Την έλλειψη στρατηγικής και την αδιέξοδη τακτική του κατευνασμού και της αδράνειας από πλευράς κυβέρνησης κατέδειξαν τα ανοιχτά μέτωπα και τα ρήγματα στις σχέσεις με την Τουρκία, τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία που μας απασχόλησαν τις τελευταίες ημέρες.

Ενώ ο κ. Μητσοτάκης καθησυχάζει ότι «έχουμε αφήσει πίσω» την ένταση με την Τουρκία, λίγα 24ωρα μετά την συνάντησή του με τον Τ. Ερντογάν, τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη και ελικόπτερα πραγματοποίησαν 11 παραβιάσεις του FIR Αθηνών.

Προηγουμένως, η Τουρκία μετέτρεψε παράνομα την Μονή της Χώρας σε Τζαμί, την οποία ο Πρωθυπουργός περιορίστηκε στο να σχολιάσει απλώς ως «αχρείαστη», ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών προκλητικά χαρακτήρισε ως «κόκκινη γραμμή» τη δημιουργία θαλάσσιων πάρκων σε Αιγαίο και Ιόνιο, ενώ κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου, ο Τούρκος Πρόεδρος αποκάλεσε «τουρκική» τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.

Να υπάρχει διάλογος με την Τουρκία, όχι όμως να εφησυχάζουμε σε μια Διακήρυξη την οποία η Τουρκία συστηματικά υπονομεύει θέτοντας στο τραπέζι υπαρκτές και μη διαφορές. Και σε καμία περίπτωση να μην παρασυρθούμε στο πεδίο που θέλει η Τουρκία. Δηλαδή στην επίλυση των κρίσιμων ζητημάτων της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ σε διμερές επίπεδο και την διαπραγμάτευση εφ’όλης της ύλης (γκρίζες ζώνες, αποστρατιωτικοποίηση νησιών κλπ). Η διατήρηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων σε καλό επίπεδο δεν πρέπει να περνάει μέσα από τη δική μας αφωνία και υποχώρηση.

Σε αυτή την περίοδο γεωπολιτικών εντάσεων και κλιμάκωσης του αναθεωρητισμού και της αλυτρωτικής ρητορικής από γειτονικές χώρες, απαιτείται ενεργητική, δυναμική και πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική με γνώμονα το μέγιστο δυνατό εθνικό συμφέρον. Και φυσικά, με συνέχεια, όπως πράττουν όλα τα σοβαρά κράτη στα ζητήματα που χαρακτηρίζουν εθνικά.

Το πράττει αυτό η εξωτερική πολιτική που ασκεί ο κ. Μητσοτάκης; Μάλλον αλλοπρόσαλλα θα λέγαμε ότι εξελίσσεται τόσο σε διεθνές επίπεδο, όσο και σε επίπεδο Βαλκανίων και ελλητουρκικών σχέσεων.

Από την υποψηφιότητα Μπελέρη, που έγινε καθαρά ψηφοθηρικά, την επιλογή να δυναμιτίσει τις παραδοσιακές σχέσεις με τη Σερβία με την εισήγηση Μπακογιάννη για το Κόσοβο, μέχρι τις απανωτές κυβιστήσεις της κυβέρνησης της ΝΔ αναφορικά με την Συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Μητσοτάκης αποδεικνύει ότι διαπραγματεύεται για τον εαυτό του με επικίνδυνα αποτελέσματα για τη χώρα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ γνώριζε εδώ και καιρό ότι το εθνικιστικό, αδερφό της κόμμα, VMRO, θα κέρδιζε τις εκλογές στη Βόρεια Μακεδονία. Ο κ. Γεωργιάδης, μάλιστα, πριν 4 χρόνια ευχόταν δημόσια να εκλεγεί το VMRO για να ακυρώσουν από κοινού τη Συμφωνία των Πρεσπών. Σήμερα, που η νέα πρόεδρος και ο πρωθυπουργός της γείτονος χώρας αποκαλούν τη χώρα Μακεδονία, η ελληνική κυβέρνηση ζητά σεβασμό της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Η εξωτερική πολιτική της χώρας και η διαχείριση των ανοιχτών μετώπων και των κρίσιμων εθνικών θεμάτων δείχνουν ότι είναι δέσμιες των εσωκομματικών ισορροπιών μιας κυβέρνησης που μέχρι στιγμής εξαντλεί τον πατριωτισμό της στα προεκλογικά της συνθήματα.