Άρθρο της Ράνιας Σβίγκου, υπεύθυνης για τον τομέα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στην Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία,   στην εφημερίδα "ΑΥΓΗ"

Την περίοδο των προεδρικών debate, μια μεγάλη μερίδα της δεξιάς πτέρυγας των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ είχε υποστηρίξει ότι, για να ηττηθεί ο Τραμπ, θα έπρεπε να «λειανθεί» ο λόγος και οι προγραμματικές εξαγγελίες του κόμματος, για να προσελκύσει ψηφοφόρους των Ρεπουμπλικάνων. Αλλά και την επομένη των εκλογών, τέθηκε ξανά το ερώτημα, αν τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι καλύτερα για τον Μπάιντεν. Ενδεικτικό είναι ότι την προηγούμενη εβδομάδα, μια σειρά από ηγετικά στελέχη  διατύπωσαν την άποψη ότι η στήριξη, από την αριστερή πτέρυγα του κόμματος, ριζοσπαστικών θέσεων για τη δημόσια υγεία και ασφάλιση, αλλά και αιτημάτων του κινήματος Black Lives Matter (BLM), όπως η μείωση των κονδυλίων για την αστυνόμευση, στοίχισαν στο κόμμα πολύτιμες ψήφους, καθώς και έδρες στην Βουλή των Αντιπροσώπων.

Όμως, αν κοιτάξει κανείς τα δεδομένα, ο παραπάνω ισχυρισμός διαψεύδεται παταγωδώς. Γνωρίζουμε από τις ποιοτικές αναλύσεις των exit polls, ότι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών πλειοψήφησε στις γυναίκες, ιδίως στις νέες, στους μαύρους και ισπανόφωνους, στη νεολαία, στα εργατικά και κατώτερα μεσαία κοινωνικά στρώματα, στους κατοίκους αστικών περιοχών, σε όσους στήριξαν το κίνημα Black lives matter, σε όσους θεωρούν ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας, καθώς και σε όσους θεωρούν ότι οι αμβλώσεις πρέπει να είναι νόμιμες. Αυτό από μόνο του δεν αποτελεί κάτι νέο. Η έκπληξη είναι η πρωτοφανής συμμετοχή σε αυτές τις εκλογές, η οποία αποτελεί ρεκόρ. Σε ποσοστό του αμερικάνικου πληθυσμού, είχε να σημειωθεί από το 1900.

Ο Τζο Μπάιντεν κατάφερε να λάβει πάνω από 77 εκατομμύρια ψήφους, παρόλο που και ο Ντόναλντ Τραμπ έλαβε περισσότερες ψήφους από τις προηγούμενες εκλογές. Φαίνεται ότι, σε αντίθεση με την Χίλαρι Κλίντον, ο Μπάιντεν κατάφερε να συσπειρώσει σε σχεδόν απόλυτο βαθμό τους παραδοσιακούς και νέους φιλελεύθερους και προοδευτικούς ψηφοφόρους, και να τους ωθήσει να πάνε να ψηφίσουν. Οι γυναίκες, οι οικονομικά ασθενέστεροι και η νεολαία ήταν οι στυλοβάτες της νίκης Μπάιντεν.

Σε αυτήν τη μεγάλη κινητοποίηση αποφασιστική ήταν η δουλειά μυρμηγκιού που έκαναν, πόρτα-πόρτα, σε γειτονιές και σε χώρους εργασίας, ακτιβιστές, μέλη κινημάτων, αριστεροί και προοδευτικοί υποψήφιοι, όπως η Αλεσάντρια Οκάζιο-Κορτέζ στη Νέα Υόρκη, η Ιλχάν Ομάρ στη Μινεσότα, η Αγιάνα Πρίσλει στη Μασαχουσέτη, η Ρασίντα Τλαήμπ στο Μίσιγκαν, αλλά και η Κόρι Μπους στο Μιζούρι, η Στέισι Άμπραμς στη Τζόρτζια. Εκατομμύρια πολίτες γράφτηκαν για πρώτη φορά στους εκλογικούς καταλόγους, και ψήφισαν, όχι μόνο αρνητικά (για να μην επανεκλεγεί ο Τραμπ), αλλά και θετικά, υπέρ μιας προοδευτικής αλλαγής.

Στις κρισιμότερες, για το τελικό αποτέλεσμα, Πολιτείες, δηλαδή την Πενσυλβάνια, το Μίσιγκαν, την Τζόρτζια, την Αριζόνα και το Γουισκόνσιν, αν εξαιρέσουμε την Αριζόνα, οι υπόλοιπες τέσσερις ξαναψήφισαν, έστω και οριακά, Δημοκρατικούς, όπως άλλωστε έκαναν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 1988, με εξαίρεση το 2016. Και, δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι, τόσο στην Αριζόνα, όσο και στις άλλες τρεις Πολιτείες, της «ζώνης της σκουριάς» (Πενσυλβάνια, Μίσιγκαν, Γουισκόνσιν) όλο το προηγούμενο διάστημα, έγινε μια τεράστια καμπάνια «από τα κάτω», κυρίως ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους φτωχούς αυτών των αποβιομηχανοποιημένων Πολιτειών, οι οποίοι το 2016 είχαν στραφεί στον Τραμπ, στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών.

Επαναπροσέγγιση με τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους, μαζικές καμπάνιες εγγραφής νέων, με βάση μια προοδευτική ατζέντα. Αυτή ήταν η συμβολή της Αριστεράς των Δημοκρατικών, η οποία αποδείχθηκε νικηφόρα.

Όπως το έθεσε και ο Μπέρνι Σάντερς: «112 υποψήφιοι βουλευτές τάχθηκαν υπέρ του σχεδίου για ένα Δημόσιο Σύστημα Υγείας (Medicare for All). Όλοι εξελέγησαν. Από τους 98 υποστηρικτές του Green New Deal, μόνο ένας δεν εξελέγη. Η υποστήριξη της δημόσιας υγείας και της Πράσινης Νέας Συμφωνίας δεν είναι απλώς σωστή κυβερνητική πολιτική, είναι επίσης επιτυχημένη πολιτική».

Αυτό που έδειξαν, μεταξύ άλλων, οι ΗΠΑ, είναι ότι οι εκλογές δεν κερδίζονται αν στραφεί κανείς στο κέντρο, όπως πιστεύει η δεξιά πτέρυγα των Δημοκρατικών, ή στον λαϊκισμό, προσπαθώντας να αντιγράψει τον αντίπαλο. Κερδίζονται πηγαίνοντας στον κόσμο, μιλώντας στους ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο, δίνοντας αριστερές και προοδευτικές απαντήσεις στα μεγάλα ζητήματα. Διεκδικώντας για όλες και όλους, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ελευθερίες. Όλα αυτά που έκανε, δηλαδή, και ο ΣΥΡΙΖΑ, κερδίζοντας τις εκλογές του 2015 και βγαίνοντας ισχυρός σε αυτές του 2019.