Σημεία συνέντευξης της τομεάρχη Πολιτισμού της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στον Ρ/Σ «Στο Κόκκινο 105,5» και τους Μαρίνα Μάνη και Χρυσόστομο Λουκά

«Υπάρχουν πολλές σκιές και κυρίως ένας θεσμός που λέγεται Εθνικό Θέατρο το οποίο είναι υποχρεωμένο το υπουργείο Πολιτισμού να προστατέψει, όπως είναι υποχρεωμένο να προστατέψει τους σπουδαστές και τις σπουδάστριές του.

Υπήρξε μία ανάρτηση περί παραίτησης του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, η κ. Μενδώνη με σκαιό τρόπο το διέψευσε λέγοντας πως αυτά είναι φήμες και πως μόνο το υπουργείο βγάζει επίσημες ανακοινώσεις. Στη συνέχεια βγήκε μία ανακοίνωση από τους σπουδαστές και τις σπουδάστριες της Ανώτατης Δραματικής Σχολής του Εθνικού και εκεί είναι το σημαντικό για μένα. Όταν οι σπουδαστές ενός δημόσιου οργανισμού και ενός από τους μεγάλους πυλώνες του πολιτισμού στη χώρα μας, καταγγέλλουν ότι έχουν υποστεί κακοποίηση αλλά φοβούνται να το πουν, υπάρχει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για το υπουργείο Πολιτισμού και για το ίδιο το Εθνικό Θέατρο. Τι γίνεται λοιπόν; Συν το ότι υπήρχαν πολλές φήμες που προσωπικά τις άκουσα και τηλεφωνικά από ανθρώπους που μου κατήγγειλαν διάφορα. Το υπουργείο θα έπρεπε να έχει κινηθεί άμεσα, φτιάχνοντας μία επιτροπή από νομικούς, ψυχολόγους που να ενθαρρύνει τους σπουδαστές και τις σπουδάστριες να μιλήσουν; Να κάνει κάτι. Έπρεπε να κινηθεί. Υπήρξε σιωπή επί 15 μέρες. Είχαμε μόνον μία επιστολή της διευθύντριας της Σχολής του Εθνικού όπου καλούσε τους σπουδαστές να μιλήσουν.

Ξέρετε, δεν πρέπει πάνω από δημόσιους οργανισμούς να υπάρχουν τέτοιες βαριές σκιές. Εγώ προσωπικά επικοινώνησα με στέλεχος του Εθνικού αλλά και με το υπουργείο να μάθω αν έχει γίνει κάτι και η απάντηση ήταν ότι πρόκειται για φήμες και ότι αυτά είναι γνωστά στο χώρο. Είναι δυνατόν να λέμε ότι αυτά είναι γνωστά και να τα περνάμε έτσι για έναν δημόσιο οργανισμό; Έρχεται λοιπόν η παραίτηση μετά από την συγκλονιστική συνέντευξη του Νίκου Σ. κατά σύμπτωση. Για αυτή τη σιωπή, αυτή την προσπάθεια συγκάλυψης του τι συμβαίνει στο Εθνικό, έχει κάποιος πολιτική ευθύνη;

Ο κ. Λιγνάδης ήταν προσωπική επιλογή του Πρωθυπουργού, το γνωρίζουμε όλοι. Όταν όμως το υπουργείο Πολιτισμού δεν αντιδρά άμεσα παρά μόνο απαντά με αλαζονικό τρόπο στην κ. Ακρίτα –η οποία προφανώς και δεν θα έβγαζε κάτι χωρίς να το έχει ψάξει- , ακούγονται όλα αυτά και έχουμε την παραίτηση τη στιγμή της συνταρακτικής εξομολόγησης. Εδώ κάτι συμβαίνει. Προφανώς και η κ. Μενδώνη και ο κ. Γιατρομανωλάκης πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα του κ. Λιγνάδη. Και πρέπει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να πάρει θέση. Υπήρχε προσπάθεια συγκάλυψης για να μην ακουστεί τίποτα για το Εθνικό;

Αυτό που έχουμε όλοι ως καθήκον και υποχρέωση απέναντι στους πολίτες, είναι να προστατεύσουμε τους νέους ανθρώπους, να προστατεύσουμε έναν δημόσιο οργανισμό. Υποχρέωση και του υπουργείου Πολιτισμού και του Πρωθυπουργού αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της αντιπολίτευσης γενικότερα. Υποχρέωση να προστατευθεί ένας δημόσιος οργανισμός, όχι πρόσωπα. Τα πρόσωπα αν είναι υπόλογα απέναντι στη δικαιοσύνη πρέπει εκεί να λογοδοτήσουν.

Άνοιξε μία ιστορία και καλώς άνοιξε. Και θα επιμείνω ότι δεν αφορά μόνο τον χώρο του Πολιτισμού. Αφορά όλους τους χώρους, στο θέατρο όμως είναι πολύ πιο προβεβλημένοι οι άνθρωποί του. Εμείς όμως πρέπει να μείνουμε στη σοβαρή πλευρά του πράγματος: υπάρχει πρόβλημα σεξουαλικής παρενόχληση, σεξουαλικής κακοποίησης, λεκτικής και ψυχολογικής βίας σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Πρέπει να γίνει κάθαρση και κυρίως να αρχίσει μία θεσμική προστασία όλων των ανθρώπων όπου και να εργάζονται. Κυρίως των πιο ευάλωτων. Πρέπει να έρθουν στην επιφάνεια αυτά τα πράγματα και το υπουργείο Πολιτισμού να μην κρατάει το στόμα του κλειστό και να καταγραφούν για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω με πιο υγιή εργαλεία. Και για να αλλάξουν πια οι νοοτροπίες. Ξέρετε είναι πολύ σημαντικό να ξέρει πια ο καθένας ότι δεν είναι στο απυρόβλητο, ότι η παραμικρή του κίνηση μπορεί να δημοσιοποιηθεί. Το θέατρο τώρα κάνει μία πολύ σημαντική και πρωτοποριακή δουλειά. Εάν δεν τολμάει να μιλήσει μία ή ένας ηθοποιός, πως θα τολμήσει να μιλήσει μία γυναίκα ή ένας άντρας που δουλεύει σε άλλον εργασιακό χώρο; Δηλαδή το θέατρο φωτίζει ξαφνικά και όλη την κοινωνία. Η οποιαδήποτε συγκάλυψη σε τέτοια φαινόμενα, είναι συγκάλυψη σε ένα πολύ μεγάλο και σοβαρό ζήτημα. Πρέπει να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία για να ανοίξουν στόματα και σε άλλους χώρους. Έτσι αλλάζουν οι νοοτροπίες».