Συνέντευξη του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στο CNN Greece και στον δημοσιογράφο Γιάννη Αλμπάνη

- Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει το ερώτημα αν εκβιάζεται ο πρωθυπουργός, αναφορικά με την υπόθεση Φουρθιώτη;

Η όλη υπόθεση έχει χαρακτηριστικά υποκόσμου και προκύπτουν ερωτήματα που χρήζουν απάντησης. Γιατί ο κ. Βρούτσης αποφάσισε να μιλήσει τώρα για τις απειλές που δεχόταν από τον τηλεπαρουσιαστή; Γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε με αρκετή καθυστέρηση να οδηγήσει την υπόθεση στον εισαγγελέα και αφού είχε προκληθεί μεγάλος σάλος; Τελικώς η προστασία εκ μέρους ΕΛΑΣ στον τηλεπαρουσιαστή είναι μια συνήθης πρακτική; Ποιες σχέσεις έχει αναπτύξει η κυβέρνηση με τέτοιου είδους πρόσωπα στο χώρο της ενημέρωσης, που έγιναν αποδέκτες ενίσχυσης μέσω της λίστας Πέτσα; Η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει με τον πιο επίσημο τρόπο.

- Τελικά να ανοίξει το λιανεμπόριο ή να μην ανοίξει; Πέρα από την κριτική στην κυβέρνηση, ποια είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ;

Το συμπέρασμα που θα όφειλε να βγάλει η κυβέρνηση, έχοντας την εμπειρία του ενός έτους πανδημίας, είναι πως η απόφαση για τη χαλάρωση ή τη σκλήρυνση, κάθε φορά, των μέτρων πρέπει να πηγαίνει παράλληλα με διαρκή μέτρα συστηματικής ιχνηλάτησης των κρουσμάτων στους μεγάλους χώρους εργασίας, στα σχολεία κλπ. Επίσης, η κυβέρνηση είναι ασυγχώρητη για τη μη ουσιαστική παρέμβασή της στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Ιδιαίτερα για το λιανεμπόριο έλειψαν τα στοχευμένα μέτρα ανάλογα με το είδος των επιχειρήσεων, το μέγεθος των καταστημάτων και τα επιδημιολογικά χαρακτηριστικά κάθε περιοχής. Αντί όλων αυτών, επιλέχθηκαν οριζόντια μέτρα όχι μόνο στο λιανεμπόριο, αλλά και στις απλές καθημερινές ατομικές μετακινήσεις.

- Ωστόσο, βλέπουμε ότι καμιά χώρα της ΕΕ δεν τα έχει πάει θεαματικά καλύτερα από την Ελλάδα, ακόμα και οι χώρες με κυβερνήσεις φίλα προσκείμενες στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία. Αυτή η παρατήρηση δεν εγείρει εύλογα ερωτήματα για την κριτική σας;

Κάθε χώρα πρέπει να κρίνεται σε σχέση με το σημείο απ’ όπου ξεκίνησε στην πρώτη φάση της πανδημίας και στο πως τη διαχειρίστηκε και κατέληξε σήμερα. Δυστυχώς, ξεκινήσαμε ως μια χώρα με τις μικρότερες απώλειες και κρούσματα και καταλήξαμε σε μια από τις χειρότερες θέσεις. Εκεί εστιάζουμε τις ευθύνες της κυβέρνησης, στις παραλήψεις, στα λάθη, στην υποτίμηση της κατάστασης, στις επικοινωνιακές ακροβασίες, αλλά και στις ιδεοληπτικές εμμονές της, που την οδήγησαν στο να μη στηρίξει, στη βάση ενός ολιστικού σχεδίου, το δημόσιο σύστημα υγείας.

- Πώς κρίνετε τις προτάσεις του Κωστή Χατζηδάκη για τη νέα διευθέτηση του χρόνου εργασίας;

Πρόκειται για προτάσεις που μας γυρίζουν στον προηγούμενο αιώνα. Ό,τι δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν στην περίοδο του πρώτου και δεύτερου μνημονίου, το επιχειρούν τώρα στο όνομα της ανάπτυξης. Η ατομική σύμβαση έρχεται να υποκαταστήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις εργασίας, ενώ το οκτάωρο δίνει τη θέση του στην απλήρωτη υπερωριακή εργασία. Πρόκειται για την απόλυτη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που οδηγεί στην υποβάθμιση της εργασίας και σε χαμηλότερες αμοιβές. Όμως, πουθενά αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν οδήγησαν στο δρόμο της ανάπτυξης. Ένα είναι βέβαιο: οι προτάσεις Χατζηδάκη θα διευρύνουν τις ανισότητες και την κοινωνική αδικία.

- Σας προβληματίζει ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη Νέα Δημοκρατία να υποχωρεί αλλά τον ΣΥΡΙΖΑ να μην κερδίζει; Ποιες είναι οι αιτίες για αυτήν την κατάσταση;

 Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει όλες τις προϋποθέσεις για να επανακτήσει την αξιοπιστία του στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από τη συλλογική αυτοκριτική αποτίμηση του πρόσφατου κυβερνητικού παρελθόντος, αλλά και από την υιοθέτηση ενός σαφούς, τεκμηριωμένου προγραμματικού λόγου που θα τον καθιστούν το αντίπαλο δέος απέναντι στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό της Νέας Δημοκρατίας. Μπροστά στην πολλαπλή κρίση που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος κόσμος, υγειονομική, κλιματική, οικονομική και δημοκρατικής αντιπροσώπευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να επιβεβαιώσει τον ρόλο του ως μια δύναμη κοινωνικού μετασχηματισμού. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει συμμαχίες πολιτικές και κοινωνικές, αλλά και ρήξεις με κατεστημένες αντιλήψεις και συμφέροντα. Είναι η εποχή των τολμηρών προτάσεων και όχι της πολιτικής των μέσων όρων.