Πέρασαν ήδη 28 χρόνια από την ημέρα που η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα Άτομα με Αναπηρία. Το διάστημα που μεσολάβησε από το 1992 μέχρι σήμερα είναι αλήθεια ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει προς μια κατεύθυνση θετική για τα ΑμεΑ, είναι όμως σαφές ότι ο αγώνας για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο, υπενθυμίζοντάς μας πως ακόμη συνεχίζουν να υφίστανται φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού.
Σε γενικές γραμμές οι Παγκόσμιες Ημέρες είναι εδώ για να μας ευαισθητοποιούν και να μας θυμίζουν που και που τα απολύτως αυτονόητα: Ότι είμαστε άνθρωποι, ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλους τους ανθρώπους ως ίσους προς εμάς, χωρίς να κάνουμε διακρίσεις, γκρεμίζοντας τα όποια στερεότυπα μας συνοδεύουν αναφορικά με την αντιμετώπιση των ατόμων με κινητική ή άλλη αναπηρία.

Τα ΑμεΑ δεν ζητάνε ειδική μεταχείριση, αφού είναι ένα ζωντανό κύτταρο της ανθρώπινης φύσης και της ποικιλομορφίας της. Αυτό που απαιτούν και δικαιούνται απόλυτα είναι ισότιμη μεταχείριση. Άλλωστε είναι γνωστό ότι αποτελεί έναν ασφαλή δείκτη του επιπέδου πολιτισμού μιας κοινωνίας, ο σεβασμός που δείχνει στην τήρηση των ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων των μελών της. Η κατανόηση της θέσης του «άλλου», η καταπολέμηση του κοινωνικού ρατσισμού και ο σεβασμός της διαφορετικότητάς του, επιβάλλουν την ισότιμη αντιμετώπιση και την φροντίδα των ΑμεΑ και άλλων κοινωνικών κατηγοριών, που πλήττονται από τον κοινωνικό αποκλεισμό.