ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

11/05/2021

Κ. Ζαχαριάδης: Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην πολιτική ζωή της χώρας για να μείνει και να την αλλάξει

Κ. Ζαχαριάδης: Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην πολιτική ζωή της χώρας για να μείνει και να την αλλάξει



Εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη του τομεάρχη Εσωτερικών της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στο The President και την Αγγελική Λάζου

Η τροπολογία για το ακαταδίωκτο έβαλε εκ νέου φωτιά στην πολιτική αντιπαράθεση και θα ήθελα να σας ρωτήσω γιατί τέτοια αντίδραση όταν ακριβώς αυτή η διατύπωση προβλεπόταν σε τρεις αντίστοιχες τροπολογίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τα μέλη του ΟΑΣΘ, την επιτροπής για το ντόπινγκ καθώς και για τρία στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ;

Η κριτική μας για το ακαταδίωκτο δεν αφορά τους επιστήμονες, οι οποίοι ούτως η άλλως απλά γνωμοδοτούν, αλλά τους κυβερνητικούς αξιωματούχους που στελεχώνουν τις επιτροπές και οι οποίοι αποφασίζουν για τη διαχείριση της πανδημίας. Επίσης ότι όχι μόνο οι επιστήμονες των επιτροπών δεν διώκονται, αλλά δεν καλούνται ούτε ως μάρτυρες. Αυτό είναι πρωτοφανές.

Η κυβέρνηση δηλαδή θέλει να προστατέψει τα δικά της στελέχη κάτω από το μανδύα της επιτροπής, κάτι το οποίο είναι προκλητικό και αντιδεοντολογικό, προσβάλλει τους επιστήμονες και πλήττει επίσης την αξιοπιστία των θεσμών διαχείρισης της Πανδημίας προς τους πολίτες. Το ακαταδίωκτο λοιπόν έχει και πολιτική και ηθική διάσταση – και στα δύο η κυβέρνηση επιλέγει τη συγκάλυψη, όχι τη διαφάνεια. Προς τιμήν τους πολλά από τα μέλη της επιτροπής εξέφρασαν και δημόσια την ενόχληση τους γι’ αυτή την χωρίς διαβούλευση εκπρόθεσμη τροπολογία που καταψήφισε όλη η αντιπολίτευση. Εδώ να θυμίσουμε ότι επιστήμονες που δίνουν τη μάχη μέσα στους θαλάμους και τις ΜΕΘ κατά του COVID-19 δεν έχουν αντίστοιχη ασυλία. Είδαμε κάποιους απ’ αυτούς σε πειθαρχικά συμβούλια. Για την σύγκριση με τον ΟΑΣΘ, το ΤΑΙΠΕΔ, το ντόπινγκ…Πρόκειται για δυο τελείως διαφορετικά ζητήματα. Αφενός, υφίσταται ο Ν. 4373/2016 για την Επιτροπή Αντιντόπινγκ, που αφορά την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με τη ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία. Επιπλέον, το ζήτημα του ΟΑΣΘ και του ΤΑΙΠΕΔ αφορούν σε ζητήματα άσκησης δημόσιας διοίκησης και προβλέπεται η εξαίρεση από το ακαταδίωκτο σε περιπτώσεις δόλου, και όχι μόνο συκοφαντικής δυσφήμισης ή εξύβρισης.

Πριν προλάβει να βρει η χώρα το βηματισμό της μετά από δέκα χρόνια μνημονίων, ήρθε η πανδημία να ξαναδοκιμάσει τις αντοχές της κοινωνίας και να επαναφέρει στην επιφάνεια αβεβαιότητα, θλίψη και οργή. Εκτιμάται ότι η αξιωματική αντιπολίτευση λειτούργησε κατευναστικά προς την κοινωνία ή σε ορισμένες περιπτώσεις «εκμεταλλεύτηκε» τα συναισθήματα για να καταδείξει τα λάθη της κυβέρνησης;

Κατανοούμε την οργή και τη δυσφορία των πολιτών εναντίον της Κυβέρνησης και των αλλοπρόσαλλων αποφάσεων της. Όμως δεν επενδύουμε πολιτικά σε αυτό. Αντιθέτως με απολύτως υπεύθυνο τρόπο θέτουμε προς την κυβέρνηση και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις προτάσεις και σχέδια που πιστεύουμε ότι βοηθούν στην άμβλυνση των επιπτώσεων από αυτή την μεγάλη υγειονομική και, κατ’ επέκταση, οικονομική κρίση. Το κάνουμε στην αντιμετώπιση της πανδημίας, το κάνουμε στην οικονομία, στην προστασία των αδυνάτων, στην εκπαίδευση. Σε ποια Ελλάδα θα ξυπνήσουμε όταν τελειώσει η πανδημία; Η απόσταση μας από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και το ευρωπαϊκό μέσο όρο θα έχει μεγαλώσει ή θα έχει μικρύνει; Πόσο θα είναι το δημόσιο χρέος; Πόσο το ιδιωτικό; Τι ανεργία θα έχουμε; Τι απασχόληση; Ποιες εργασιακές σχέσεις; Με ποιες πολιτικές θα αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα τα επόμενα δέκα χρόνια; Σε αυτά τα ερωτήματα ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία έχει πολλά να πει και να διαβουλευτεί, έχει πολλά και να ακούσει και να μάθει. Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία δεν στηρίζει την υπόστασή του στην υγειονομική τραγωδία που διανύουμε ή σε μία νέα οικονομική κατάρρευση, όπως συνέβη πάλι επί κυβέρνησης ΝΔ το 2008-2009. Αυτά ο κόσμος τα βλέπει, τα βιώνει καθημερινά, τα παρακολουθεί να συμβαίνουν είτε στο σπίτι του είτε δίπλα του. Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή καταθέσαμε σε όλα τα ζητήματα θετικές προτάσεις για την δημόσια παιδεία, για το ΕΣΥ, για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και την επανεκκίνηση της οικονομίας, για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Για μας η προστασία των αδυνάτων, της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, της άμβλυνσης των ανισοτήτων, της κοινωνικής προστασίας, δεν είναι «μόδα» που ο καθένας επειδή αλλάζει το παγκόσμιο περιβάλλον, μπορεί να φοράει. Για μας είναι βασικός πυλώνας της ιδεολογίας μας και των αγώνων μας.

Θα ήθελα ένα σχόλιο σας για το οξύμωρο των δημοσκοπήσεων, ενώ φαίνεται η ρητορική σας – ειδικά στο ζήτημα των μέτρων- να πείθει τους πολίτες για την ορθότητα των λεγομένων σας , εντούτοις φαίνεται πως υπάρχει μια ρωγμή ανάμεσα στην κοινωνία και την πολιτική σας πρόταση η οποία δημιουργήθηκε πριν την εκλογική ήττα και δεν έχει σημάδια επούλωσης. Τι νομίζεται ότι επηρεάζει τους πολίτες και δείχνουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση;

Πράγματι υπάρχει ένα έλλειμα εμπιστοσύνης εις βάρος μας, μην ξεχνάτε ότι οι εκλογές έγιναν πριν από μόλις 21 μήνες. Η Νέα Δημοκρατία τις κέρδισε με διαφορά και αυτοδυναμία. Η πανδημία ήρθε να «παγώσει», εκτός των άλλων, και σημαντικές πολιτικές διεργασίες. Το ότι η φθορά της Κυβέρνησης είναι ταχύτερη από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ , είναι πραγματικά ένα υπαρκτό θέμα και δεν μιλάω για την πρόθεση ψήφου. Οι προσπάθειες όλων μας πάντως δεν είναι η άνοδος μόνο στις δημοσκοπήσεις, αλλά στην δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης και δικτύωσης με όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, όλες και όλους τους προοδευτικούς πολίτες. Οι δημοσκοπήσεις άλλωστε είναι απεικονίσεις του παρελθόντος. Δεν μπορούν να απεικονίσουν την ρευστότητα του παρόντος, δεν μπορούν να προβλέψουν τις δυναμικές του μέλλοντος. Δείτε όμως τις δημοσκοπήσεις προσεκτικά. Συγκρίνετε τις με αυτές 3-6-9-12 μήνες πριν. Να προσθέσω ακόμη ότι, παρά τους σχεδιασμούς των συντηρητικών δυνάμεων στην Ελλάδα, όλοι έχουν καταλάβει πλέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην πολιτική ζωή της χώρας για να μείνει και να την αλλάξει. Έγινε κυβέρνηση, είναι το πιο ισχυρό κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης τα τελευταία 10 χρόνια στη χώρα και το πιο μεγάλο σε ποσοστιαίο επίπεδό προοδευτικό κόμμα στην ΕΕ. Όλοι ξέρουν ότι η επόμενη μέρα της καταστροφικής διακυβέρνησης Μητσοτάκη έχει τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι απλά στο κάδρο, αλλά στο επίκεντρο της νέας μεγάλης προσπάθειας για προοδευτική ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Γι΄ αυτό συνεχίζεται η χωρίς όρους επίθεση εναντίον του από τα ίδια κέντρα. Από την άλλη πλευρά κι εμείς πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο να ενσωματώσουμε νέες πολιτικές ιδέες και πρακτικές, να προσεγγίσουμε περισσότερες κοινωνικές ομάδες, να μιλήσουμε καθαρά στους προοδευτικούς πολίτες για το πολιτικό μας σχέδιο.

Μία από τις επαναλαμβανόμενες απαιτήσεις που εκφράζει η αξιωματική αντιπολίτευση είναι η πρόσληψη μονίμων υγειονομικών υπαλλήλων , πέραν των 1700, με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει αυτό; ζητάτε εάν καταλαβαίνουμε σωστά να προσληφθούν οι 10000 προσωπικού που επικουρεί το ΕΣΥ. Ως αρμόδιος τομεάρχης εσωτερικών μπορείτε να μας ενημερώσετε εάν έχει αλλάξει ο κανόνας 1 προς 1;

Η πανδημία είναι μία νέα συνθήκη για την οικονομία και την δημόσια υγεία διεθνώς. Δείτε τις προτάσεις του Μπάιντεν για την στήριξη της μεσαίας τάξης, δείτε τις προτάσεις του για τις πατέντες, δείτε τη συζήτηση στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες για τη στήριξη των συστημάτων δημόσιας υγείας και των οικονομιών τους, δείτε την αναστολή του συμφώνου σταθερότητας και την ρήτρα διαφυγής ελλείμματος και για το 2022. Εσείς με ρωτάτε αν θα προσλάβουμε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό; Πας στον πόλεμο χωρίς φαντάρους; Μένεις την επόμενη μέρα του πολέμου χωρίς φαντάρους; Τελικά ας μας πει ο κ Μητσοτάκης έχουμε πόλεμο ή δεν έχουμε; Πεθαίνουν ή δεν πεθαίνουν κάθε μέρα δεκάδες συμπολίτες μας;

Έχουμε καταφέρει ως κυβέρνηση για το 2019 τον κανόνα 1 προς 1, δηλαδή μία πρόσληψη για κάθε αποχώρηση. Την ίδια στιγμή, η ΝΔ λέει ότι θέλει να ξαναγυρίσει στο 1 προς 5(τουλάχιστον αυτό έλεγε στις εκλογές και δεν το έχει αλλάξει). Συγκεκριμένα, το 2019 οι αποχωρήσεις ήταν 9.000 με ισάριθμες προλήψεις, με επιπλέον τις 3.500 προσλήψεις για την Ειδική Αγωγή, για τις οποίες κάναμε ειδική διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Η ΝΔ, με τον κανόνα 1 προς 5, δεν μπορεί να κάνει 9.000 προσλήψεις, αλλά θα κάνει 1.500 προσλήψεις περίπου, ενώ ο κ. Μητσοτάκης έχει δεσμευθεί για 1.300 προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συμβαδίσει στην ίδια πρόταση ο κανόνας 1 προς 5 και η ενίσχυση της υγείας και της παιδείας. Άλλωστε, επί Υπουργίας του, ο κ.Μητσοτάκης προωθούσε σθενάρα τον κανόνα 1 προς 5, που ακόμη και σήμερα προωθεί, και όπως φαίνεται ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη. Την ίδια στιγμή, το Εθνικό Σύστημα Υγείας πιέζεται ασφυκτικά από το βάρος αντιμετώπισης της πανδημίας, αλλά και βλέπουμε την υπερπροσπάθεια των λιγοστών υγειονομικών να ανταποκριθούν και στα μη Covid-19 περιστατικά. Ως ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, στην πρόσφατη παρουσίαση του κοστολογημένου προγράμματος για το νέο ΕΣΥ θέτουμε ως προτεραιότα την πρόσληψη 10.000 και επιπλέον γιατρών – νοσηλευτών – λοιπού προσωπικού, την ανανέωση των υποδομών και του εξοπλισμού του ΕΣΥ, ενώ στοχεύουμε οι δαπάνες για την υγεία να ανέρχονται στο 6% του ΑΕΠ, δηλαδή στον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Επαναλαμβάνω στον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Επιτέλους πώς πρέπει να το πούμε για να σταματήσουμε να ακούμε τις εξυπνάδες για λεφτόδεντρα.

Τελικά ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την ψήφο των ομογενών και πως αντιλαμβάνεστε τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό;

Είμαστε υπέρ της ψήφου των απόδημων στις εκλογές, όπως ψηφίστηκε το Δεκέμβρη του 2019 στη Βουλή, ως επιλογή διακομματικού συμβιβασμού. Το ζήτημα της ψήφου των αποδήμων αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτικής συζήτησης διαχρονικά. Ο στόχος είναι τουλάχιστον οι Ελληνίδες και οι Έλληνες του εξωτερικού, που ουσιαστικά ανήκουν στη γενιά του brain drain, αλλά και οι παλαιότερες γενιές μεταναστών, να μπορούν να συμμετάσχουν στις βουλευτικές εκλογές και με αυτό τον τρόπο να ενταχθούν στο «πολιτικό σώμα» του τόπου που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν. Μιλάμε κυρίως για τους μετανάστες της κρίσης, δηλαδή οι νέες επιστημόνισσες και νέοι επιστήμονες που έφυγαν κατά κύματα προς αναζήτηση ίσων εργασιακών ευκαιριών με δίκαιες αμοιβές- ανάλογες των προσόντων τους και των εργατοωρών- και με εξασφαλισμένα εργασιακά δικαιώματα, μετά την χρεοκοπία του 2008- 2009. Όμως, ας μην ξεχνάμε και τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα των δεκαετιών του 1950, του 1960 και του 1970. Το μόνο που κάνει η ΝΔ διαχρονικά είναι να εργαλειοποιεί την ομογένεια. Σε τηλεδιάσκεψη που πραγματοποίησε με εκπροσώπους ελληνικών κοινοτήτων της Λατινικής Αμερικής τον Μάρτη ο πρωθυπουργός είχε προαναγγείλει την ρύθμιση για την άρση των κριτιρίων της ισχύουσας νομοθεσίας για την ψήφο των απόδημων. Με υποκρισία, και ψέματα δεν παράγονται πολιτικές συναινέσεις, μόνο ευκαιριακές επικοινωνιακές φιέστες. Το πρόσφατο πυροτέχνημα του Υπουργού Εσωτερικών, κ.Βορίδη, για την ψήφο των αποδήμων προσπαθεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και να παραπλανήσει τους Έλληνες και της Ελληνίδες της διασποράς.

Και να μην ξεχνάμε, φυσικά, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν το κόμμα που σύστησε νομοπαρασκευαστική επιτροπή για την διευκόλυνση της ψήφου των αποδήμων. Κατέθεσε συγκεκριμένη πρόταση στην αναθεώρηση του Συντάγματος, χωρίς την οποία δεν θα υπερψηφιζόταν ο νόμος για την άερκτη ψήφο των αποδήμων και την ενεργή συμμετοχή τους στα πολιτικά ζητήματα της χώρας τους, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν εξαιτίας των συντηρητικών πολιτικών των κυβερνήσεων της Δεξιάς.

Είστε ικανοποιημένος από τη λειτουργία του Δημοσίου; υπάρχει μια πραγματικότητα που λειτουργεί ως πεποίθηση ένα μικρό μέρος των Δημοσίων Υπαλλήλων υπερβάλλει εαυτόν και ένα μεγάλο μέρος υπο-εργάζεται , αυτή η νοοτροπία μπορεί να αλλάξει μόνο με νομοθετικές παρεμβάσεις;

Διαφωνώ ως προς τα ποσοστά συμφωνώ απολύτως μαζί σας ως προς την εικόνα. Δημόσιοι υπάλληλοι είναι και οι γιατροί και το υγειονομικό προσωπικό και οι δημοτικοί υπάλληλοι καθαριότητας και δημόσιο το σύστημα εμβολιασμού και δημόσιο το σύστημα άμυνας και άλλα πολλά. Εκεί προσφεύγουμε στις μεγάλες κρίσεις της χώρας, σε αυτούς ρίχνουμε τα βάρη για τυχόν απώλειες για όσους διαμαρτυρόμαστε όταν κάτι δεν λειτουργεί ικανοποιητικά. Υπάρχει ένας κατ΄ εξακολούθηση «κεντροδεξιός λαϊκισμός» εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων που τείνει να γίνει επικοινωνιακό καθεστώς. Προφανώς και υπάρχουν διαχρονικά προβλήματα στη λειτουργία του δημοσίου τομέα: οι πελατειακές σχέσεις, οι άμεσες κομματικές παρεμβάσεις, η αναξιοκρατία, οι διορισμοί από το παράθυρο, η ψηφιακή καθυστέρηση, τα παράλογα οργανογράμματα, η έλλειψη εξοπλισμού και προσωπικού, είναι ορισμένα από αυτά. Σε όλα αυτά έχουν προστεθεί 10 χρόνια μνημονιακές ρυθμίσεις, ορισμένες λογικές και οι περισσότερες εντελώς παράλογες και εκδικητικές για τους δημοσίους υπαλλήλους και τον ρόλο τους σε ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος. Η συζήτηση δεν μπορεί να γίνει όμως με όρους κοινωνικού αυτοματισμού και διαρκούς στοχοποίησης των ανθρώπων του δημοσίου, ούτε με νεοφιλελεύθερες εμμονές που η πανδημία του covid 19 ανέδειξε εμφατικά την απλοϊκότητα και ανεδαφικότητα τους. Η πανδημία η διαχείριση και η αντιμετώπισή της έδειξε σε όλους τους πολίτες και τις πολίτικές δυνάμεις, τα όρια της αγοράς, των κανόνων της και της αποτελεσματικότητάς της σε δύσκολες συνθήκες.

Το στερεότυπο του «τεμπέλη» δημόσιου υπαλλήλου, που έχτισαν επιμελώς οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αυτό το στερεότυπο γκρεμίστηκε (ελπίζουμε μόνιμα), καθώς οι γιατροί και οι νοσηλευτές, η Πολιτική Προστασία και τα σώματα ασφαλείας, οι εκπαιδευτικοί μας, οι υπάλληλοι του Υπουργείου Εργασίας, που ανακάλυψαν την απάτη του Φουρθιώτη με το πρόγραμμα Συν-Εργασία, και τόσοι άλλοι έδωσαν και δίνουν με αυταπάρνηση και αποτελεσματικότητα μία μεγάλη μάχη. Και αυτό είναι μια σημαντική κατάκτηση για την επόμενη μέρα. Η ενίσχυση τους, η αναγνώρισή τους, η δουλειά τους θα έπρεπε να αφορά όχι μόνο το σήμερα, αλλά και το αύριο. Επιπλέον, η διαρκής προσπάθεια κατακερματισμού της δημόσιας διοίκησης με εκχώριση αρμοδιοτήτων της δημόσιας διοίκησης στους ιδιώτες- με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον υπουργό Εργασίας, κ.Χατζηδάκη, στην διαδικασία έκδοσης των συντάξεων με οικονομική επιβάρυνση των πολιτών- αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση διαλύει τον δημόσιο τομέα και μετά έρχεται και κατηγορεί τους δημοσίους υπαλλήλους ως τεμπέληδες, επειδή δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον αβάσταχτο φόρτο εργασίας και στην πλεονάζουσα γραφειοκρατία, που η ίδια η Νέα Δημοκρατία καλλιεργεί.

Έγινε πολλή συζήτηση για τον εκλογικό νόμο στους ΟΤΑ. Όμως, πέραν των εκλογών, οι Δήμοι θα πρέπει να έχουν αυξημένες αρμοδιότητες και ευθύνες για να λειτουργούν υπέρ των κοινωνιών τους. Το ερώτημα είναι: επιθυμεί η κεντρική πολιτική σκηνή να εξουσιοδοτήσει αρμοδιότητες στην αυτοδιοίκηση ή επιχειρεί να τη χειραγωγήσει;

Ενώ η συζήτηση σε όλες τις χώρες του κόσμου ξεκινά με την οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων, στην Ελλάδα πάμε ανάποδα. Τι θέλουμε να κάνουν οι Δήμοι και οι Περιφέρειες; Τι το κεντρικό κράτος; Ποιες είναι οι σχέσεις μεταξύ τους; Που πήγε το περίφημο ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων με διάθεση ενίσχυσης για την αποκέντρωσή τους προς το επίπεδο του πολίτη που ανήγγειλε ο κ.Μητσοτάκης, αλλά 15 μήνες μετά δεν έχει κάνει τίποτα; Ποσό ειλικρινείς ήταν οι δηλώσεις των κυβερνητικών όταν μιλούσαν για επιτάχυνση των διαδικασιών για την κατάθεση του νομοσχεδίου για την πολυεπίπεδη διακυβέρνηση; Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο πυλώνας διοίκησης που βρίσκεται εγγύτερα στον πολίτη, πρέπει επιτέλους να αποκτήσει τις αρμοδιότητες, αλλά και τους αναγκαίους, επαρκής και απαραίτητους πόρους ώστε να μπορέσει να επιτελέσει αποτελεσματικά τον ρόλο της. Για να μπορέσει η τοπική αυτοδιοίκηση να αναλάβει τον ρόλο της είναι κρίσιμο να εκπονηθεί ένα συνολικότερο στρατηγικό πλαίσιο για τη δημοκρατική μεταρρύθμιση, που δεν θα εστιάζει μόνο στο εκλογικό σύστημα, αλλά θα επιδιώκει μια πραγματική διοικητική αναδιάρθρωση, η οποία θα ενισχύσει τους ρόλους και θα αποσαφηνίσει τις σχέσεις μεταξύ κεντρικού κράτους, τοπικών δημόσιων θεσμών και τοπικής αυτοδιοίκησης, και θα οδηγήσει σε μια ουσιαστική αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, πόρων και εξουσιών, άρα σε μια ισχυρή τοπική αυτοδιοίκηση. Η Ευρωπαϊκή και διεθνής εμπειρία έχει πολλές καλές πρακτικές προς υιοθέτηση, με τις αναγκαίες φυσικά προσαρμογές στα ελληνικά δεδομένα. Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στον βασικό στόχο που θα είναι ένα πραγματικά αποτελεσματικό κράτος- κι όχι «επιτελικό απολύτως προσωπκεντρικό κράτος» αλά Μητσοτάκη-, με μια πολυεπίπεδη διακυβέρνηση και μια διαβαθμιδική συνεργασία, είναι κρίσιμο να μιλήσουμε για ισχυρή Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών θα συμμετέχει, αλλά και θα παίρνει μέρος στον έλεγχο, θα έχει τελικά ρόλο στην ανάπτυξη της χώρας. Μια τοπική αυτοδιοίκηση η οποία θα έχει όχι μόνο οικονομική επάρκεια και αυτοτέλεια, αλλά και ενισχυμένο ρόλο στην κοινωνική πολιτική, στην κοινωνική οικονομία, αλλά και στην επιχειρηματικότητα. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες να έχουν τους πόρους και τις δυνατότητες, λαμβάνοντας υπόψη τα ειδικά χαρακτηριστικά κάθε περιοχής, ώστε να δημιουργούν μαζί με την τοπική κοινωνία μια αναπτυξιακή προοπτική. Η μεταρρύθμιση αυτή οφείλει να εκκινήσει από την Κεντρική Διοίκηση και να συμπεριλάβει την Αυτοδιοίκηση Α’ και Β΄ βαθμού, με στόχο την τελική διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, με την αποκέντρωση του κράτους και την ισχυροποίηση της Αυτοδιοίκησης. Αν δεν επαναπροσδιορίσουμε θεσμικά τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες της Κεντρικής Κυβέρνησης δεν θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε μια πραγματική αποκέντρωση.

Όμως, για την ΝΔ αυτά είναι φιλοσοφικές συζητήσεις. Βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο και φέρνει εκλογικό νόμο για τους ΟΤΑ χωρίς να αναπροσδιορίσει το μοντέλο λειτουργίας της χώρας. Ακόμα μια φορά, με το νέο εκλογικό νόμο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, η Δεξιά παρουσιάζει τη «βουτιά» στο παρελθόν ως εκσυγχρονισμό και καινοτομία. Με πρόφαση την κυβερνησιμότητα και την αποτελεσματικότητα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ολοκληρώνει τη μεθοδευμένη και ιεραρχημένη επίθεσή της στο θεσμικό πλαίσιο της Αυτοδιοίκησης και τελικά την εργαλειοποίηση των τοπικών κοινωνιών προς το συμφέρον των κομματικών «ημετέρων» από την μια και από την άλλη θέλει να ελέγχει του δημάρχους με τυράκι τις ενισχύσεις και τις επιδοτήσεις.

Εκτιμάτε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση ανταποκρίνεται στο θεσμικό της ρόλο ώστε ελέγχοντας τις κυβερνητικές επιλογές να διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον;

Προσπαθούμε ειλικρινά, οι απαιτήσεις όμως είναι μεγάλες. Δεν θα σας κρύψω ωστόσο ότι έχουμε πολλά περιθώρια για να διορθώσουμε τον βηματισμό μας και το βάθος των παρεμβάσεών. Άλλωστε όσο χειρότερη είναι μια Κυβέρνηση, τόσο αυξάνονται οι απαιτήσεις από την Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Το κάνουμε σε όλους τους πυλώνες πολιτικής – από την αντιμετώπιση της πανδημίας, την εργασία και την οικονομία μέχρι την προστασία των αδυνάτων και την εκπαίδευση, με γνώμονα την κοινωνία και το συμφέρον του τόπου και των ανθρώπων του. Αλλά πραγματικά δεν προλαβαίνουμε κάθε μέρα οι πολίτες αντιμετωπίζουν και μία δυσάρεστη έκπληξη από την Κυβέρνηση.

Παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες την έντονη αντίδραση σας στο εργασιακό νομοσχέδιο, πραγματικά πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι τον 21ο αιώνα το οκτάωρο;

Λέμε όχι στην κατάργηση του οκτάωρου, λέμε όχι στις ατομικές συμβάσεις, λέμε όχι στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Λέμε όχι στο νομοσχέδιο που θέλει να φέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, το οποίο έρχεται να επιβάλλει την εργασιακή ζούγκλα. Εκατό τριάντα πέντε χρόνια μετά την Εργατική πρωτομαγιά του Σικάγο το 1886, το σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ύπνο, 8 ώρες ξεκούραση» καθίσταται δραματικά επίκαιρο.

Την ίδια στιγμή όχι πολύ μακριά από εδώ υπάρχουν κυβερνήσεις που αξιοποιούν την πανδημία ως ευκαιρία για προοδευτικές ρυθμίσεις για νέα μοντέλα εργασίας μικρότερου χρόνου Η ιδέα για εργάσιμη εβδομάδα τεσσάρων ημερών να ακούγεται πολύ ευχάριστη για να είναι ρεαλιστική, αλλά στην Ισπανία αρκετοί σκέφτονται διαφορετικά. Όπως επιβεβαιώθηκε από τη Μαδρίτη, η κυβέρνηση συνεργασίας των Σοσιαλιστών με το αριστερό κόμμα Podemos, υπό τον πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ, έδωσε το πράσινο φως για την πιλοτική εφαρμογή, σε περιορισμένη κλίμακα, αυτής της ριζοσπαστικής ιδέας.

Το πιλοτικό πρόγραμμα προβλέπει τετραήμερη εργασία συνολικά 32 ωρών τη βδομάδα και θα αρχίσει να μπαίνει σε εφαρμογή το φθινόπωρο σε περιορισμένο αριθμό επιχειρήσεων, οι οποίες θα απασχολούν λίγες χιλιάδες εργαζομένων. Η πρόταση προβλέπει επιδότηση των επιχειρήσεων τα πρώτα χρόνια εφαρμογής του νέου εργασιακού καθεστώτος, αλλά τόσο η έκταση όσο και οι συγκεκριμένοι όροι του προγράμματος μένει να διευκρινιστούν σε διαβουλεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των κοινωνικών φορέων. Οι ισχυρότερες εργοδοτικές οργανώσεις της Ισπανίας χαρακτηρίζουν την ιδέα «τρέλα», υποστηρίζοντας ότι ειδικά μετά την ύφεση που έφερε η πανδημία θα χρειαστεί «περισσότερη και όχι λιγότερη δουλειά».

Η τελευταία φορά που υπήρξε σοβαρή μείωση των ωρών εργασίας σε αναπτυγμένη βιομηχανική χώρα ήταν το 1998, όταν η αριστερή κυβέρνηση Σοσιαλιστών – Κομμουνιστών στη Γαλλία καθιέρωσε το 35ωρο. Οι υποστηρικτές της εβδομάδας τεσσάρων εργάσιμων ημερών εκτιμούν ότι η υλοποίηση της ριζοσπαστικής τους ιδέας θα αυξήσει την παραγωγικότητα, θα διευκολύνει την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και θα ευεργετήσει την ψυχική υγεία των εργαζομένων.

Όσοι βιάστηκαν να χαρακτηρίζουν λοιπόν – όπως και ο κ Μητσοτάκης – ως ξεπερασμένες τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Δεξιάς – Αριστεράς ας το ξανασκεφτούν η εργασία και η αντιμετώπιση των εργαζομένων δείχνουν τον δρόμο.

Τις τελευταίες ημέρες, μετά την πρόταση του Προέδρου Μπάιντεν, έχει ανοίξει έντονη συζήτηση σχετικά με τις πατέντες, τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας των εμβολίων κατά του κορωνοϊού. Ποια η άποψή σας;

Οι ΗΠΑ τάσσονται υπέρ της κατάργησης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, δηλαδή της πατέντας, για τα εμβόλια του Covid-19, όπως δήλωσε η επικεφαλής της ομοσπονδιακής υπηρεσίας των ΗΠΑ για την εμπορική πολιτική, Κάθριν Τάι. Όταν το Γενάρη του 2021 ο Αλέξης Τσίπρας ζητούσε από τον κ. Μητσοτάκη να αναλάβει ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για την άρση της πατέντας στα εμβόλια, ο Πρωθυπουργός τον χλεύαζε στη Βουλή κατηγορώντας με ότι θέλω να καταργηθεί η «ελεύθερη αγορά» με ένα νόμο κι ένα άρθρο, ότι μετά τα λεφτόδεντρα ανακάλυψε και τα εμβολιόδεντρα. Όταν δεν κατανοείς ότι οι καιροί αλλάζουν, απλά συνεχίζεις να ζεις στον παλιό κόσμο και να υπερασπίζεσαι με πάθος τις αξίες του, εν προκειμένω τα κέρδη των μεγάλων πολυεθνικών και των συνδεδεμένων συμφερόντων με αυτά. Η πανδημία όμως αποτελεί ιστορική τομή. Ηρθε η ώρα να θέσουμε την ανθρώπινη ζωή πάνω από τα κέρδη, ήρθε η ώρα να δούμε την Δημόσια Υγεία, την περίθαλψη, τον εμβολιασμό, το φάρμακο όχι ως εμπορεύματα αλλά ως κοινωνικά αγαθά. Ήρθε η ώρα να καταλάβουν όλοι ότι το ζήτημα των παγκόσμιών ανισοτήτων στην πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη υπονομεύει την ευημερία όλων μας. Ήρθε η ώρα να διαβάσουν ξανά και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τον Αλμπέρ Καμύ να διαβάσουν το εμβληματικό του έργο «Η Πανούκλα».

Να προσθέσω ότι η συζήτηση για τα εμβόλια για τα εμβληματικά φάρμακα συνολικά γίνεται εδώ και πάνω από 30 χρόνια σε διεθνές επίπεδο, απλώς στον δυτικό κόσμο στον οποίο και ανήκουμε, δεν είχε πάρει προ της πανδημίας, τέτοια έκταση. Και η φαρμακευτική διαεθνοτική αλληλεγγύη δεν είναι μόνο ένα βαθύτατο ηθικό θέμα, είναι και θέμα καθαρά ιδεολογικό και πολιτικό. Ένα θέμα στο οποίο κάθε ανθρωπιστής οφείλει να πάρει μέρος. Είναι και τα φάρμακα αποτελέσματα της ανάπτυξης και της συλλογικής παγκόσμιας γνώσης ή μόνο των εταιρειών που τα πατεντάρουν και τα παράγουν;

Υπάρχει όντως θέμα πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά πως αποτιμάται αυτό οικονομικά, ηθικά, πολιτικά; Και πώς αναζητούμε νέες ισορροπίες προς όφελος της ανθρωπότητας; Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στην αρρώστια και τον θάνατο ή ο θάνατος ορισμένων είναι τεράστιο κέρδος για πολύ λίγους;



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ