• Δημ. Παπαδημούλης: «Το Ταμείο Ανάκαμψης δεν πρέπει να είναι “μια κι έξω”, αλλά να βρούμε μονιμότερους μηχανισμούς»

• «Η πανδημία υπογραμμίζει την αξία του κοινωνικού κράτους και την ανάγκη να ενισχυθεί πανευρωπαϊκά»

• «Ο τρόπος που η ΕΕ αντιμετώπισε τις κυρώσεις για την Τουρκία είναι ένα Βατερλώ και για την Ευρώπη και την Ελλάδα. Ο Ερντογάν πανηγυρίζει ακόμη μια φορά – Αυτό που δεν κατανοώ είναι γιατί δηλώνει ικανοποιημένος ο Έλληνας Πρωθυπουργός»

• Συνέντευξη του Δ. Παπαδημούλη στο ρ/σ «Αθήνα 98.4 FM»

Ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης, μίλησε σήμερα στο ρ/σ «Αθήνα 98.4 FM» (Αθηνά Κορλίρα, Αλεξάνδρα Βουδούρη) αναφορικά με τον νέο Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό για το 2021, την ευρωπαϊκή αντιμετώπιση της πανδημίας και τη νέα αναωβολή κυρώσεων προς την Τουρκία μετά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής.
Ακολουθεί η πλήρης συνέντευξη:

Κύριε Παπαδημούλη, υπογραμμίσατε χτες ότι «ο προϋπολογισμός της ΕΕ για το 2021 είναι πολύ κατώτερος των αναγκών των ευρωπαϊκών κοινωνιών». Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί; Και τι μπορεί να γίνει;

ΔΠ: Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πέτυχε κάποιες αξιόλογες βελτιώσεις σε σχέση με την αρχική πρόταση της Κομισιόν την οποία είχε περικόψει το Συμβούλιο. Πετύχαμε μια αύξηση 150 εκατομμυρίων ευρώ. Επομένως, υπάρχει μια πρόοδος σε σχέση με την αρχική πρόταση. Αν όμως συγκρίνουμε το τι κάνει η ΕΕ, σε σχέση με όσα είχαμε ζητήσει ως Ευρωκοινοβούλιο, και ακόμη περισσότερο, σε σχέση με αυτά που χρειάζονται οι οικονομίες μας, τα κράτη μέλη, οι κοινωνίες μας αυτή την ώρα, είμαστε πολύ πίσω.

Γιατί συνέβη αυτό;
Διότι γενικώς, ενώ έγινε ένα θετικό βήμα με το Ταμείο Ανάκαμψης – για πρώτη φορά εκδίδει κοινό χρέος η ΕΕ μέσω της Κομισιόν, σημαντικού ύψους – 750 δισεκατομμυρίων ευρώ, ο προϋπολογισμός και για το 2021 και για τα επόμενα χρόνια έως και το 2027, παραμένει καρφωμένος στο 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ.
Με τέτοια χρήματα στο κοινό ταμείο, δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις του σήμερα, που είναι: η αντιμετώπιση της πανδημίας, η επένδυση στο μέλλον –κλιματική αλλαγή, ψηφιακή μετάβαση, και η στήριξη του κοινωνικού κράτους, γιατί η κρίση αυτή της πανδημίας, που έχει προκαλέσει και μια τεράστια ύφεση, μεγαλώνει επικίνδυνα τις ανισότητες, με πρώτα θύματα τους ασθενέστερους και τη νέα γενιά, που χτυπιέται πρώτη απ’ όλους, από τη μεγάλη αύξηση της ανεργίας.
Επομένως, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και οι προοδευτικές πολιτικές ομάδες, ζητούν περισσότερη Ευρώπη και στην Οικονομία, για να μπορέσουμε με τα χρήματα ενός ενισχυμένου κοινοτικού προϋπολογισμού, να κάνουμε περισσότερα ώστε η επόμενη πανδημία να μην μας πιάσει στον ύπνο, τα συστήματα υγείας να είναι πιο ισχυρά και πιο αποτελεσματικά, και γεωπολιτικά κι οικονομικά, η Ευρώπη, τώρα που αλλάζουν οι ισορροπίες στον πλανήτη, να επενδύσει περισσότερο στους δυναμικούς τομείς. Δεν έχουμε ούτε ένα ψηφιακό γίγαντα. Δεν φορολογούμε τους ψηφιακούς γίγαντες…

Ε, έχουμε πάντως κάποιες προσπάθειες φορολόγησης των φηφιακών γιγάντων, αν μου επιτρέπετε…

Ακριβώς αυτό. Έχουν γίνει προσπάθειες, οι οποίες έχουν αποδώσει μέχρι στιγμής μηδενικά αποτελέσματα. Και ένας από τους στόχους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με μεγάλες πλειοψηφίες, από την Αριστερά μέχρι την Κοινοβουλευτική Δεξιά –μόνο η ακροδεξιά είναι έξω, είναι να ενισχυθούν οι ίδιοι πόροι με δυο γερά μέσα: Το ένα είναι η φορολόγηση των ψηφιακών γιγάντων, δηλ. πέρα από το να αποκτήσουμε κι εμείς κάποιον ψηφιακό γίγαντα στην ΕΕ, να μη είναι μόνο οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι, όσο δρουν μέσα στην ΕΕ, να πληρώνουν και κανένα φόρο – να μην πληρώνουν μόνο οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και το δεύτερο, είναι ο λεγόμενος, φόρος συναλλαγών, ή FTT, με τον οποίο μπορούν να εξασφαλιστούν 56 δισεκατομμύρια ευρώ για το κοινό ταμείο.

Σας ευχαριστούμε που μας ενημερώνετε, και γι’ αυτό το κομμάτι των συζητήσεων που διεξάγονται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και βλέπουμε ότι υπάρχει μια αγαστή συνεργασία αρκετών ευρωομάδων σε αυτά τα θέματα.
Να πάμε τώρα στις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας. Στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αξιολογήθηκε γενικότερα βέβαια, από τους Ευρωπαίους ηγέτες, η συντονισμένη προσπάθεια της ΕΕ για την καταπολέμηση της υγειονομικής κρίσης, συμπεριλαμβανομένων των εμβολίων και των κλινικών δοκιμών. Πώς αξιολογείτε αυτή την προσπάθεια;

Τα συμπεράσματα των Συνόδων Κορυφής, συνήθως, εξωραΐζουν την πραγματικότητα. Την ώρα που υπέγραφαν αυτά, οι ΠΘ και οι ΠτΔ των 27 κρατών μελών, τα κράτη μέλη όλα, από την Ελλάδα μέχρι τη Γερμανία και τη Σουηδία, δοκιμάζονται από ένα σφοδρό δεύτερο κύμα της πανδημίας.
Στη Γερμανία χτες ανακοίνωσαν καθολικό lockdown. Στην Ελλάδα, παρότι έχουμε ένα μήνα και, ισχύος lockdown αλα ελληνικά, έχουμε 100 νεκρούς την ημέρα και το τελευταίο διάστημα, μειώνονται και τα τεστ. Δεν έχουμε δηλαδή ιχνηλάτηση του πού βρισκόμαστε. Γιατί το λέω αυτό; Διότι αν αυτά που αποφάσισε η ηγεσία της ΕΕ τον Ιούλιο ήταν ένα σημαντικό θετικό βήμα, σήμερα, τον Δεκέμβριο, με την εμπειρία και με την οδύνη όσων συμβαίνουν, φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά. Δυναμώνει ένας προβληματισμός που λέει ότι το Ταμείο Ανάκαμψης δεν πρέπει να είναι “μια κι έξω” και μετά business as usual, αλλά πρέπει να βρούμε μονιμότερους μηχανισμούς.
Επίσης, υπάρχει ένας προβληματισμός όχι μόνο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και στην Κομισιόν και ακόμη και στην ΕΚΤ της κας Λαγκάρντ, ότι χρειάζεται να επιταχύνουμε τη ολοκλήρωση της ενοποίησης με την τραπεζική ενοποίηση και την εγγύηση των καταθέσεων.
Λείπει μια ισχυρή δημοσιονομική απάντηση, μια χρηματοδότηση της φιλόδοξης κλιματικής ατζέντας. Με τα χρήματα που υπάρχουν, δεν μπορεί να χρηματοδοτηθούν οι στόχοι που εξήγγειλε η κα Φον Ντερ Λάιεν. Λείπει μια ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, που το είδαμε πόσο κοστίζει, στην πανδημία. Διότι, τα συστήματα Υγείας , μετά από μια περίοδο αποδυνάμωσης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού, ήταν ανέτοιμα. Ή στο ζήτημα των εμβολίων, όπου δεν υπήρξε ο αναγκαίος ευρωπαϊκός συντονισμός, τώρα έχει ξεκινήσει να συμβαίνει.
Άρα, θα σας έλεγα ότι τα διδάγματα της πανδημίας είναι δυο:
Το πρώτο ότι αν δεν δαμάσουμε την πανδημία, δεν θα ανακάμψει η οικονομία. Όσοι απλώς «ανοίγουν την οικονομία» κάνουν ζημιά και στην οικονομία, γιατί μετά αναγκάζονται να την κλείσουν με χειρότερο τρόπο, το είδαμε στην Ελλάδα με το άνοιγμα του τουρισμού, το είδαμε και στη Βόρεια Ελλάδα με τους εργάτες γης που έρχονταν στη χώρα μας χωρίς πρωτόκολλα και ελέγχους και τώρα το πληρώνει η Βόρεια Ελλάδα με εκατόμβες νεκρών.
Και το δεύτερο είναι, ότι χρειάζεται πολύ ισχυρότερη και ταχύτερη ενοποίηση της Ευρώπης, για να αντιμετωπίσει και τις υγειονομικές και τις οικονομικές προκλήσεις, αλλά και το γεωπολιτικό της ρόλο.
Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, ο τρόπος με τον οποίο η ΕΕ αντιμετώπισε την Τουρκία ήταν ένα Βατερλώ –και για την Ευρώπη και για την Ελλάδα.

Ένα σχόλιό σας για την έκβαση του Συμβουλίου των ηγετών της ΕΕ ως προς τις κυρώσεις για την Τουρκία;
Δεν υπάρχει τίποτα πιο χαρακτηριστικό από τους πανηγυρισμούς του Ερντογάν για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής. Εγώ καταλαβαίνω γιατί πανηγυρίζει ο Ερντογάν – απέφυγε τις κυρώσεις για μια ακόμη φορά, οι οποίες, για Τρίτη συνεχόμενη φορά, μεταφέρθηκαν σε προσεχή Σϋνοδο, τον Μάρτιο. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί δηλώνει ικανοποιημένος ο Έλληνας ΠΘ, ενώ είχε προαναγγείλει δια του κυβερνητικού εκπροσώπου «κυρώσεις που θα δαγκώνουν».
Όταν λες ότι επιδιώκεις κυρώσεις «που θα δαγκώνουν» και δεν τις παίρνεις, τότε έχεις αποτύχει στο στόχο σου ή έχεις κοροϊδέψει αυτούς που τους είπες ότι επιδιώκεις αυτό. Το να λες όμως ότι επιδιώκεις κυρώσεις «που θα δαγκώνουν» και μετά να λες ότι «ε, μωρέ δεν χρειάζονται κυρώσεις και εν πάσει πριπτώσει «οι κυρώσεις μπορεί και να μην είναι καλό πράγμα», αυτό δείχνει διπλωματική ένδεια, έλλειψη εθνικής στρατηγικής και μια προσπάθεια εξαπάτησης του κόσμου.