Άρθρο του Βουλευτή Νοτίου Τομέα Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στο tvxs.gr

Είναι σαφές ότι είμαστε με την Σοφία και όλες τις «Σοφίες» του κόσμου. Είναι σαφές ότι καταδικάζουμε όλα αυτά τα περιστατικά που μόνο «μεμονωμένα» δεν είναι. Είναι σαφές, όμως, ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και να συμπαραταχθούμε με ορισμένους από αυτούς που «πέφτουν από τα σύννεφα» όταν μαθαίνουν για κάθε είδους καταγγελίες... Δυστυχώς στη χώρα μας τα «στεγανά», το «εσύ θα βγάλεις το φίδι από την τρύπα;» και το «για το δικό σου καλό καλύτερα να μην μιλήσεις», είναι πολύ διαδεδομένα.

Δυστυχώς στην Ελλάδα η προστασία των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας όλων ανεξαιρέτως, «μπαίνει σε ζυγαριά» πολλές φορές. Η Σοφία Μπεκατώρου είναι Ολυμπιονίκης, είναι μια σύγχρονη δυναμική γυναίκα και, παρ’ όλα αυτά, χρειάστηκε πολλά χρόνια για αποφασίσει να μιλήσει. Υπάρχουν οι «Σοφίες της διπλανής πόρτας», οι οποίες ακόμα δεν έχουν τολμήσει να μιλήσουν για την δική τους υπόθεση, γιατί φοβούνται. Φοβούνται την απόλυση ή το να έρθουν σε ρήξη με κάποιον που επηρεάζει την ζωή τους, το «τι θα πει η κοινωνία», φοβούνται ότι μπορεί να μην γίνουν πιστευτές, φοβούνται «τον ίσκιο τους». Υπάρχει ένας γενικευμένος φόβος, ένα «μην τα βάζεις με τους ισχυρούς», ένα κλίμα αποθάρρυνσης από κάθε διεκδίκηση. Ελπίζω τώρα αυτό, χάρη στη γενναία συμπεριφορά της κ. Μπεκατώρου «να σπάσει».

Παρακολουθώ τις αντιδράσεις όλων όσοι στηρίζουν την Σοφία και είμαι μαζί τους. Αναφέρομαι στο σύνολο χωρίς καμία εξαίρεση. Αναρωτιέμαι όμως: Τα μηνύματα που εκπέμπονται από την πολιτεία τους τελευταίους πολλούς μήνες, είναι μηνύματα που ενισχύουν την διεκδίκηση αυτονόητων δημοκρατικών δικαιωμάτων ή αποθαρρύνουν; Ας θυμηθούμε:

-Υγειονομικοί μίλησαν για ελλείψεις στα νοσοκομεία και μετατέθηκαν (πχ. ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στον Άγιο Σάββα). Σε βάρος άλλων υγειονομικών διετάχθη ΕΔΕ επειδή «κόλλησαν κορονοϊό»…

-Δημοσιογράφοι (πχ. Δήμητρα Κρουστάλλη, Έλενα Ακρίτα) έγραψαν την άποψη τους και απολύθηκαν ή υποχρεώθηκαν να παραιτηθούν.

-Δικαστικοί (πχ. η κ. Τουλουπάκη) έκαναν την δουλειά τους και διώκονται.

-Εργοδότες εκβίασαν εργαζόμενους για να επιστρέψουν το Δώρο Χριστουγέννων μόλις το έλαβαν… Ταυτοχρόνως, το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας αποδυναμώνεται!

-Αστυνομικοί, με εντολές άνωθεν, αυθαιρετούν κατά πολιτών (υπόθεση Ινδαρέ, επίθεση στην συγκέντρωση έξω από τον Άρειο Πάγο την ημέρα ανακοίνωσης της απόφασης για την Χρυσή Αυγή, επίθεση κατά διαδηλωτών και πολιτικών την 17η Νοεμβρίου) και, συνήθως, αθωώνονται. Η αστυνομική βία είναι ο κανόνας, η τιμωρία είναι η σπάνια εξαίρεση.

Αντιθέτως, συνεχώς ενισχύεται η εικόνα ότι για ορισμένους δεν ισχύουν οι νόμοι. Ο καταδικασμένος χρυσαυγίτης Χρήστος Παπάς είναι άφαντος, ο επίσης καταδικασμένος Γιάννης Λαγός περνά καλά στο Ευρωκοινοβούλιο, για την υπόθεση NOVARTIS οι έρευνες καρκινοβατούν, οι καταδικασμένοι για τη SIEMENS Χριστοφοράκος και Καραβέλας διαφεύγουν στο εξωτερικό, για κάτι υποθέσεις με ναρκωτικά δεν έχει βρεθεί ο «εγκέφαλος» και, ενώ, τα σπίτια δεκάδων χιλιάδων δανειοληπτών κινδυνεύουν να βγουν άμεσα σε πλειστηριασμούς, την ίδια ώρα διαγράφονται χρέη εκατομμυρίων σε μεγαλοεπιχειρηματίες και εφοπλιστές… Είναι αυτή εικόνα δικαίου;

Είναι σαφές: χρειαζόμαστε πολλές «Σοφίες» σε κάθε είδους δραστηριότητα, ενώ χρειάζεται και την «συλλογική κοινωνική σοφία» προκειμένου να πιεστούν και να ενεργοποιηθούν θεσμοί και συλλογικότητες που έχουν ατονήσει και έχουν αρμοδιότητα τους να μας προστατεύουν από αυθαιρεσίες και εκβιασμούς. Όσο υπάρχουν αυτοί που «σπάνε στη σιωπή» τους, αυτοί που ρισκάρουν την προσωπική τους ηρεμία, που δέχονται να «τσαλακωθούν» για να ρίξουν φως σε κάθε είδους απαράδεκτα γεγονότα και πρόσωπα, τόσο η δημοκρατία και τα δικαιώματα όλων μας θα κερδίζουν ζωτικό χώρο.

Τώρα είναι η ώρα να για να πνεύσει «ούριος άνεμος» στην προσπάθεια πολλά από τα δικαιώματα μας να μην είναι απλά «στα χαρτιά»…