ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού:

«Αναδιοργάνωση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων και μετονομασία του σε Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων, ίδρυση ν.π.ι.δ. με την επωνυμία «Μουσείο-Ελαιοτριβείο Βρανά» στον Δήμο Λέσβου, προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς στο εξωτερικό, ρυθμίσεις για το ιστορικό μουσείο Κρήτης και το μουσείο «Φοίβος Ανωγειανάκης» και άλλες διατάξεις του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού».

Θέμα: “Δικαίωμα Δημόσιου Δανεισμού από Βιβλιοθήκες”

Α. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Το Δικαίωμα Δημόσιου Δανεισμού (ΔΔΔ) αποτελεί ένα από τα πνευματικά δικαιώματα και απορρέει από τη χρήση του έργου του πνευματικού δημιουργού, στις δανειστικές βιβλιοθήκες. Ορίζεται κατ’ αρχάς ως αποκλειστικό δικαίωμα, δηλαδή ως δυνατότητα του πνευματικού δημιουργού να επιτρέπει ή να απαγορεύει τον δανεισμό του πρωτοτύπου ή των αντιγράφων του έργου του, ή, κατά παρέκκλιση, ως δικαίωμα εύλογης αμοιβής για τον δανεισμό αυτόν. Η κοινοτική οδηγία 2006/115, ορίζει τον «δημόσιο δανεισμό» ως την πράξη «διάθεσης προς χρήση για περιορισμένο χρονικό διάστημα και όχι για άμεσο ή έμμεσο οικονομικό ή εμπορικό όφελος, όταν γίνεται από ιδρύματα προσβάσιμα στο κοινό». Κέντρο και γνώμονας της νομοθετικής ρύθμισης για το δικαίωμα δημόσιου δανεισμού αποτελεί το συμφέρον του πνευματικού δημιουργού, επιδίωξη της παρέμβασης του νομοθέτη ωστόσο είναι επίσης η ανάγκη εξισορρόπησης του πνευματικού δικαιώματος τόσο με τον σημαντικό ρόλο που παίζουν οι βιβλιοθήκες ως πυλώνας κάθε πολιτικής για το βιβλίο και την ανάγνωση, όσο και με μια σειρά άλλα δικαιώματα τα οποία απολαμβάνουν οι πολίτες σε μια δημοκρατική πολιτεία (π.χ. το δικαίωμα στη γνώση, την πληροφορία, την ενημέρωση, την εκπαίδευση, την έρευνα κτλ.).
Ως επίρρωση των παραπάνω και θεωρώντας ότι το ζήτημα του δημόσιου δανεισμού πρέπει να αποτελέσει πεδίο αμοιβαίας ωφέλειας μεταξύ των δικαιούχων δημιουργών, των βιβλιοθηκών και του δημοσίου συμφέροντος, η παρούσα νομοθετική ρύθμιση, αξιοποιώντας τη δυνατότητα που δίνει η σχετική κοινοτική νομοθεσία και ακολουθώντας τις βέλτιστες πρακτικές άλλων κρατών, αφενός, προβλέπει εξαιρέσεις από την υποχρέωση καταβολής εύλογης αμοιβής για το ΔΔΔ για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, και αφετέρου ορίζει αυτή η εύλογη αμοιβή να καταβάλλεται ετησίως ως εφάπαξ ποσό κεντρικά από το κράτος, ούτως ώστε οι βιβλιοθήκες να μπορούν να ασκούν απρόσκοπτα τη λειτουργία τους, δηλαδή τον δανεισμό τόσο βιβλίων, όσο και αντιγράφων μουσικών ή οπτικοακουστικών έργων. Για τις προβλέψεις του νόμου, σημαντικό κριτήριο αποτέλεσαν οι πραγματικές συνθήκες των βιβλιοθηκών στη χώρα μας, κατά κύριο λόγο η ιδιαίτερα χαμηλή χρηματοδότησή τους, η δυσκολία στη συλλογή συγκεκριμένων στοιχείων όσον αφορά τον αριθμό των δανεισμών και των συνδρομητών τους, αλλά και η βούληση του νομοθέτη να υποστηρίξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη λειτουργία τους, για την οποία θεωρεί ότι απαιτείται οπωσδήποτε περαιτέρω ενίσχυση τόσο από το κεντρικό κράτος, όσο και από τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η ενίσχυση του εθνικού δικτύου βιβλιοθηκών αποβαίνει εξάλλου, σύμφωνα με κάθε σχετική έρευνα, προς όφελος των δημιουργών του βιβλίου, αφού κάθε χώρα με ισχυρό και δυναμικό δίκτυο βιβλιοθηκών διαθέτει ταυτοχρόνως και μια ανεπτυγμένη και υγιή αγορά βιβλίου.
Η νομοθετική ρύθμιση έχει τη μορφή της προσθήκης νέου άρθρου 5Α «Δικαίωμα δημόσιου δανεισμού από βιβλιοθήκες» στον ν. 2121/1993.
Παράγραφος 1η
Το πεδίο άσκησης της διάταξης είναι οι δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες, οι βιβλιοθήκες που ανήκουν σε Ν.Π.Δ.Δ. και σε Ν.Π.Ι.Δ. και εποπτεύονται από το Κράτος, και οι βιβλιοθήκες κοινωφελών ιδρυμάτων, οργανισμών και μορφωτικών ιδρυμάτων, εφόσον είναι ανοιχτές στο κοινό και επιχορηγούνται από το Κράτος. Ορίζονται επίσης ως εξαιρέσεις από την καταβολή του δικαιώματος δημόσιου δανεισμού οι βιβλιοθήκες δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και οι ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες που είναι μέλη του Συνδέσμου Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. Με τις εξαιρέσεις αυτές η πολιτεία σταθμίζει ως υπέρτερο το δικαίωμα των πολιτών στην εκπαίδευση και την έρευνα και απαλλάσσει τα ως άνω ιδρύματα από την υποχρέωση καταβολής του ΔΔΔ. Η πρακτική αυτών των εξαιρέσεων είναι συχνή και σύμφωνη με την κοινοτική νομοθεσία. Στις εξαιρέσεις δεν περιλαμβάνεται το Δανειστικό Τμήμα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, το οποίο εντάσσεται στο πεδίο άσκησης της διάταξης.
Παράγραφος 2η
Βάση της παρούσας νομοθετικής ρύθμισης είναι η πρόσφατη κοινοτική οδηγία 2006/115. Εξαιρούνται έργα αρχιτεκτονικής ή εφαρμοσμένων τεχνών τα οποία δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του πνευματικού δικαιώματος. Εμπίπτουν τα αντίγραφα σε ψηφιακή μορφή με τις προϋποθέσεις που θέτει η διάταξη και με τον όρο ότι δανείζονται σύμφωνα με τους όρους που έχουν τεθεί κατά την απόκτηση των αντιγράφων από τη βιβλιοθήκη όσον αφορά τον αριθμό των ταυτόχρονων χρηστών και για περιορισμένο πάντα χρονικό διάστημα. Διευθετείται έτσι και η αναπτυσσόμενη αγορά και διάθεση ψηφιακών βιβλίων σύμφωνα με τα μέχρι τώρα ισχύοντα στην κοινοτική νομοθεσία.
Παράγραφος 3η
Ορίζεται το ύψος της ετήσιας καταβολής εύλογης αμοιβής για το δικαίωμα δημόσιου δανεισμού σε 350.000 ευρώ. Για τον ορισμό αυτού του ποσού χρησιμοποιήθηκε το πρότυπο της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Οργανισμών για τα Δικαιώματα Αναπαραγωγής. Ο υπολογισμός βασίστηκε σε στοιχεία όπως ο πληθυσμός της χώρας, το ΑΕΠ, ο αριθμός των ενεργών βιβλιοθηκών, η ετήσια χρηματοδότησή τους, ο αριθμός των τόμων που διαθέτουν στους καταλόγους τους και ο κύκλος εργασιών των εκδοτικών επιχειρήσεων. Το εν λόγω ποσό θεωρείται εύλογο και για την καταβολή του ορίζονται ως αρμόδια τα Υπουργεία Εσωτερικών (κατά 75%) και Παιδείας (κατά 25%), τα οποία και έχουν στην αρμοδιότητά τους την πλειονότητα των δημόσιων δανειστικών βιβλιοθηκών που βρίσκονται στο πεδίο εφαρμογής της διάταξης. Η αμοιβή αυτή επαναπροσδιορίζεται ανά τριετία λαμβάνοντας υπόψη τυχούσες μεταβολές των παραπάνω στοιχείων. Προς τούτο εκδίδεται κοινή υπουργική απόφαση των υπουργείων Εσωτερικών, Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού και Οικονομικών.
Παράγραφος 4η
Ορίζεται η κατανομή της εύλογης αμοιβής για το Δικαίωμα Δημόσιου Δανεισμού μεταξύ των διαφορετικών κατηγοριών δικαιούχων. Ορίζεται για τα πρώτα έξι έτη η αμοιβή να καταβάλλεται μόνο στους πρωτογενείς δημιουργούς έργων λόγου (συγγραφείς, φωτογράφους, εικονογράφους, ανθολόγους κ.ά.) και του εκδότες, στο βαθμό που τα βιβλία αποτελούν την συντριπτική πλειονότητα έργων προς δανεισμό στις περισσότερες δανειστικές βιβλιοθήκες της χώρας. Μεταξύ των δημιουργών έργων λόγου, η κατανομή γίνεται με γνώμονα τη βούληση του νομοθέτη να ενισχυθούν πρωτίστως οι πρωτογενείς πνευματικοί δημιουργοί στους οποίους καταβάλλεται το 70% της εύλογης αμοιβής, ενώ το 30% προορίζεται για τους εκδότες έργων λόγου. Για την περίπτωση των μουσικών και οπτικοακουστικών έργων, τα ποσοστά ορίζονται αντιστοίχως σε 55% για τους πρωτογενείς πνευματικούς δημιουργούς, και από 15% μοιράζονται οι ερμηνευτές, οι εκτελεστές καλλιτέχνες και οι παραγωγοί των προαναφερθέντων έργων. Το ύψος και η καταβολή της εύλογης αμοιβής για τα μουσικά και οπτικοακουστικά έργα θα οριστεί με την ΚΥΑ της προηγούμενης παραγράφου.
Παράγραφος 5η
Στο βαθμό που πρόκειται για εύλογη αμοιβή έναντι δικαιώματος, η αμοιβή αυτή καταβάλλεται υποχρεωτικά στους αρμόδιους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης. Για την κατανομή αυτής της αμοιβής μεταξύ διαφορετικών οργανισμών της ίδιας κατηγορίας δικαιούχων ακολουθούνται τα οριζόμενα από το νόμο και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, άρα κατ’ αρχάς η κατανομή επαφίεται σε συμφωνία μεταξύ των οργανισμών, ενώ σε περίπτωση που αυτή δεν επιτευχθεί αρμόδιος για τον καθορισμό της είναι ο Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΟΠΙ), ο οποίος και την καθορίζει μέχρι τον επαναπροσδιορισμό του ύψους της αμοιβής από επόμενη κοινή υπουργική απόφαση της παρ. 3. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης που δεν συμφωνούν με την απόφαση του ΟΠΙ μπορούν να ζητήσουν από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, δικάζον κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, να καθορίσει άλλη κατανομή.
Παράγραφος 6η
Τα προβλεπόμενα από τις παραγράφους 4 και 5 καθώς και οι περαιτέρω διαδικασίες, τα αναγκαία δικαιολογητικά και οι σχετικοί τίτλοι πληρωμής ορίζονται με κοινή υπουργική απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του Υπουργείου Οικονομικών.
Παράγραφος 7η
Δεδομένου ότι η καταβολή της εύλογης αμοιβής για το ΔΔΔ γίνεται κεντρικά και σε ετήσια βάση από το κράτος και δεδομένου ότι στόχος του νομοθέτη είναι η στήριξη των πνευματικών δημιουργών, ορίζεται ότι τα διαχειριστικά έξοδα για τη συγκεκριμένη εύλογη αμοιβή δεν μπορούν να υπερβαίνουν το 5%, στο βαθμό που η προβλεπόμενη διαδικασία απαλλάσσει τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης από κόπο και έξοδα που απαιτεί η είσπραξη άλλων κατηγοριών εύλογης αμοιβής. Υποχρέωση των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης είναι το ποσό αυτό να αποδίδεται απευθείας στους πνευματικούς δημιουργούς και τους υπόλοιπους δικαιούχους. Πέραν ωστόσο της σύμφωνης με τον κανονισμό ενός εκάστου οργανισμού διανομής, ο νόμος δίνει τη δυνατότητα και για άλλες μορφές απόδοσης της εύλογης αμοιβής που απορρέει από το Δικαίωμα Δημόσιου Δανεισμού, υπό τον όρο αυτή να αποδίδεται πάντα σε δημιουργούς και δικαιούχους. Τέτοιες εναλλακτικές μορφές θα μπορούσαν να είναι οι υποτροφίες, η χρηματοδότηση δημιουργών για εκπαιδευτικούς λόγους ή για την προώθηση ενός έργου στο εξωτερικό, η χρηματοδότηση εκδοτών για την ανατύπωση εξαντλημένων έργων της ελληνικής βιβλιογραφίας που θεωρούνται σημαντικά και όχι επαρκώς ανταποδοτικά κ.ά.π. Προϋποθέσεις για την επιλογή οποιασδήποτε από τις παραπάνω εναλλακτικές μορφές απόδοσης της εύλογης αμοιβής από το ΔΔΔ είναι η έγκρισή της από τη Γενική Συνέλευση του εκάστοτε Οργανισμού και εν συνεχεία από τον ΟΠΙ, η έκδοση ανοιχτής πρόσκλησης για τους πιθανούς συμμετέχοντες και οι διαφανείς διαδικασίες επιλογής των ωφελούμενων δικαιούχων.
Παράγραφος 8η
Ορίζεται ότι αμοιβή για τον δημόσιο δανεισμό οφείλεται και από ανοιχτές στο κοινό βιβλιοθήκες κοινωφελών ιδρυμάτων, οργανισμών και μορφωτικών ιδρυμάτων που δεν επιχορηγούνται από το Κράτος. Στην περίπτωση αυτή, το ύψος της αμοιβής προκύπτει κατόπιν συμφωνίας των εν λόγω βιβλιοθηκών και ιδρυμάτων με τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης. Συνίσταται να λαμβάνονται υπόψη τα κριτήρια και ο τρόπος υπολογισμού της εύλογης αμοιβής αναφορικά με τις κρατικά εποπτευόμενες και επιχορηγούμενες βιβλιοθήκες. Σε περίπτωση μη επίτευξης συμφωνίας εντός 60 ημερών, αρμόδιο για τον ορισμό της αμοιβής είναι το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.
Παράγραφος 9η
Αφ’ ης στιγμής, καθορίζεται με τις παραπάνω παραγράφους το πεδίο εφαρμογής της σχετικής διάταξης, το ύψος της εύλογης αμοιβής και ο τρόπος καταβολής και κατανομής της μεταξύ της πολιτείας, των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης και των δικαιούχων πνευματικών δημιουργών που συμβάλλονται με αυτούς, καθώς και οι κάθε είδους εξαιρέσεις, η παράγραφος 2 του άρθρου 22 του ν. 2121/1993 και η περίπτωση (β) της παραγράφου 3 του άρθρου 54 του ν. 4481/2017 καταργούνται.

Β. ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΘΗΚΗ
A. Προστίθεται άρθρο 5Α στο ν. 2121/1993 ως ακολούθως:
«Άρθρο 5Α ν. 2121/1993 –Δικαίωμα δημόσιου δανεισμού από βιβλιοθήκες
1. Όταν έργο αποτελεί αντικείμενο δημόσιου δανεισμού από δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες, από βιβλιοθήκες που ανήκουν σε Ν.Π.Δ.Δ. και σε Ν.Π.Ι.Δ. που εποπτεύονται από το Κράτος, και από βιβλιοθήκες κοινωφελών ιδρυμάτων, οργανισμών και μορφωτικών ιδρυμάτων, εφόσον είναι ανοιχτές στο κοινό και επιχορηγούνται από το Κράτος οφείλεται αμοιβή στον δημιουργό σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο παρόν. Από την υποχρέωση καταβολής αμοιβής εξαιρείται ο δημόσιος δανεισμός από βιβλιοθήκες δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (σχολικές βιβλιοθήκες), καθώς και από ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες που είναι μέλη του Συνδέσμου Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών.
2. Το δικαίωμα αυτό δεν αναλώνεται από οποιαδήποτε πώληση ή άλλη πράξη διανομής του πρωτοτύπου ή των αντιτύπων και δεν εφαρμόζεται σε σχέση με τα έργα αρχιτεκτονικής και τα έργα εφαρμοσμένων τεχνών. Ο δημόσιος δανεισμός νοείται σύμφωνα με τα οριζόμενα στην οδηγία 2006/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 2006 (ΕΕΕΚ αριθμ. L 376/28 - 27.12.2006). Στην έννοια του δημόσιου δανεισμού εμπίπτει και ο δανεισμός αντιγράφων σε ψηφιακή μορφή, εφόσον προέρχονται από νόμιμη πηγή, έχουν τεθεί σε κυκλοφορία με πρώτη πώληση ή με άλλου είδους μεταβίβαση του αντιγράφου εντός της ΕΕ από τον δικαιούχο του δικαιώματος διανομής ή με την άδεια του δικαιούχου και εφόσον το ψηφιακό αντίγραφο χρησιμοποιείται σύμφωνα με τους όρους που θέτει η απόκτησή του από τη βιβλιοθήκη όσον αφορά τον αριθμό ταυτόχρονων χρηστώνκαι για περιορισμένο πάντα χρονικό διάστημα, μετά τη λήξη του οποίου διασφαλίζεται με τη λήψη κατάλληλων τεχνολογικών μέτρων ότι δεν θα μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί από αυτόν.
3. Η αμοιβή για τον δημόσιο δανεισμό ορίζεται στο ποσό των τριακοσίων πενήντα χιλιάδων (350.000)ευρώ ετησίως, το ύψος της οποίας καθορίστηκε βάσει του προτύπου υπολογισμού του δικαιώματος δημοσίου δανεισμού της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Οργανισμών για τα Δικαιώματα Αναπαραγωγής (International Federation of Reproduction Rights Organisations (IFRRO)) και έχοντας λάβει υπόψη τον πληθυσμό της Ελλάδος, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, τον κύκλο εργασιών του εκδοτικού τομέα, τον συνολικό αριθμό των βιβλιοθηκών του πρώτου εδαφίου της παρ. 1, την ετήσια χρηματοδότησή τους και τον συνολικό αριθμό τόμων που βρίσκονται στις συλλογές τους. Η αμοιβή αυτή δεν υπόκειται σε ΦΠΑ ή άλλου είδους παρακρατήσεις. Υπόχρεοι για την καταβολή της αμοιβής είναι το Υπουργείο Εσωτερικών για το 75% της αμοιβής και το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων για το 25% της αμοιβής. Το ύψος της αμοιβής αναπροσαρμόζεται κάθε τρία (3) έτη βάσει κοινής υπουργικής απόφασης των Υπουργών Εσωτερικών, Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, και Οικονομικών, η οποία λαμβάνει υπόψη τυχόν μεταβολές των ως άνω κριτηρίων.
4. Η αμοιβή της παρ. 3 καταβάλλεται για τον δημόσιο δανεισμό έργων λόγου κατά 70% στους πρωτογενείς πνευματικούς δημιουργούς, και ειδικότερα στους συγγραφείς, μεταφραστές, φωτογράφους, εικονογράφους κ.ά., και κατά 30% στους εκδότες. Για τον δανεισμό μουσικών και οπτικοακουστικών έργων, η ως άνω αμοιβή καταβάλλεται κατά 55% στους πρωτογενείς πνευματικούς δημιουργούς, 15% στους ερμηνευτές, 15% στους εκτελεστές καλλιτέχνες και 15% στους παραγωγούς φορέων ήχου ή ήχου και εικόνας. Η αμοιβή τα πρώτα έξι έτη θα κατανέμεται μόνο στους πρωτογενείς δημιουργούς των έργων λόγου και στους εκδότες λόγω της περιορισμένης έκτασης δημόσιου δανεισμού των υπόλοιπων έργων. Με την κοινή υπουργική απόφαση της παρ. 3 αποφασίζεται η καταβολή της αμοιβής και καθορίζεται το ύψος αυτής σε σχέση με τα μουσικά και τα οπτικοακουστικά έργα, καθώς και σε σχέση με τυχόν άλλα έργα.
5. Η αμοιβή καταβάλλεται υποχρεωτικά στους αρμόδιους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης και η καταβολή της απαλλάσσει από οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση σχετικά με τον δημόσιο δανεισμό. Η κατανομή της αμοιβής μεταξύ διαφορετικών Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης της ίδιας κατηγορίας δικαιούχων ορίζεται με συμφωνία μεταξύ τους. Σε περίπτωση που δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία εντός 30 ημερών από τη θέση σε ισχύ της παρούσας ρύθμισης, και εφεξής από τη δημοσίευση της κοινής υπουργικής απόφασης της παρ. 3, η απόφαση για την κατανομή λαμβάνεται από τον ΟΠΙ. Η εν λόγω απόφαση ισχύει μέχρι τον επαναπροσδιορισμό του ύψους της αμοιβής από την κοινή υπουργική απόφαση της παρ. 3. Η απόφαση του ΟΠΙ διαμορφώνεται σύμφωνα με τις απόψεις των ενδιαφερόμενων οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, την καλή πίστη, τα συναλλακτικά ήθη και τις ακολουθούμενες πρακτικές σε διεθνές και ενωσιακό επίπεδο. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης που δεν συμφωνούν με την απόφαση του ΟΠΙ μπορούν να ζητήσουν από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, δικάζον κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, να καθορίσει άλλη κατανομή.
6. Τα ποσά και η κατανομή αυτών σε ποσοστά σύμφωνα τα προβλεπόμενα στις παραγράφους 4 και 5, η διαδικασία που απαιτείται, τα δικαιολογητικά και οι σχετικοί τίτλοι πληρωμής καθορίζονται με κοινή υπουργική απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Πολιτισμού και Αθλητισμού.
7. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης σύμφωνα με τον ν. 4481/2017 αποδίδουν την αμοιβή στους δικαιούχους. Σε κάθε περίπτωση τα έξοδα διαχείρισης των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν το 5% επί της αμοιβής κατά παρέκκλιση της παρ. 3 του α. 18 ν. 4481/2017.
8. Αμοιβή οφείλεται και στις περιπτώσεις όπου ο δημόσιος δανεισμός πραγματοποιείται από ανοιχτές στο κοινό βιβλιοθήκες κοινωφελών ιδρυμάτων, οργανισμών και μορφωτικών ιδρυμάτων μη επιχορηγούμενων από το Κράτος, το ύψος της οποίας συμφωνείται μεταξύ των εν λόγων ιδρυμάτων και των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης. Αν δεν επιτευχθεί συμφωνία τους εντός 60 ημερών από τη θέση σε ισχύ της παρούσας ρύθμισης, οποιοδήποτε από τα μέρη μπορεί να ζητήσουν από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, δικάζον κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, να καθορίσει το ύψος της αμοιβής.»
B. Η παράγραφος 2 του άρθρου 22 του ν. 2121/1993 και η περίπτωση (β) της παραγράφου 3 του άρθρου 54 του ν. 4481/2017 καταργούνται.

Αθήνα 3-12-2020

Οι προτείνοντες βουλευτές

Αναγνωστοπούλου Αθανασία (Σία)

Σκουρολιάκος Παναγιώτης (Πάνος)

Αμανατίδης Ιωάννης

Βαγενά-Κηλαηδόνη Άννα

Βασιλικός Βασίλειος (Βασίλης)

Βερναρδάκης Χριστόφορος

Βέττα Καλλιόπη

Μάλαμα Κυριακή

Μάρκου Κωνσταντίνος (Κώστας)

Μωραΐτης Αθανάσιος (Θάνος)

Σκουρλέτης Παναγιώτης (Πάνος)

Τζούφη Μερόπη

Χρηστίδου Ραλλία