Σημεία συνέντευξης τ. Προέδρου της Βουλής και βουλευτή Α΄ Αθήνας ΣΥΡΙΖΑ Στο Κόκκινο 105,5 και την εκπομπή “ALLEGRO…ΜΑ ΜΕ ΤΡΟΠΟ”  της Ευγενίας Λουπάκη 

Είμαι αισιόδοξος ότι η κοινωνία θα γυρίσει την πλάτη στην «παραπολιτική δημοσιογραφία» και σε χειραγωγούμενα ιδιωτικά κανάλια, όπως έγινε πριν από μερικά χρόνια

Κρίσιμη η συζήτηση σε κλίμακα Ευρώπης, την οποία παρακολουθούμε και στην οποία πρωταγωνιστούμε ως κόμμα για πατέντες, για εμβολιασμούς και για χρέος

Για την παρουσία Μητσοτάκη στην Ικαρία

Πρόκειται προφανώς για μία αντικοινωνική πράξη καταρχήν. Δηλαδή, αυτή η υπεροψία, η αλαζονεία και κυρίως η προβολή της εικόνας ότι «δεν τρέχει κάτι» αφού ο Πρωθυπουργός είναι κάτι διαφορετικό, πιστεύω ότι είναι απολύτως εσκεμμένη. Είναι μία αντικοινωνική πρόκληση για να εντυπωθεί στη συνείδηση του κόσμου ότι ούτε μπορεί να είμαστε όλοι ίδιοι ούτε πρέπει να είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν είναι λοιπόν επικοινωνιακή γκάφα αλλά έγινε επί τούτου αφού συμβαίνει πλέον κατ’ εξακολούθηση. Είναι σαφές αυτό και μετά την Πάρνηθα.

Πιστεύω πως είναι μία νοοτροπία, η οποία καθώς υπάρχει και η υγειονομική ζώνη από την «παραπολιτική δημοσιογραφία» - όπως την ονομάζω εγώ- και από τη χειραγώγηση που έχει επιχειρηθεί στα ιδιωτικά κανάλια και στην ΕΡΤ, περιλαμβάνει μέσα της και το «ακαταδίωκτο». Εκεί είναι και η αλαζονεία. Στο ότι εν πάση περιπτώσει και αν γίνει και κάποιο επικοινωνιακό λάθος ποιος θα το μάθει; Θα μπορέσουμε ύστερα να το συμμαζέψουμε. Ενώ αντίθετα εάν οποιοσδήποτε πολίτης και δεν λέω ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, προέβαινε και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση σε τέτοιες αντικοινωνικές πράξεις θα ήταν προφανώς επί μέρες κρεμασμένος στα μανταλάκια μίας δημοσιογραφίας με απηνή δίωξη.

Είναι μία πολυσήμαντη πράξη του Πρωθυπουργού που δείχνει εξουσιαστική έπαρση και στέλνει πολλαπλά μηνύματα. Το βασικό μήνυμα είναι ότι όσοι μπουν στο «ιερό» του δόγματος της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης θα είναι προνομιούχοι. Αντίθετα με αντίστιξη όσοι τολμούν να μείνουν εκτός του «ιερού» θα τίθενται εκποδών και θα μπαίνουν στα μανταλάκια. Όπως οι πρυτάνεις των Πανεπιστημίων που αντιτίθενται στο νομοσχέδιο για την Παιδεία και μπορεί ο οποιοσδήποτε προϊστάμενος του Υπ. Προστασίας του Πολίτη ή συνδικαλιστής να μιλήσει με τους πιο υποτιμητικούς και απαξιωτικούς όρους γι’ αυτούς. Το ίδιο για κορυφές του Πολιτισμού αλλά και για οποιονδήποτε δεν μπαίνει στο «ιερό» του δόγματος της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης αλλά και όποιον αποτολμήσει τη διαφοροποίηση προς το «ιερό». Πρόκειται για καταστάσεις που υπερβαίνουν τους δημοκρατικούς κώδικες.

Για τα επίδικα και τις προκλήσεις στην Ευρώπη

Παρακολουθούμε από πολύ κοντά το μεγάλο κάδρο που είναι η Ευρώπη. Τις τελευταίες ημέρες γίνεται μία μεγάλη συζήτηση για τρία θέματα σε αυτό το μεγάλο κάδρο. Αφενός για τις πατέντες και την ανάγκη να έχουν δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα και να ξεφύγουμε από τη μέγγενη της σύγκρουσης των λόμπι των φαρμακευτικών εταιρειών. Έχει τεθεί αυτό το ζήτημα. Δεύτερον, για την επικινδυνότητα των εθνικισμών του εμβολίου και τρίτον για την δήλωση της κας. Λαγκάρντ, η οποία αντιλαμβάνεστε ότι στο κρίσιμο θέμα για το τι θα ακολουθήσει την πανδημία στο οικονομικό πεδίο με υπερχρεωμένα νοικοκυριά, με υπερχρεωμένες χώρες, που θα αναδειχθεί αυτό το ζήτημα δηλαδή πότε θα μπει ξανά σε λειτουργία το δημοσιονομικό σύμφωνο, και θα είναι το ίδιο, εμείς λέμε να καταργηθεί. Εμείς λέμε να πάμε σε μια συμφωνία κοινωνικών, οικονομικών συγκλίσεων με αλληλέγγυα ανάληψη ευθύνης για τα χρέη και με κούρεμα χρέους και κρατών αλλά και ιδιωτών στην Ελλάδα.

Άρα λοιπόν όλο τα πακέτο αυτών των τριών θεμάτων είναι ήδη στην πρώτη γραμμή της διεθνούς συζήτησης σε κλίμακα Ευρώπης. Εκεί εντασσόμαστε και εμείς. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι μια κοινωνία απομονωμένη έξω από αυτήν τη συζήτηση και έξω από αυτά τα επίδικα.

Για δημοσκοπήσεις και «παραπολιτική δημοσιογραφία»

Η εικόνα των δημοσκοπήσεων δεν με τρομάζει και το λέω ευθύτατα. Μας προβληματίζει σε σχέση με την ικανότητα και την επάρκεια που έχουμε ακόμα ως πολιτικός χώρος να εκφράσουμε και να κεφαλαιοποιήσουμε αυτή την υποδόρια ένταση, που υπάρχει μέσα στην κοινωνία, απέναντι στην νεοφιλελεύθερη πολιτική. Αυτό μας προβληματίζει. Έχουμε τις ελλείψεις μας αλλά η κοινοβουλευτική μας παρουσία, το πρόγραμμα μας, η προσπάθεια που έχει γίνει για διεύρυνση, η προσπάθεια που γίνεται για την κοινωνική γείωση για να διαμορφωθεί πραγματικά μια ζώνη υποστήριξης ευρύτερη, κοινωνική, όχι του ΣΥΡΙΖΑ στενά, της Αριστεράς ευρύτερα και της Δημοκρατίας, αυτές οι προσπάθειες πιστεύω ότι θα αποδώσουν και είμαστε στρατευμένοι όλοι σε αυτήν την υπόθεση.

Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται στην Ελλάδα, όχι ως προπομπός μιας χώρας που είχε τη δεκαετή κρίση στην πλάτη της και θα έπρεπε να έχει μία μεγάλη ευαισθησία σε διάφορα θέματα όπως στο θέμα των πατεντών και των εμβολίων αλλά ως παρακολουθών από τις τελευταίες σειρές τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Αντίθετα ο Αλέξης Τσίπρας ηγούμενος του μεγαλύτερου κόμματος της Αριστεράς στην Ευρώπη και έχοντας και μία κυβερνητική θητεία βάζει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Όλοι μαζί, συλλογικά ως κόμμα και βεβαίως δια του επικεφαλής, δια του αρχηγού, δια του πρώην Πρωθυπουργού. Όλα αυτά είναι ζητήματα, τα οποία εντυπώνουν στη συνείδηση του κόσμου καταστάσεις και αποτυπώματα που κάποια στιγμή και δεν θα αργήσει αυτή η στιγμή, με έναν τρόπο είτε εκτυφλωτικό είτε σταδιακό θα έρθουν στην επιφάνεια.

Θα σας θυμίσω κάτι σε σχέση με αυτό που ονομάζω «παραπολιτική δημοσιογραφία» και τον τρόπο που τώρα τα ιδιωτικά κανάλια λόγω του ότι χειραγωγούνται και οικονομικά δεν παρουσιάζουν την ενημέρωση που πρέπει. Θυμίζω το πόσο έξω έπεσαν προ δεκαετίας όταν παρουσίαζαν τη ΧΑ ως εμβρυουλκός της, σαν μία κανονικότητα, σαν μία περίπου συστημική δύναμη αλληλεγγύης. Πως επίσης τότε δεν καλύπτανε τις εκδηλώσεις της κοινωνίας και πως έπεσαν έξω. Η ίδια η κοινωνία λοιπόν υπερκέρασε ακόμα και την fake δημοσιογραφία ή τη χειραγωγούμενη δημοσιογραφία από ορισμένα κανάλια και Μέσα και προχώρησε μπροστά. Γι’ αυτό λέω ότι είμαι αισιόδοξος.