Άρθρο του βουλευτή στη Β1 εκλογική περιφέρεια Βορείου Τομέα Αθηνών και Τομεάρχη Εσωτερικών της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στην Εφημερίδα των Συντακτών

Αμέσως μετά το αποτέλεσμα της ιστορικής δίκης για την Χρυσή Αυγή και την πρωτοφανή λαϊκή κινητοποίηση που προηγήθηκε, παρακολουθήσαμε από τα πρώτα δευτερόλεπτα της απόφασης δύο γεγονότα:

-Πρώτο στο πεδίο: τη βροχή δακρυγόνων και κροτίδων κρότου – λάμψης σε μία άμεση προσπάθεια να διαλυθεί βίαια μια καθ’ όλα ειρηνική και άκρως ήρεμη – θα την έλεγα και γιορταστική- συγκέντρωση (γιορτή της Δημοκρατίας).

- Δεύτερον στην επικοινωνία: έγινε και συνεχίζεται με μανία μία τεράστια προσπάθεια «αναθεώρησης» της ιστορίας και των γεγονότων σε σχέση με την εκκόλαψη, την εγκληματική δράση, την πολιτική παρουσία και τη δίκη της Χρυσής Αυγής πριν ακόμα γραφεί.

Βιάζονται πολύ και πολλοί μετά την απόφαση να πουν ότι «και εμείς εκεί ήμασταν αγωνιστήκαμε, βρεθήκαμε στην σωστή πλευρά της ιστορίας».

Ευκαιρία λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα θέματα:

- Ο φασισμός και ο ναζισμός είναι γνήσια παιδιά του καπιταλισμού, του εθνικισμού και του ρατσισμού.

- Δημιουργήθηκε και γιγαντώθηκε στην Ιταλία από τους αριστοκράτες μεγαλοαγρότες και βιομήχανους, εναντίον των εργατών, εργατών γης και των συνεταιρισμών τους.

- Στην Γερμανία ο ναζισμός επικράτησε σε πλήρη συμφωνία με τους μεγαλοβιομήχανους και τους μεγαλοτραπεζίτες.

- Επικράτησε στην Ισπανία στρατιωτικά και παρέμεινε χαϊδεμένο παιδί του δυτικού καπιταλισμού για 50 χρόνια.

- Έζησε «μακρά ζωή» στην Λατινική Αμερική μέσα από συνεχή πραξικοπήματα με την πλήρη υποστήριξη του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού.

- Σήκωσε κεφάλι στην Ευρώπη μετά το 1990 όταν ήρθε «το τέλος της Ιστορίας» όταν εμφανίστηκαν πρώτα στις Βαλτικές δημοκρατίες και μετά στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη και ζητούσαν δικαίωση οι απόγονοι των SS.

Όταν τα συντηρητικά δεξιά κόμματα υιοθετούσαν τη ρητορική, τις θέσεις και την επιχειρηματολογία της ακροδεξιάς για να απαντήσουν στην λιτότητα και τις ανισότητες από τον / και την Λεπέν στη Γαλλία, στην Αυστρία, στην Ουγγαρία…

Στην Ελλάδα δρούσαν περιθωριακά «ως σταγονίδια» της στρατιωτικής χούντας ως υπόκοσμος της νύχτας και των συμμοριών εκβιαστών ως «μικροί ακραίοι σύμμαχοι» στην αντιμετώπιση διαδηλώσεων, απεργιών, λαϊκών κινητοποιήσεων.

Είναι συγκάτοικοι στη «δεξιά πολυκατοικία», για να θυμηθούμε και τον Γ. Καρατζαφέρη, - έστω και αν ζουν στο υπόγειο τους δίπλα στους υπονόμους.

Άλλωστε έτσι -με θαλπωρή- αντιμετωπίστηκαν και από τα συντηρητικά Μέσα Ενημέρωσης και από την συντηρητική Παράταξη. (Παρεμπιπτόντως μετά την απόφαση του δικαστηρίου ζητήθηκε η παραίτηση του πρώην Βουλευτή της ΧΑ Κουκούτση από την Προεδρεία του Συνδέσμου Ύδρευσης του Δήμου Καλαμάτας, θέση που τον είχε διορίσει ο Δήμαρχος Θ. Βασιλόπουλος, άξιο πολιτικό τέκνο του κ Σαμαρά).

Σε ποιας παράταξης και για ποιους λόγους, σε ποιους πολιτικούς έχουν παρεισφρήσει οι λέξεις «λαθρομετανάστες», «γυφτοσκοπιανοί» κτλ. Προφανώς χαιρόμαστε που σήμερα μετά την απόφαση βρίσκονται τόσοι πολλοί και τόσο κοντά, στην σωστή πλευρά της ιστορίας, τους θέλουμε, τους έχει ανάγκη η Δημοκρατία. Αλλά οφείλουμε να θυμόμαστε, γιατί έρχονται και άλλες κρίσιμες στιγμές στη χώρα, ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά. Σύντομα θα μαζευτεί πάλι κοινωνική καύσιμη ύλη.

Εάν κάτι χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ, σε συλλογικό επίπεδο, είναι κοινωνική, οικονομική και εργασιακή ασφάλεια, πολιτικές αποφάσεις που εξυπηρετούν το συλλογικό συμφέρον και υπεύθυνη διαχείριση των εθνικών ζητημάτων.

Είναι ευθύνη όλων των δημοκρατικώνκαι προοδευτικών δυνάμεων του τόπου να θωρακίσουν θεσμικά, πολιτικά, οικονομικά τη δημοκρατία μας με όλες μας τις δυνάμεις. Να μη βρεθεί κανείς μόνος στο περιθώριο, να διαμορφώσουμε ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας και να μην δώσουμε ούτε σπιθαμή χώρου στο τέρας του ναζισμού για να μεγαλώσει.

Τέλος, να θυμόμαστε πάντα τις τρεις γυναίκες της δίκης, την κα Μάγδα Φύσσσα, την ανακρίτρια κα Ευτέρπη Κοτζαμάνη και την Πρόεδρο του Δικαστηρίου κα Μαρία Λεπενιώτη, μας χρειάζονται, το θάρρος, η Δημοκρατική παρρησία τους, ως παρακαταθήκη για το μέλλον.