Σημεία της χθεσινής συνέντευξης του Γιάννη Μπαλάφα, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Νοτίου Τομέα Αθηνών, στο ραδιοφωνικό σταθμό Art Fm 90,6 (στoυς δημοσιογράφους Ελ. Κοσμοπούλου και Σπ. Σταθάκη)

Για τα self test
Τα self test μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά  στα μοριακά και τα rapid test, αλλά δεν μπορούν να τα αντικαταστήσουν. Και αυτό γιατί υπάρχουν ζητήματα στη αξιοπιστία τους, στο προαιρετικό της δήλωσης των αποτελεσμάτων, στην έλλειψη σχεδίου καταγραφής.  Οι οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC), οι θέσεις γιατρών, βιοπαθολόγων,  φαρμακοποιών κ.λπ αναφέρονται σε όλες τις παραπάνω αδυναμίες των self test και καταλήγουν ότι δεν εξυπηρετούν ολοκληρωμένα μια στοχευμένη πρόληψη της διασποράς. Γι’ αυτό δεν τα εισηγήθηκε κανένας επιστημονικός φορέας, αλλά είναι επιλογή του Μαξίμου.
Μάλιστα, πριν λίγες μέρες καταθέσαμε αναφορά με βάση τη ανακοίνωση των φαρμακοποιών, οι οποίοι δηλώνουν ότι δεν πρέπει τα self test να γίνονται στα φαρμακεία. Δεν μπορεί, δηλαδή το φαρμακείο να επωμιστεί το ρόλο των δημόσιων δομών υγείας, ούτε είναι σε θέση να διασφαλίσει την απαραίτητη προστασία που απαιτούν τέτοιου είδους ενέργειες.

Για τα άμεσα μέτρα που πρέπει να ληφθούν  
Νομίζω ότι όλοι πια πρέπει να γνωρίζουν ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία, όσο και η υπόλοιπη αντιπολίτευση και, κυρίως, η επιστημονική κοινότητα εδώ και ένα χρόνο μιλάμε για την ανάγκη σοβαρής αναβαθμισμένης επιδημιολογικής επιτήρησης με δωρεάν συνταγογραφούμενα μαζικά τεστ - μοριακά και rapid - στα εργοστάσια, στις κλειστές δομές, στα ΜΜΜ, στα σχολεία, στον τουρισμό, γενικά, στους μαζικούς χώρους.
Η κυβέρνηση μας έλεγε ότι δεν χρειάζονται όλα αυτά. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Τώρα, εκ των υστέρων και με αυτή την έξαρση που έχουμε, η κυβέρνηση έρχεται να υιοθετήσει τη λογική των τεστ, αλλά πάλι καθυστερημένα και προβληματικά.
Η κυβέρνηση αρνείται να ακολουθήσει ένα σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης και ελπίζει στην πάροδο του χρόνου και στην αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Η λογική του “βλέποντας και κάνοντας”.
Αυτό που έχει κύρια σημασία είναι η πρόληψη, ώστε να μην φτάσουμε στα νοσοκομεία. Επειδή, όμως, δεν έγινε και δεν γίνεται οργανωμένη πρόληψη έχουμε φτάσει στα επίπεδα που ζούμε με τα δημόσια νοσοκομεία σε τραγική πίεση και τους γιατρούς και το υγειονομικό προσωπικό σε απόγνωση, χωρίς καμία στήριξη από την κυβέρνηση, παρά τις συνεχείς παραινέσεις μας για πρόσληψη προσωπικού και ενίσχυση του ΕΣΥ.  Γι’ αυτό, ακόμα, επιμένουμε σε έναν κεντρικό ενιαίο σχεδιασμό με την επίταξη των στρατιωτικών και των ιδιωτικών κλινικών. Δεν έχουμε την πολυτέλεια αυτή τη στιγμή να επιτρέπει η κυβέρνηση στους κλινικάρχες να μένουν στο απυρόβλητο. Χρειάζεται πανστρατιά και, άρα, επίταξη τώρα.
Η στάση της κυβέρνησης όμως, αποδεικνύει ότι ενώ αντιλαμβάνεται ότι όλο το βάρος στην αντιμετώπιση των κρουσμάτων έχει εναποτεθεί στο δημόσιο σύστημα υγείας, δεν θέλει να το ενισχύσει γιατί αυτό θα δυσχεράνει τα κυβερνητικά σχέδια ιδιωτικοποιήσεων όταν βγούμε από αυτή την πανδημία. Δεν εξηγείται αλλιώς ο κυνισμός του κ. Γεραπετρίτη ότι  “δεν χρειάζονται άλλες ΜΕΘ”, ούτε επίσης  ο κυνισμός της κας. Παπαευαγγέλου ότι “είναι μικρό ποσοστό το 20% που πεθαίνει εκτός ΜΕΘ”.

Για πιθανές πρόωρες εκλογές
Κανένας εχέφρων άνθρωπος δεν ζητάει αυτή τη στιγμή εκλογές. Δεν μπορούμε όμως να αποκλείσουμε αυτή την πιθανότητα ως πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Ενδεχομένως, ο κ. Μητσοτάκης,  να μπει στον πειρασμό σε πιθανή κάμψη της πανδημίας, με το φόβο παρόντα, να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές. Γιατί αν πάμε σε εκλογές με κανονικές συνθήκες,  με το σύστημα της απλής αναλογικής, όπως είναι υποχρεωμένοι και με όλα τα προβλήματα που έχουν προκύψει στην οικονομία, στην ανεργία κ.λπ, η θέση του θα είναι πολύ δύσκολη.
Εμείς είμαστε αντίθετοι σε εκλογές αυτήν την περίοδο. Όμως, προετοιμαζόμαστε για κάθε ενδεχόμενο με ένα πρόγραμμα καινοτόμο και ρεαλιστικό, το οποίο διαβουλευόμαστε με την  κοινωνία.  
Για πιθανή ευρύτερη συμμαχία στο δημοκρατικό προοδευτικό χώρο
Η αμήχανη, λανθασμένη, επικίνδυνη πολιτική που εφαρμόζει ο κ. Μητσοτάκης  θέτει επί τάπητος σε όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου το ζήτημα του τι κάνουμε. Θα ήταν ευχής έργο αν ξεπερνώντας υπαρκτές διαφορές καταφέρναμε να συνεννοηθούμε σε ένα κοινό πρόγραμμα στην προοπτική των επόμενων εκλογών.