Ομιλία της  τομεάρχη Πολιτισμού της ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά την συζήτηση και ψήφιση του σ/ν του Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό, αρμόδιου για θέματα Επικοινωνίας και Ενημέρωσης

Η Σία Αναγνωστοπούλου στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την συζήτηση και ψήφιση του σ/ν του Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό, αρμόδιου για θέματα Επικοινωνίας και Ενημέρωσης «Ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Οδηγίας (ΕΕ) 2010/13 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 10ης Μαρτίου 2010 για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την παροχή υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων, όπως έχει τροποποιηθεί με την Οδηγία (ΕΕ) 2018/1808 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 14ης Νοεμβρίου 2018 και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης», σήμερα Τρίτη 16.2.

Αναλυτικά η τοποθέτηση:

«Πάλι, εν μέσω πανδημία αλλά και με καιρικές συνθήκες για τις οποίες δεν υπήρχε καμία πρόβλεψη –η χώρα είναι χωρισμένη στα δύο- η κυβέρνηση νομοθετεί. Και νομοθετεί όχι κάτι υπερεπείγον που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την πανδημία και τις οικονομικές της συνέπειες, αλλά ένα νομοσχέδιο το οποίο έρχεται πάλι να λειτουργήσει σε μεγάλο βαθμό χαριστικά και να ενισχύσει την καταστολή. Και λέω ότι νομοθετείτε ενώ τα γραφεία της Βουλής έπρεπε να είναι κλειστά και οι βουλευτές να μην έχουν πρόσβαση. Άκουσα ότι η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη ποτέ δεν κάνει καταστολή και προπαγάνδα. Εγώ από εδώ έχω να πω ότι την Παρασκευή δεν μπόρεσα να μπω στο γραφείο μου εμποδιζόμενη από έναν αστυνομικό που προφανώς είχε εντολές. Δεν είναι θέμα δικό του, είναι θέμα της φυσικής του ηγεσίας. Αν λοιπόν, την ώρα που νομοθετεί η Βουλή ο βουλευτής δεν μπορεί να μπει στο γραφείο του και εμποδίζεται από τον αστυνομικό, ενώ πολύς κόσμος δουλεύει κανονικά και κυκλοφορεί με τα ΜΜΜ, αναρωτιέμαι τι θα γίνει στα πανεπιστήμια με την αστυνομία εκεί.

Άκουσα πολλά για την ΕΡΤ. Φαίνεται ότι θέλουμε να επιβάλλουμε γενική αμνησία στην κοινωνία. Όταν ανέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η ΕΡΤ ήταν κλειστή με ευθύνη κυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή. Ήταν κλειστή λοιπόν, και οι εργαζόμενοι ήταν στο δρόμο. Έπρεπε να συγκροτηθεί η δημόσια τηλεόραση, δηλαδή το δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών να έχουν δημόσια τηλεόραση. Αν λοιπόν τα πράγματα δεν έγιναν όσο καλά θα θέλατε, τότε η τροπολογία που κατατέθηκε σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει αποδεκτή από όλα τα κόμματα. Τα 4/5 της Βουλής να αποφασίζουν –όχι να γνωμοδοτούν- για την διοίκηση της ΕΡΤ, είναι το μεγάλο βήμα που μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα. Διαφορετικά όλες οι άλλες συζητήσεις πέφτουν στο κενό.

Άκουσα επίσης ότι δεν έχουμε προπαγάνδα και στέρηση του λόγου και της ενημέρωσης από τη ΝΔ. Τώρα εδώ καγχάζει το πανελλήνιο, με τα ραβασάκια «μην δείξετε τον Πρωθυπουργό στην Ικαρία, μην δείξετε τον κ. Λιγνάδη με τους φίλους». Και αυτά σε μία στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά στο ελληνικό θέατρο. Και εγώ θέλω να χαιρετήσω τη θαρραλέα στάση όλων αυτών των γυναικών και βεβαίως των ανδρών που έχουν δημιουργήσει κίνημα για κάθαρση όχι μόνο στο χώρο του θεάτρου αλλά όλης της κοινωνίας. Αντί λοιπόν να το επικροτήσουμε αυτό, κάποιοι φροντίζουν να δημιουργήσουν συγκάλυψη. Για μένα –και θα το πω με τον πιο επίσημο τρόπο- η κ. Μενδώνη πρέπει να παραιτηθεί ή να την παραιτήσει ο Πρωθυπουργός. Αποτελεί πια σκάνδαλο, ένα κίνημα που δημιουργείται προσπαθεί το καλύψει, να πατήσει από πάνω.

Δεν θα πω για τις σκαναδαλώδεις ρυθμίσεις για τα κανάλια, τα είπε η εισηγήτριά μας αλλά να υπενθυμίσω, γιατί και εδώ χάνουμε την μνήμη μας σιγά σιγά, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που διά νόμου επέβαλλε στα κανάλια να πληρώνουν επιτέλους αυτό που σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο είναι προφανές. Δηλαδή για αδειοδότηση. Και τώρα έρχεστε με χαριστικές διατάξεις για να δώσετε δώρα στα κανάλια, τα οποία χρησιμοποιούν την προπαγάνδα αφού έχουν πληρωθεί βεβαίως σε αίσχιστο βαθμό.

Θα έρθω στις δύο διατάξεις που θέλω να αναφερθώ. Άρθρο 8: είπε ο κ. Λιβάνιος ότι νομοθέτησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όχι κ. υπουργέ δεν νομοθετήσατε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Άλλο είναι αποδέχομαι μία Οδηγία και άλλο την ενσωματώνω στο Εθνικό Δίκαιο, όπου πρέπει, πραγματικά, να δω τις ανάγκες της κοινωνίας της δικιάς μου, του Εθνικού Δικαίου κ.λπ. Αν νομοθετούσατε σωστά και με διαφάνεια γιατί υποχρεωθήκατε μετά το κίνημα του κόσμου του πολιτισμού, να πάρετε πίσω τη διάταξη και να πείτε ότι θα κάνετε τροποποιήσεις; Υπήρχε προληπτική λογοκρισία και αυτό μπορεί να περάσει. Έχουμε καταστολή, λογοκρισία, προπαγάνδα από το πρωί ως το βράδυ και επιχειρήθηκε προληπτική λογοκρισία ακόμα και στις καλλιτεχνικές δημιουργίες. Εδώ όμως δεν αφορά μόνο τους μουσικούς και τους δημιουργούς, αφορά όλη την κοινωνία. Είπατε ότι θα φέρετε νομοτεχνικές βελτιώσεις. Τις είπατε. Εγώ δεν έχω δει τίποτα γραπτώς, για να δω αν συμφωνώ ή όχι. Μέχρι τώρα ξέρω ότι έχει μετατεθεί η ευθύνη στους παρόχους. Αυτό, όμως, δεν είναι σωστή νομοθέτηση, γιατί το να μετατίθεται η ευθύνη στους παρόχους, σημαίνει ότι και εκεί θα έχουμε λογοκρισία και δεν θα μπορούν τα έργα να ανεβαίνουν. Σε ποιον τομέα κιόλας; Στον τομέα του Πολιτισμού, ο οποίος έχει πληγεί βάναυσα σε όλο το διάστημα της πανδημίας.

Ένα τελευταίο σημείο που αφορά την διάταξη για την απόδοση του 1,5% του ετήσιου κύκλου εργασιών από τους αλλοδαπούς παρόχους σε οπτικοακουστικά έργα, ή εναλλακτικά στο ΕΚΟΜΕ. Και πάλι έχουμε κακή νομοθέτηση. Με τον προηγούμενο υπουργό είχε προβλεφθεί ότι το 1,5% από τα τηλεοπτικά μέσα θα αποδιδόταν στο ΕΚΟΜΕ και όχι στο ΕΚΚ. Ήρθε ο κ. Γεραπετρίτης και με μία μεσοβέζικη λύση δίνει το 1,5% από τις πλατφόρμες οπτικοακουστικού περιεχομένου στο ΕΚΟΜΕ και το 1,5% από τα τηλεοπτικά μέσα στο ΕΚΚ. Πάλι καμία εθνική στρατηγική γι΄ αυτό που λέγεται ελληνικός κινηματογράφος. Παύει πια να έχει ορατότητα η κινηματογραφική παραγωγή της Ελλάδας, ορατότητα στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο πλαίσιο. Και αυτό φαίνεται όχι μόνο από τις αντιδράσεις των ελλήνων σκηνοθετών , κινηματογραφιστών κλπ. Φαίνεται από την αντίδραση της Ομοσπονδίας των Ευρωπαίων Σκηνοθετών, η οποία αριθμεί 20.000 μέλη και με επιστολή τους λένε ότι αυτή η διάταξη δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην ελληνική κινηματογραφία. Θεωρώ λοιπόν ότι πρέπει να αλλάξει η διάταξη αυτή και να δημιουργήσουμε μία εθνική στρατηγική για την κινηματογραφική παραγωγή εν γένει».