Και τ΄ όνομα του ήταν Άνθρωπος…

Ο Βασίλης Πάικος δεν είναι πια μαζί μας.

Άφησε την τελευταία του πνοή το απόγευμα της Παρασκευής 27 Νοεμβρίου.

Δεν αποχαιρετούμε μόνο έναν πολύτιμο σύντροφο, φίλο και δάσκαλο. Αποχαιρετούμε έναν βαθιά εμποτισμένο με περίσσεια ευγένεια Μεσολογγίτη.

Ο Βασίλης Πάικος διέθετε το κληρονομικό χάρισμα της μεγαλοφυΐας της καρδιάς. Αυτή που κάνει να σιωπά κάθε τι ηχηρό και μετρήσιμο και το μαθαίνει να ακούει, να λειαίνει ακατέργαστες επιθυμίες. Η μεγαλοφυΐα της καρδιάς διδάσκει καλοσύνη και γλυκιά πνευματικότητα. Διδάσκει ιδανικά και αλήθειες γι` αυτό ο Βασίλης Πάικος ήταν βαθιά "αιρετικός" και στην σωστή πλευρά της ιστορίας. 

Στο Μεσολόγγι είδε το φως και κατάλαβε την ζωή. Εκεί έχτισε δομές και ανακάλυψε αξίες, όπως έλεγε ο ίδιος σε κάθε συζήτηση και ευκαιρία. 

Μόνη πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια σύντροφε μας Βασίλη. 

Με την ευλογημένη αύρα της να σε διαπερνά και να σε καθορίζει.

Ήσουν από τους τυχερούς που κατάφερες να την αποκρυπτογραφήσεις περισσότερο. Την αρχοντιά, την πνευματικότητα και την σαγήνη του τοπίου του γκρίζου και των νερών που γοητεύει τους πάντες.

Καλές αντάμωσες αδερφέ μας