Δήλωση του εκπαιδευτικού και βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης, Γιάννη Αμανατίδη με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών

Σήμερα τιμούμε πάνω από 60 εκατομμύρια μάχιμους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο, -160.000 από αυτούς διδάσκουν στην Ελλάδα-, που με το έργο τους συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία των κοινωνιών.
Φέτος, η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών γιορτάζεται με θέμα «Δάσκαλοι: Ηγέτες στην κρίση, επαναπροσδιορισμός του μέλλοντος». Το 2020 ήταν ένα από τα πιο δύσκολα χρόνια στην πρόσφατη ιστορία. Με πάνω από το 90% του παγκόσμιου μαθητικού πληθυσμού εκτός σχολείου στο αποκορύφωμα της πανδημίας, η εκπαίδευση έχει επηρεαστεί σοβαρά από την εξάπλωση του Covid-19.
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, οι εκπαιδευτικοί παντού κινητοποιήθηκαν για να αντιμετωπίσουν την τεράστια πρόκληση.
Ο Ντέιβιντ Έντουαρντς, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Εκπαίδευσης, δήλωσε: «Οι εκπαιδευτικοί ανταποκρίνονται απόλυτα σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες στιγμές. Τώρα είναι η ώρα να μείνουμε μαζί, γιατί μαζί έχουμε τη δύναμη να πραγματοποιήσουμε πραγματικές αλλαγές στον κόσμο. Είμαστε το επάγγελμα της διδασκαλίας και της μάθησης. Για να μάθει ο κόσμος τα μαθήματα της πανδημίας, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ηγηθούν. Στις 5 Οκτωβρίου 2020 βρισκόμαστε στο ξεκίνημα.»
Δυστυχώς, στην Ελλάδα, η 5η Οκτωβρίου 2020 βρίσκει τους εκπαιδευτικούς αντιμέτωπους με αντιδημοκρατικές και αντιπαιδαγωγικές αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας.
Στις 30 Σεπτεμβρίου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ η «τιμωρητική» Κοινή Υπουργική Απόφαση για όσους μαθητές συμμετέχουν στις καταλήψεις, σύμφωνα με την οποία κάθε απουσία μαθητή από διδακτική ώρα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, «καταγράφεται από τον εκπαιδευτικό, προσμετράται στο γενικό σύνολο των απουσιών και λαμβάνεται υπόψη για τον χαρακτηρισμό της φοίτησης».
Η απόφαση αυτή, δεν είναι αντίθετη μόνο στα όσα επιτάσσει το Σύνταγμα της Ελλάδος (άρθρο 16 παρ. 4) «Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια», αλλά και στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1948), η οποία αναγνωρίζει την εκπαίδευση ως βασικό θεμελιώδες δικαίωμα και καθιερώνει το δικαίωμα ελεύθερης και ισότιμης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, για όλα τα παιδιά.
Από την κλασσική αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ως κύριος στόχος της εκπαίδευσης διακηρύσσεται η διαμόρφωση του ενεργού και υπεύθυνου πολίτη. Την ενεργό συμμετοχή των νέων στη ζωή και στην κοινωνία οι εκπαιδευτικοί την αντιμετωπίζουμε ως δικαίωμά τους για μια ζωή με αξιοπρέπεια και στεκόμαστε δίπλα τους, αντιπαρατάσσοντας στην παιδεία του ατομικισμού-ωφελισμού  την παιδεία των ουμανιστικών αξιών, χωρίς ποτέ να ξεχνάμε ότι: «Οι προοδευτικοί εκπαιδευτικοί πρέπει να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν είναι μόνο δάσκαλοι- κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί- δεν είναι μόνο ειδικοί της διδασκαλίας. Είμαστε πολιτικοί αγωνιστές επειδή είμαστε δάσκαλοι…... η σχέση μας με τους μαθητές μας είναι ένας εν δυνάμει τρόπος για να αλλάξουμε τα πράγματα τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Με αυτήν την έννοια η σχέση μας με τους μαθητές μας απαιτεί να τους σεβόμαστε». (Φρέιρε)