Ομιλία του Βουλευτή Ν. Λέσβου και Αναπληρωτή Τομεάρχη Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Δημόσιας Διοίκησης με αντικείμενο το Νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου της Ε.Ε (παρών στη συνεδρίαση ήταν ο αρμόδιος Έλληνας Επίτροπος της Ε.Ε, κ. Μαργαρίτης Σχοινάς)

Το Σύμφωνο που μας παρουσιάζετε σήμερα, καταλαβαίνουμε όλοι ότι προέκυψε με τη μέθοδο του ελάχιστου κοινού παρονομαστή. Με μια συμφωνία στα ελάχιστα, που κατέληξε σ’ ένα κλασικό ευρωπαϊκό συμβιβασμό. Προσπαθήσατε να συμβιβάσετε από τη μια μεριά τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών και τα δικαιώματα των κρατών του Νότου που υποδέχονται πρόσφυγες και από την άλλη μεριά τις δημαγωγικές και ξενοφοβικές εμμονές κυβερνήσεων της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, που τρέμουν μη στενοχωρήσουν τα πιο αντιδραστικά και μισαλλόδοξα τμήματα του εκλογικού τους σώματος. Και καταλήγετε σε αποτέλεσμα που αδικεί κατάφορα αυτούς που έχουν το δίκιο με το μέρος τους.

Πρόσφατα, εδώ σε αυτή την αίθουσα η Βουλή τίμησε τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Αναρωτιέμαι συχνά, πώς πρέπει να βλέπει σήμερα ένας κάτοικος της εκλογικής μου περιφέρειας, της Λέσβου, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη μικρόψυχη, εγωιστική στάση της σε αυτόν τον κατακλυσμό που ενέσκηψε στο νησί που τιμωρείται απλώς επειδή είναι στην άκρη της Ευρώπης και απέναντι από την Τουρκία.

Αν και είναι ενθαρρυντικό ότι το Σύμφωνο αντιμετωπίζει το ζήτημα σαν ευρωπαϊκό πρόβλημα για το οποίο πρέπει να χαραχτεί και να εφαρμοστεί μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική, δεν κάνει τα βήματα που απαιτούνται για να έχουμε ένα λειτουργικό πλαίσιο για μια πραγματικά κοινή αντιμετώπιση του ζητήματος, δηλαδή μια Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασύλου με κοινή πολιτική κατανομής των αιτούντων διεθνή προστασία και εξέτασης των αιτήσεών τους.

Το βασικό πρόβλημα, η συσσώρευση αιτούντων άσυλο στα κράτη μέλη πρώτης εισόδου και, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, σε 3-4 νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, δεν αντιμετωπίζεται, καθώς δεν δημιουργείται ένας σταθερός μηχανισμός μετεγκατάστασης, υποχρεωτικός αλλά και με κριτήρια αναλογικότητας για κάθε χώρα, που θα απέτρεπε εξαρχής τη συμφόρηση στα νησιά και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και μεταναστών. Αντί για αυτό, έχουμε μηχανισμό “εθελοντικής αλληλεγγύης”, αλληλεγγύης δηλαδή ανάλογα με τα κέφια του κ. Κουρτς και του κ. Όρμπαν και τους εκλογικούς συσχετισμούς στο εσωτερικό των βόρειων χωρών.

Αληθινή πρόκληση όλα αυτά για τους κατοίκους των νησιών μας. Εμείς δεν ζούμε εθελοντικά στα σύνορα της Ευρώπης, εκεί γεννηθήκαμε. Και τα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα έχουν προορισμό τη Βόρεια Ευρώπη, ακριβώς επειδή η Νότια Ευρώπη έχει ερημοποιηθεί παραγωγικά μετά από δεκαετίες λιτότητας, κατ’ επιταγή των Βρυξελλών και της συντηρητικής συναίνεσης που κυριαρχεί στην Ευρωζώνη. Τιμωρούμαστε διπλά.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αγωνίστηκε και πέτυχε να γίνει το προσφυγικό ευρωπαϊκό και ευρωτουρκικό πρόβλημα. Η σημερινή κυβέρνηση, εξυπηρετώντας τις επιδιώξεις ορισμένων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που έχουν το προνόμιο να μην αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στα σύνορά τους και το έδαφός τους, το μετατρέπει σε ελληνοτουρκικό, παράγοντας και ψευδοπατριωτικά αφηγήματα εσωτερικής κατανάλωσης, που θέλουν την Ελλάδα ασπίδα της Ευρώπης –βλέπε χωροφύλακα της Ευρώπης. Το Σύμφωνο συμπλέει με αυτόν τον σχεδιασμό, αφού επιτρέπει να μονιμοποιηθεί η μετατροπή των νησιών σε αποθήκες ανθρώπων, σε προσφυγικά στρατόπεδα, σε οιονεί φυλακές με δεσμοφύλακες τους νησιώτες. Ιδίως όταν υπάρχει μια πρόθυμη κυβέρνηση όπως η σημερινή, αλλά και πρόθυμες νεοδημοκρατικές δημοτικές αρχές.

Πρόθυμη επειδή θέλει να διαιωνίσει τον γεωγραφικό εγκλωβισμό στα νησιά, ώστε να μη ταράξει τους δεξιούς κομματάρχες της στην ενδοχώρα, ακριβώς επειδή αυτή η κυβέρνηση ταυτίζεται ιδεολογικά σε όλα με τους ξενόφοβους δημαγωγούς σε Κεντρική και Δυτική Ευρώπη. Κυβέρνηση Νότιου Βίζεγκραντ έχουμε.

Φαίνεται όμως να είναι πρόθυμη και να διατηρήσει το πρόβλημα σαν χρυσοτόκο όρνιθα, που γεννά ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, για να εξυπηρετούνται κυβερνητικοί φίλοι και απίθανες νεοεμφανιζόμενες εταιρίες. Αναρωτιέμαι αν γνωρίζουν οι συνάδελφοί του κ. Σχοινά στις Βρυξέλλες, πού καταλήγουν τα χρήματα που δίνονται για την αντιμετώπιση του προσφυγικού. Μάλλον πρέπει να φροντίσουμε να το μάθουν.

Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, κλειστά κέντρα κράτησης, χωρητικότητας 5 και 6 χιλιάδων ατόμων, όπως μαρτυρά αφενός το μνημόνιο κυβέρνησης-Κομισιόν και αφετέρου η προκήρυξη για τη σίτιση – που έχει μάλιστα τετραετή διάρκεια - προφανώς απαιτούν και τη διατήρηση της ανάλογης «πελατείας», ας είναι και απελπισμένη ή εξαθλιωμένη «πελατεία», αρκεί να είναι σταθερή αριθμητικά, ώστε να δικαιολογούνται τα κονδύλια και να ωφελούνται οι μεσάζοντες, σαν αυτούς που πήραν 6,2 εκατομμύρια ευρώ για «συμβουλευτικές υπηρεσίες».

Έτσι είναι οι συμβιβασμοί σαν το Σύμφωνο Μετανάστευσης κ. Σχοινά. Στην αρχή φαίνονται έξυπνοι μέχρι να βουλιάξουν στις λάσπες του Καρά Τεπέ.