Άρθρο του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στην εφημερίδα Καθημερινή

Ζούμε σε μία κρίσιμη μεταβατική περίοδο προς έναν κόσμο που δεν θα βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα, προς έναν κόσμο που θα αντιλαμβάνεται πως το κράτος δικαίου, η κοινωνική κινητικότητα και η βιώσιμη ανάπτυξη είναι όροι για μία ανθούσα οικονομία, χωρίς πανδημίες, βαθιές κοινωνικές ανισότητες και πολιτική αποσταθεροποίηση.

Γνωρίζουμε επίσης, πως ο πλανήτης θα τα καταφέρει και χωρίς εμάς. Είναι παρωχημένη η αντίληψη πως όσοι αγωνίζονται για μία πράσινη Ευρώπη, παλεύουν για το περιβάλλον, για τα δέντρα, τις θάλασσες, τον αέρα και τα δάση. Ο αγώνας είναι για τη συνέχιση του πολιτισμού μας, παρά τις ανεπίστρεπτες αλλαγές που έχουμε ήδη επιφέρει στο κλίμα και το φυσικό περιβάλλον.

Ο Ευρωπαϊκός Νόμος για το Κλίμα αποτελεί τον πυρήνα και την ομπρέλα κάτω από την οποία συγκεντρώνονται όλα τα σύγχρονα κοινωνικά και οικονομικά αιτήματα για αλλαγή στον τρόπο που ζούμε και δουλεύουμε, στον τρόπο που παράγουμε και καταναλώνουμε. Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και η Δίκαιη Μετάβαση έπονται ως εξειδικεύσεις για τον τρόπο υλοποίησης και χρηματοδότησης της αλλαγής.

Το συνολικό ύψος του νέου ΠΔΠ 2021-2027, μαζί με το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ) πλησιάζει τα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ και αποτελεί τη μεγαλύτερη δημόσια στοχευμένη παρέμβαση στην οικονομία από την εποχή του Σχεδίου Μάρσαλ. Πρόκειται για μία δημοσιονομική επέκταση άνευ προηγουμένου, συνοδεία της από κοινού ανάληψης υποχρεώσεων τριακονταετίας, καθώς και της δημιουργίας ίδιων πόρων για τη χρηματοδότηση των απαιτούμενων αλλαγών.

Το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ) εστιάζει στην ανάκαμψη από την κρίση του covid19, ενώ παράλληλα χρηματοδοτεί την Πράσινη Μετάβαση, δηλαδή τη ριζοσπαστική αλλαγή μας, προκειμένου να αποκτήσουμε μία λιγότερο αυτοκαταστροφική σχέση με τη φύση. Η κοινωνική, οικονομική και οικολογική ανθεκτικότητα που καλείται να οικοδομήσει το ΤΑΑ αντικατοπτρίζεται στις αρχές του «μη βλάπτειν» (do no harm), του «μη εγκαταλείπειν» (leave no one behind) και του σεβασμού στο κράτος δικαίου.

Πλέον όλες οι επενδύσεις που στηρίζονται από τα χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ οφείλουν να ανταποκρίνονται σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά κριτήρια ώστε να ευθυγραμμίζονται με τους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους κλιματικούς στόχους που έχει θέσει η Ένωση, με δίκαιο τρόπο, σεβόμενοι τους εργαζόμενους και τις ιδιαιτερότητες των περιφερειών της Ευρώπης.

Πρέπει παράλληλα να εξασφαλίσουμε ότι το δημόσιο χρήμα θα παράγει κοινωνικά αγαθά, που προάγουν και δεν υπονομεύουν τη δημόσια υγεία, την κοινωνική συνοχή και την κλιματική ασφάλεια. Αυτοί οι στόχοι πρέπει τώρα να ενταχθούν στον πυρήνα και του χρηματοπιστωτικού τομέα. Η Ταξονομία, η αρχή του «μη βλάπτειν» και το πλαίσιο για τα Πράσινα Ομόλογα είναι εργαλεία που πρέπει να καθοδηγούν όχι μόνο τις ιδιωτικές, αλλά και τις δημόσιες επενδύσεις.

Πρέπει να μας γίνει συνείδηση πως κάθε ευρώ που θα επενδύουμε ως Ένωση θα πρέπει να είναι ένα «πράσινο ευρώ», ένα ευρώ υπέρ της επιβίωσης μας στον πλανήτη, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της ασφάλειας όλων.