Δήλωση της Σίας Αναγνωστοπούλου, τομεάρχη Πολιτισμού της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Τη στιγμή που η κυβέρνηση επιχειρεί με κάθε τρόπο τη διάλυση και την απαξίωση του Δημόσιου Πανεπιστημίου, που τα τρολ και τα φερέφωνά της το παρουσιάζουν ως χώρο ανομίας και εγκληματικότητας προκειμένου να δικαιολογήσουν το πρωτόγνωρο φαινόμενο της δημιουργίας ενός ειδικού σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας, έρχονται στο φως της δημοσιότητας ντροπιαστικές εικόνες από το κτίριο της οδού Αδριανού 3, όπου στεγάζονται το Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο και το Ωδείο Athenaeum. Δεν πρόκειται μάλιστα για μια απλή, συνηθισμένη διάρρηξη, αλλά για μια τεράστια καταστροφή του χώρου, για την οποία οι διαρρήκτες χρειάστηκε να κόψουν τη σιδεριά ενός παραθύρου και να παραμείνουν για μέρες στο εσωτερικό του βανδαλίζοντας, διαλύοντας τον εξοπλισμό του και απογυμνώνοντάς το από τη σημαντική περιουσία του. Ένας ιστορικός χώρος για την πόλη της Αθήνας και για τη λόγια μουσική στη χώρα, εν αναμονή για την απόφαση να ανοίξουν επιτέλους οι χώροι πολιτισμού και καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, αφήνεται απροστάτευτος και λεηλατείται.
Η Νέα Δημοκρατία χρησιμοποιεί την έννοια της ασφάλειας αποκλειστικά για τη δημιουργία ηθικού πανικού στους πολίτες, στοχοποιώντας τα πανεπιστήμια, τις καταλήψεις, τις συλλογικές αντιδράσεις και διαμαρτυρίες. Χιλιάδες αστυνομικοί εκλήθησαν να εμποδίσουν τις εκδηλώσεις μνήμης των πολιτών στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αλλά κανείς δεν ήταν παρών ώστε να σώσει από την καταστροφή έναν εμβληματικό χώρο πολιτισμού. Καινούργια σώματα δημιουργούνται για τον έλεγχο των ήπιας έντασης και μικρής συμμετοχής διαδηλώσεων, για την αστυνόμευση των πανεπιστημίων, εμποδίζεται η πρόσβαση του οποιουδήποτε πολίτη στα πανεπιστημιακά κτίρια, ενώ η πραγματική ασφάλεια των πολιτών αντιμετωπίζει πλήθος απειλών: από την πλημμελή μέριμνα για τη δημόσια υγεία μέχρι την κάθε είδους εγκληματικότητα που δρα ανεξέλεγκτη.
Καλούμε την κυβέρνηση να αφήσει τις ιδεοληψίες και να αντιληφθεί επιτέλους τις πραγματικές προτεραιότητες της κοινωνίας. Τα Πανεπιστήμια χρειάζονται επαρκή χρηματοδότηση για τη διδασκαλία και την έρευνα, προσλήψεις διοικητικού προσωπικού, καθαριστών και καθαριστριών, φυλακτικού προσωπικού, και όχι αστυνομία. Και η αστυνομία οφείλει να μεριμνά κατά κύριο λόγο για την ασφάλεια των πολιτών, πόσο μάλλον εμβληματικών χώρων του πολιτισμού και της περιουσίας τους.