Σημεία παρέμβασης της Βουλεύτριας ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Νοτίου Τομέα Αθηνών, για το ν/σ για το οικογενειακό δίκαιο κατά την ακρόαση φορέων και την τοποθέτηση κατ’ άρθρο

Στις τοποθετήσεις της κατά την ακρόαση φορέων και την κατ’ άρθρο ομιλία για το ν/σ του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου», η Ρ. Χρηστίδου προσπάθησε να αναδείξει το συγκρουσιακό χαρακτήρα του νέου νομοσχεδίου και τα βλαπτικότερά του σημεία, τα οποία επισήμανε και σύσσωμη η αντιπολίτευση καθώς και η πλειοψηφία των φορέων.

Η Βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ στις ερωτήσεις της προς τους φορείς ανέδειξε το γεγονός ότι η Ισότητα των Φύλων δεν προάγεται με το νέο νομοσχέδιο, τουναντίον, καθώς αποτελεί ένα ιδιαίτερα συντηρητικό νομοθέτημα. Αναφέρθηκε στην έννοια της «γονεϊκής αποξένωσης» που στερείται καθολικής επιστημονικής αποδοχής, αλλά περιλαμβάνεται στην επιχειρηματολογία του νομοσχεδίου. Και επισήμανε τον κίνδυνο που εξακολουθεί να υφίσταται μετά και τη μεταβολή της «αμετάκλητης» απόφασης σε «οριστική δικαστική απόφαση» για ενδοοικογενειακή βία, όπου ο κακοποιητικός γονέας μπορεί να εξακολουθήσει να εξασκεί τα δικαιώματά του στην επαφή με την οικογένεια για διάστημα που μπορεί να ξεπερνάει τα 5 χρόνια.

Τέλος ρώτησε αν στην περίπτωση που έχει προηγηθεί ενδοοικογενειακή βία, είναι δυνατό να υπάρξει -και μάλιστα να καθίσταται απαραίτητη- διαδικασία διαμεσολάβησης. Οι φορείς που ερωτήθηκαν επιβεβαίωσαν δυστυχώς όλους τους προβληματισμούς της Βουλεύτριας και της αντιπολίτευσης εν γένει.

Στην κατ’ άρθρο τοποθέτησή της, τόνισε ότι το άρθρο 5 του ν/σ (αρ 1511 του ΑΚ) δεν πρέπει να μεταβληθεί, καθώς συνιστά τη βάση του οικογενειακού δικαίου και αναδεικνύει τη βασική αρχή που προσπαθεί να μεταβάλλει δια της πλαγίας η κυβέρνηση, δηλαδή το συμφέρον του τέκνου. Επομένως η παρ. 2 μπορεί να μετακινηθεί στο 1514 μετά την παράγραφο 3.

Στηλίτευσε το άρθρο 7, (1513 του ΑΚ) με το γνωστό πλέον «εξίσου», το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να απαλειφθεί καθώς η ισοτιμία των γονιών προκύπτει ήδη με το «από κοινού», οπότε το «εξίσου» περιττεύει. Υπογράμμισε ότι η προσθήκη είναι εκ του πονηρού καθώς «αν σημαίνει ισόχρονη, χωρίς κανένα άλλο κριτήριο και παράμετρο τότε παραπέμπει εμμέσως πλην σαφώς στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια, στην εναλλασσόμενη κατοικία κτλ. Και αφού χθες ο κος Τσιάρας μας διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει πρόθεση για εισαγωγή έστω και δια της πλαγίας της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, ο όρος πρέπει να φύγει, προς επιβεβαίωση και των λεγομένων του. Εξάλλου, ο όρος δεν υπάρχει στην περιγραφή της μέριμνας μέσα στο γάμο, άρα είναι παράλογο να μπαίνει μετά από το γάμο σαν «αυτονόητη» συνέχεια».

Εξίσου απαράδεκτο το άρθρο 1520 με το «τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας», καθώς είναι ασαφές και ταυτόχρονα δεσμευτικό, αλλά μόνο για το γονιό που έχει την επιμέλεια -για τον άλλο παραμένει δικαίωμα- και πρόκειται να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και στα δικαστήρια και στις οικογένειες. Μόνη λύση η κρίση κατά περίπτωση από το φυσικό δικαστή και όχι η δέσμευση στο 1/3 υποχρεωτικά, χωρίς να διευκρινίζεται για ποιο χρόνο μιλάμε, για ποιες ηλικίες, ειδικές ανάγκες του παιδιού, κτλ.

Τέλος αναφέρθηκε στο άρθρο 14 για την αντικατάσταση της «αμετάκλητης δικαστικής απόφασης» από την «οριστική δικαστική απόφαση», για τους κακοποιητικούς γονείς και την περιορισμό των γονεϊκών δικαιωμάτων τους, τονίζοντας ότι ο κίνδυνος, αν και μειώθηκε, παραμένει. Στηλίτευσε δε την απαξιωτική στάση του Υπουργού που επέμεινε ότι όσοι είχαν αντιρρήσεις «δεν είχαν καταλάβει», τη στιγμή που για τα άρθρα υπό συζήτηση ήταν αντίθετοι και επικριτικοί όλοι στην αντιπολίτευση, η πλειοψηφία των φορέων και βουλευτές και πρώην υπουργοί της συμπολίτευσης. Κλείνοντας την τοποθέτησή της απευθύνθηκε στον κο Τσιάρα τονίζοντας την ανάγκη τα ιδιαιτέρως προβληματικά άρθρα του νομοσχεδίου να ανακληθούν καθώς «Η συναίνεση σε αυτές τις περιπτώσεις δεν «επιβάλλεται» χωρίς να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θεωρητικά θέλει να λύσει αλλά επιδιώκεται με άλλους τρόπους και αυτούς πρέπει να αναζητήσετε κε υπουργέ. Και δεν είναι απλοί και βέβαια χρειάζονται προεργασία και υποδομές. Σας το λέμε όλοι. Πάρτε πίσω τις προβληματικές διατάξεις τουλάχιστο, και δεσμευτείτε να δώσετε πόρους, προκειμένου να λειτουργήσουν σωστά τα οικογενειακά δικαστήρια».