Η αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής σε όλους τους τομείς ενισχύει την επιχείρηση εκφοβισμού και φίμωσης κάθε αντίθετης άποψης, με πρόσχημα την πανδημία.

Αυτό επιχειρείται σε πολλά επίπεδα:

Κατά την άσκηση από τους πολίτες των δικαιωμάτων τους: Με προσφυγή στη βία από τις αστυνομικές δυνάμεις, συνταγματικά ανεπίτρεπτους περιορισμούς, προσαγωγές, συλλήψεις, άσκηση διώξεων και άλλες μεθόδους.

Στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης: Εκτός από την αυθαίρετη χρηματοδότησή τους για διαφήμιση και δήθεν ενημέρωση, χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, και την επιδίωξη οικονομικού στραγγαλισμού των ολίγων μέσων μαζικής ενημέρωσης που διατυπώνουν αντιπολιτευτικό λόγο, επιχειρείται η εκκαθάριση και η επαγγελματική εξόντωση δημοσιογράφων (ακόμη και σε μέσα φιλικά προς την κυβέρνηση) που «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις».

Στη Βουλή: Με τον περιορισμό του λόγου και την περιστολή του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης των βουλευτών (χαρακτηριστικές είναι οι άρσεις ασυλίας βουλευτών, διότι από του βήματος της Βουλής προέβησαν σε αξιολογικές κρίσεις για τη δράση αστυνομικών οργάνων και διότι το απαίτησε εκδότης έντυπου μέσου μαζικής ενημέρωσης), που συνοδεύουν την εν κρυπτώ, χωρίς διαβούλευση και δημοσιότητα, ψήφιση σημαντικών νομοσχεδίων και «φωτογραφικών» τροπολογιών, εν μέσω πανδημίας και συνθηκών υπολειτουργούσας Βουλής.

Συμπερασματικά, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί να οικοδομήσει ένα σύστημα φίμωσης του αντιλόγου και επιβολής «σιωπής νεκροταφείου», ώστε η αποτυχία της σε όλα τα πεδία του δημόσιου βίου να αποκρύπτεται και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει σε όλους τους τομείς να μη συναντούν αντιρρήσεις και αντίσταση. Αυτή η επιχείρηση, που υποκρύπτει φόβο για όσα γίνονται και όσα επέρχονται, εντάσσεται στο δόγμα «νόμος και τάξη», το οποίο στην πραγματικότητα είναι «τρόμος και πάταξη».

Εν ολίγοις, η υγειονομική και οικονομική κρίση που ταλανίζουν τη χώρα συνοδεύεται και από μία θεσμική κρίση, με το εκ μέρους της κυβέρνησης της ΝΔ επιβαλλόμενο καθεστώς αυταρχισμού, την παραβίαση του Συντάγματος και την περιστολή των ελευθεριών του λαού.

Ο λαός έχει και το δικαίωμα και την υποχρέωση να αντιδράσει. Και θα το πράξει, διότι η δημοκρατία δεν μπαίνει σε «καραντίνα».