δράση του σε διάφορες συλλογικότητες, αλλά και από τη γενικότερη εγκληματική συμπεριφορά του….»

Άρωμα χούντας, μέθοδοι παρακράτους, ωμή απειλή.

Αν συμμετέχεις σε συλλογικότητες, αν έχεις ευαισθησίες, κοινωνική και πολιτική δράση, αν δηλαδή δεν είσαι κοινωνικά και πολιτικά «νεκρός», υπάρχουν τρόποι ακόμη και για τη φυσική σου εξόντωση.

«Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν και όταν μας σκοτώνουν, νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ», έγραψε ο Τάσος Λειβαδίτης.

Τους χρωστάμε και εμείς μια συλλογική απάντηση.