Ομιλία του βουλευτή Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Γιώργου Παπαηλιού στην Ολομέλεια της Βουλής για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας και ρυθμίσεις για τη λειτουργία των Δικαστηρίων

1) Το νομοσχέδιο εισάγεται και συζητείται σε χρόνο, κατά τον οποίο τα Δικαστήρια είναι κλειστά. Η αναστολή της λειτουργίας των δικαστηρίων δημιουργεί, εκτός των άλλων, προβλήματα στη λειτουργία του κράτους δικαίου και στην προάσπιση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και προβλήματα στοιχειωδώς αξιοπρεπούς διαβίωσης μέχρι και επιβίωσης των δικηγόρων-συλλειτουργών στην απονομή της δικαιοσύνης, οι οποίοι έχουν αφεθεί στην τύχη τους από την κυβέρνηση της ΝΔ που επιμένει να μην τους ενισχύει.
Αυτή η επιμονή οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία να καταθέσει τροπολογία για την καταβολή στους δικηγόρους χορηγήματος, κατά τη διάρκεια της αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων.
2) Η ρύθμιση, ότι τα δικόγραφα ενώπιον του ΣτΕ κατά κανόνα δεν μπορεί να υπερβαίνουν τις 30 ή τις 20 σελίδες, συνιστά δραστική, υπέρμετρη και αδικαιολόγητη συρρίκνωση του δικαιώματος του πολίτη, να προσφύγει στη Δικαιοσύνη και να την ασκήσει, σύμφωνα με το άρθρο 20 του Συντάγματος. Εντάσσεται στην αυταρχική λογική που διέπει την πολιτική της ΝΔ εν συνόλω και εν προκειμένω στα θέματα της δικαιοσύνης.
Η προσφυγή στη Δικαιοσύνη υπόκειται σε κανόνες, χωρίς όμως αυτοί να μπορούν να προσδιορίζουν το περιεχόμενο και τον τρόπο άσκησης του σχετικού δικαιώματος, ουσιαστικά προσανατολίζοντας και περιορίζοντάς το, αφού μάλιστα η επιχειρηματολογία αποτελεί βασικό στοιχείο του, που εν προκειμένω περιχαρακώνεται «μπαίνει σε καλούπια».

Βέβαια, αυτοί οι περιορισμοί δεν συνδέονται με το χρόνο απονομής της δικαιοσύνης, της οποίας η βραδύτητα δεν πρόκειται να αμβλυνθεί, αν δεν υπάρξουν παρεμβάσεις, τόσο θεσμικές όσο και στην υλικοτεχνική υποδομή και στο προσωπικό που συλλειτουργεί γι΄ αυτές.
Το θέμα δεν είναι τυπικό. Είναι ουσιαστικό, είναι θέμα προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών και της αρχής της δίκαιης δίκης.
Σε πρώτη φάση αυτοί οι περιορισμοί αφορούν στο ΣτΕ. Όμως, εκτιμάται, ότι αυτή η πρόβλεψη θα αποτελέσει προπομπό-«κερκόπορτα» και για την εισαγωγή της και για τα άλλα δικαστήρια.
Αν δεν υπάρξει προσαρμογή (περιορισμός) στον αριθμό των σελίδων (από το νομικό παραστάτη), με την απόφαση που θα εκδοθεί, επιβάλλεται χρηματική κύρωση. Είναι, δε προφανές, ότι σε περίπτωση που επιβληθεί αυτή η κύρωση, το κόστος της θα μετακυλισθεί στον πελάτη-στον πολίτη που έχει καταφύγει στη δικαιοσύνη. Αυτό δημιουργεί ανισότητες, αφού οι οικονομικά εύποροι θα μπορούν να ανταποκριθούν σ΄ αυτή τη χρηματική κύρωση σε αντίθεση με όσους δεν θα έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Αυτή η ρύθμιση είναι συνέχεια και προστίθεται στον κόφτη για τη διάρκεια της αγόρευσης του νομικού παραστάτη κάθε διαδίκου στο ΣτΕ.
Πρόκειται για μία μηχανική, τυπολατρική αντίληψη, μέσω της οποίας μεταφέρονται άκριτα τα ισχύοντα στο ΕΔΔΑ (για τον αριθμό των σελίδων και τον χρόνο ομιλίας), που έχει άλλα πρότυπα και κανόνες σε σχέση με το ελληνικό δικαιϊκό σύστημα, πέραν του ότι τέτοια περιοριστική πρόβλεψη δεν υφίσταται στις συγγενείς προς την ελληνική έννομη τάξη αντίστοιχες ευρωπαϊκές.
Η εκ μέρους της ΝΔ παραπομπή ή σύνδεση αυτών των περιορισμών με την ηλεκτρονική δικαιοσύνη δεν ευσταθεί επί της ουσίας. Η ηλεκτρονική δικαιοσύνη δεν είναι αυτοσκοπός. Ενσωματώνει και αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες, αποσκοπώντας στην ευχερέστερη, και στην ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης. Πάντα προς όφελος των πολιτών και όλων των λειτουργών της δικαιοσύνης.
3) Είναι επιβεβλημένη η αύξηση των θέσεων των δικαστών στα Πρωτοδικεία και στα Ειρηνοδικεία της χώρας. Στα πρωτοβάθμια Δικαστήρια υπάρχουν πολλά κενά, ενώ εκκρεμεί ενώπιόν τους πληθώρα υποθέσεων, που θα αυξηθούν γεωμετρικά, όταν λειτουργήσει και πάλι η δικαιοσύνη. Και βέβαια, η αύξηση του αριθμού των δικαστών πρέπει να συνοδεύεται με αντίστοιχη αύξηση του αριθμού των δικαστικών υπαλλήλων, που και εκεί τα κενά, όπως είναι γνωστό, είναι πάρα πολύ μεγάλα.

4) Με το νομοσχέδιο, μεταβιβάζεται η κυριότητα των ακινήτων των καταστημάτων κράτησης και των οικοπέδων που προορίζονται για φυλακές, από το ΤΑΧΔΙΚ, στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, στο οποίο περιέρχονται επίσης η διαχείριση και τα έσοδά τους, χωρίς μελέτη για τις οικονομικές συνέπειες που θα επιφέρει στο ΤΑΧΔΙΚ και χωρίς την έγκριση του Διοικητικού Συμβουλίου του
Αυτή η διάταξη είναι απόρροια της κυβερνητικής φιλοσοφίας για το χαρακτήρα της σωφρονιστικής πολιτικής. Μία φιλοσοφία καταδικαστέα, αφού ο μοναδικός φυσικός χώρος της σωφρονιστικής πολιτικής, είναι το Υπουργείο Δικαιοσύνης και όχι το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.